بیست و چهار روزتمام است که نیروهای نظامی اسرائیل از زمین و هوا و دریا، بار دیگر مردم بیدفاع، آواره و محاصره شدۀ غزه را هدف تهاجمی مرگبار و ویرانگر قرار داده اند. 
این اقدام در تقابل با تمامی موازین بین المللی و نمونه ای برجسته از جنایت و تروریسم آشکار است که از سوی یک دولت اشغالگر علیه مردم سرزمین تحت اشغال صورت می گیرد. خانم ناوی پیلار، کمیسرعالی حقوق بشر سازمان ملل متحد روز 24 ژوئن 2014 (سوم تیرماه 1393) در نشست اضطراری شورای حقوق بشر در ژنو در اشاره به سیاست جنگی اسرائیل اعلام کرد: “بی‌توجهی به قاعدۀ بشردوستانۀ بین‌المللی و حق حیات به شکل بهت‌آوری واضح است.” او همچنین تاکید کرد:”این احتمال قویاً وجود دارد که قوانین بین‌المللی به ترتیبی نقض شده باشد که بتوان آن را جنایت جنگی دانست.”
همچنین پیر کراهنبول، کمیسر عالی سازمان ملل در امور پناهندگان فلسطینی با انتشار بیانیه‌ای در ارتباط با حمله های نظامی که به مدارس شده و تازه ترین مورد آن روز سه شنبه 29 ژوئیه 2014 (7 مرداد 93) اتفاق افتاد گفت: “نقض بسیار جدی قوانین بین المللی توسط اسرائیل را با شدید‌ترین لحن ممکن محکوم می‌کنیم”. کراهنبول در بیانیۀ خود گفته است که کودکان فلسطینی شب گذشته در حالی کشته شدند که کف زمین کلاسهای این مدرسه در آغوش والدین خود به خواب رفته بودند. او این حمله را “مایۀ شرمساری جهان” دانست و گفت این اعمال همۀ ما را نفرت¬زده و آزرده کرده است.
بنا به گزارش بی بی سی، کریس گونس سخنگوی دبیرکل سازمان ملل اعلام داشت: در ۱۷ نوبت که آخرین مورد آن چند ساعت قبل از این حملۀ مرگبار بود به اسرائیل اطلاع داده شده بود که در این مدرسه در اردوگاه پناهجویان جبالیه، آوارگان غزه اسکان داده شدهاند”.
کریس گونس در ارتباط با آخرین حملات اسرائیل افزود: “برآورد اولیۀ ما اینست که توپخانۀ اسرائیل به مدرسه ها حمله کرده است.” کریس گونس موقع شرح مشاهدات شخصی خود در رابطه با رنج طاقت فرسای مردم فلسطین در اثرجنایتهای ارتش اسرائیل، با بغضی در گلو حرف می¬زد و بالاخره هم نتوانست خودداری کند و در برابر دوربین تلویزیون الجزیره با صدای بلند به گریه افتاد و مصاحبه را ناتمام گذاشت.
باب ترنر، مدیر آژانس کمکهای امدادی سازمان ملل نیز گفت این سازمان “مطمئن” است که اسرائیل مسئول این حمله بوده است.
نهادهای مددرسانی و حقوق بشری نسبت به وضعیت وخیم فلسطینیان در نوار غزه هشدار داده و خواهان توقف فوری حملات اسرائیل به ساکنان این منطقه شدهاند.
مرکز حقوق بشر فلسطین که از جمله نهادهای دارای موقعیت مشورتی در شورای حقوق بشر سازمان ملل است، در آخرین گزارش خود به تاریخ 30 ژوئیه برابر با 8 مرداد، نتایج فاجعه بار عملیات نظامی اسرائیل، از آغاز تا امروز را انتشار داده است. بنا به این گزارش تعداد قربانیان تا زمان انتشار این گزارش به 1324 نفر رسیده است که 1130 نفر آن از بین غیرنظامیان است. از این تعداد 328 کشته و 1634 مجروح را کودکان و 177 کشته و1169 تن از مجروحان را زنان تشکیل می دهند. (آخرین خبرها ـ تا ساعات آخر شب چهارشنبه 30 ژوئیه ـ حاکی از رسیدن تعداد کشته شدگان به 1350 و مجروحان به 7700 تن است).
دراین مدت 648 ساختمان مسکونی بطور کامل ویران شده و هزاران خانه به اشکال مختلف آسیب دیده و غیرقابل سکونت شده است. فرار دسته جمعی صدها هزار تن از ساکنان مناطق مرزی به مناطق داخلی غزه بر ابعاد فاجعۀ انسانی در این منطقه به شدت افزوده است. و این در حالیست که سراسر غزه از فقدان برق کافی حتی برای اتاقهای عمل بیمارستانها و سردخانه هایی که اجساد شناسایی نشده درآن انبار شده، و نیز کمبود مواد اولیۀ خوراکی و آب آشامیدنی سالم رنج می برد. به دنبال ترکیدن لوله های آب و فاضلاب در بسیاری از مناطق و نیز رها شدن لاشۀ حیوانات در نقاط مختلف شهرها، متراکم شدن زباله های فاسد در گذرگاهها، و به هم ریختن شرایط زیست محیطی، احتمال شیوع بیماریهای مسری بالا رفته است و امنیت بهداشتی مردم به شدت در معرض تهدید قرار دارد.
این وضعیت خطرناک را باید با وضع اسرائیل در این ایام نیز مقایسه کرد. خبرگزاریها تعداد کشته شدگان اسرائیلی را حدود 60 نفر و مجروحان را نزدیک 400 نفر برآورد کرده اند که شمار معدودی از آنان را غیرنظامیان تشکیل می دهند . تعداد نظامیان در میان کشته شدگان 53 تن ذکر شده است.
در رابطه با شرایطی که این دورۀ جدید تهاجم وحشیانه به غزه آغاز شد، شایان ذکر است که به دنبال توافق حماس و سازمان آزادیبخش فلسطین مبنی بر تشکیل دولت واحد به رهبری محمود عباس و انحلال دولت موازی در غزه به ریاست اسماعیل حنیه، و بویژه بعد از برگماری نخست وزیر جدید فلسطین و درست در آستانۀ اعلام هیئت وزرای مورد توافق فلسطینیها، اسرائیل بر شدت بهانه گیری و مخالفت خود علیه این وحدت افزود. تا جائی که صراحتا از عباس می خواست میان توافق و کنار آمدن با حماس و صلح با اسرائیل یکی را انتخاب کند. باید در نظر داشت که دولت اسرائیل پیش از این نیز همواره دو دستگی موجود میان فلسطینیها را بهانه قرار می‌داد و مدعی بود که حکومت «رام اله» همۀ فلسطینیها را نمایندگی نمی کند، نه فقط از انجام تعهدات خود نسبت به این حکومت شانه خالی می کرد بلکه مذاکرات را نیز با زیاده خواهی بی پایان به بن‌بست می کشاند.
حدود یک ماه قبل از شروع این دورۀ جنگ، اقدامات و کارشکنیها و بحران آفرینیهای اسرائیل اوج تاز‌ه‌ای گرفت. همزمان، مبارزات مدنی فلسطینیها در حمایت از دهها زندانی سیاسی که بعد از ماهها اعتصاب غذا در وضعیت وخیمی قرار داشتند و بویژه با مرگ یک یا دو تن و اعزام برخی دیگر به بیمارستانهای نظامی، در حال گسترش بود. دولت اسرائیل که به شدت زیر فشار افکار عمومی در داخل و خارج قرار داشت، به جای عمل کردن به توافقاتی که در جریان مبادلۀ سرباز اسیر اسرائیلی، ایلات شائیت، حاصل شده بود و بر اساس آن می بایست در مراحل مختلف به آزادسازی زندانیان فلسطینی ادامه دهد و به پروندۀ صدها بازداشتی موقت که بسیاری از آنان مدتها بدون محاکمه و بلاتکلیف در حبس بودند رسیدگی شود، به سرکوب جنبش اعتراضی و مدنی که در برابر زندانها شکل گرفته بود توسل جست و درست در چنین شرایطی سه “جوان اسرائیلی” ساکن شهرکهای مناطق اشغالی در کرانۀ باختری ربوده شدند. نتانیاهو این حادثه را مغتنم شمرد و با انتساب فوری این عمل به حماس، یورش بیسابقه ای را علیه شهروندان فلسطینی ساکن کرانۀ غربی بویژه طرفداران حماس آغاز کرد و صدها نفر از زندانیانی را که تازه آزاد شده بودند دوباره به بند کشید. با پیدا شدن اجساد ربوده شدگان تبلیغات هیستریک در میان یهودیان بالا گرفت . با آن که حماس رسما اعلام کرد در ربودن این سه تن دست نداشته و محمود عباس نیز ضمن ابراز انزجار از این رویداد خواستار پیگیری مسئله شد و صراحتا اعلام داشت که برای پیدا کردن مسببان حادثه و سپردن آنان به دست عدالت با دولت اسرائیل همکاری خواهد کرد، ناتانیاهو گوشش بدهکار نبود و بدون هیچ سند و مدرکی بیش از پیش برشدت اقدامات انتقامجویانه علیه فعالین جنبش حماس افزود. دستگیریها از مرز هزار نفر فراتر رفت. چندین خانه و ساختمان محل سکونت متهمان، طبق سنت دستگاه “عدالت” اسرائیل، با مواد منفجره ویران شد و فریادهای ناتانیاهو و رجزخوانی برای مجازات سران حماس بالاتر می رفت.
تشنج میان یهودیان و فلسطینیها سراسر کرانۀ غربی و بیت المقدس را فراگرفت . این بار یک باند انتقامجوی یهودی، جوان کم سن و سالی از اهالی بیت المقدس را در روز روشن ربودند و خانوادۀ او روز بعد جنازه اش را که معلوم شد زنده زنده سوزانده شده است در پزشکی قانونی پیدا کردند. در این فضای متشنج و مملو از تنش و در پی هدف قرار گرفتن خانه های چند تن از فعالان حماس در خان یونس، در جنوب نوار غزه، توسط آتشبارهای اسرائیلی از آسمان و دریا، کشته شدن 17تن و مجروح شدن نزدیک به 100 تن دیگر، شلیک چند راکت حماس که اغلب هم توسط سیستم دفاع ضد موشکی اسرائیل قبل از اصابت به جائی خنثی شد، بهانه ای را که نتانیاهو در جست وجوی آن بود به دست داد و عمليات گستردۀ نظامی علیه مردم غزه بار دیگر آغاز شد .
به عکس ادعای دولت‌مردان اسرائیل، نشانه های بسیاری وجود دارد که ناکارآمد بودن سیاست توسل به خشونت و سرکوب و قتل عام علیه فلسطینیها را نشان می دهد. تحت فشار قرار دادن فلسطینیها در بزرگترین اردوگاه اسارت جنگی، یعنی نوار غزه و محاصرۀ آنان دراین اسارتگاه، امنیت یهودیان را تأمین نمی کند. «آوراهام بورگ»، یکی از چهره‌های سرشناس چپ اسرائیل و عضو فعال جنبش صلح می‌گوید «ارتش راهحلی ندارد چرا که رهبری سیاسی هیچ ژرف بینی ندارد. جنگ از بین بردن انرژی بسیاری است که به هیچ کجا ختم نمی‌شود.» ضرورت برقراری همزمان یک آتش بس فوری و برچیدن محاصرۀ غیرانسانی غزه، در پیوند با از سرگیری مذاكرات میان حکومت فلسطینیها و اسرائیلیها برای رسیدن به صلح در این منطقه بیش از همیشه احساس می شود.
حماس به یمن سیاست در عین حال حماقت آمیز دولت ناتانیاهو، از انزوائی که او را بالاخره به تسلیم در برابر طرح رفتن زیر چتر ساف به رهبری عباس کشانده، تا حد زیادی خارج شده است و بویژه با اصرار بر پذیرش طرح آتش بس به شرط برچیده شدن همزمان محاصره غزه جایگاه خود را میان مردم، به شکل آشکاری ارتقا بخشیده است. از نظر نظامی نیز با ورود ارتش اسرائیل به غزه هدفهای قابل توجهی در زمین خودی بدست آورده است .
همبستگی با مردم فلسطين در مبارزۀ عادلانۀ آنها جهت دست يافتن به حق زندگی و حق تعيین سرنوشت در چارچوب ميثاقهاى جهانى حقوق بشر و مصوبه هاى سازمان ملل، و بطًور مشخص حق قانونی آنان در تشكيل يك كشور مستقل، امر مشترك همۀ مردم آزادۀ جهان است. اين روزها با توجه به گسترش روزافزون تهاجم نظامى لجام گسيختۀ ارتش اشغالگر اسرائيل به نوار غزه و كشتار سبعانۀ مردم بیدفاع فلسطين، اين همبستگی، ابعاد تازه اى به خود گرفته است.
وجود جريانات افراطى مذهبى از جمله حماس و جهاد اسلامى كه پروژۀ خود را نابودى دولت و كشور اسرائيل قرار داده اند به هيچوجه تداوم اشغالگرى و قتل عام ومجازات عمومى شهروندان فلسطینی توسط اسرائیل را توجيه نمى كند، از اين رو نه فقط كشتار مردم فلسطين بايد با برقرارى آتش بس فورا متوقف شود، بلكه پروندۀ اشغالگرلیها و بويژه اقدامات مشابه آنچه هم اكنون در غزه می گذرد مي بايست در يك محكمۀ بين‌المللی مورد بررسی قرار گيرد. همچنان که نهادهای بين المللى بايد در جهت حفاظت از جان و هستى فلسطينیها و براى برقرارى يك صلح عادلانه بکوشند و برای اجراى مصوبه های بین‌المللی از جمله قطعنامۀ شمارۀ ٢٤٢ ناظر به ضرورت بازگشت اسرائيل به مرزهاى ١٩٦٧، و تأسيس كشور مستقل فلسطين در كنار کشور اسرائيل، مداخله عملى نمايند و بر فشار به دولت اسرائیل بیفزایند. راه دیگری وجود ندارد.
* آدرس اینترنت مرکز حقوق بشر فلسطین = http://www.pchrgaza.org