جمعی از فدائیان خلق ایران در داخل کشور: از نقش دانشجویان در خیزش‌‌ اخیر استقبال و حمایت می‌‌کنیم

ارائه شعارهای مبتکرانه و خلاق در مواجه با هر موقعیتی، کاربست روشها و راه‌‌کارهای بدیع در مواجه با موقعیت‌‌های پیش‌‌بینی نشده، امیدواری به ارتقای نقش جنبش دانشجویی در میان جنبش-های اجتماعی را بیشتر و بیشتر کرده است. از این رو تلاش برای تأثیرگذاری بر جنبش دانشجویی از جانب دوست و دشمن و حتی جمهوری اسلامی و چه بسا انحراف آن از مسیر انقلابی و ترقیخواهانه‌‌اش در دستور کار قرار دارد

جمعی از فدائیان خلق ایران (داخل کشور)

در دفاع از سوسیالیسم(۸۰)

زنده باد جنبش دانشجویی

از نقش دانشجویان در خیزش‌‌ اخیر استقبال و حمایت می‌‌کنیم

    ۱۶ آذر ۱۳۳۲ روزی که دانشگاه تهران توسط رژیم کودتا به خون کشیده شد و سه تن از شریف‌‌ترین فرزندان این کشور؛ مصطفی بزرگ‌‌‌نیا، احمد قندچی و آذر شریعت‌‌‌‌رضوی، در آستانه‌‌ی ورود ریچارد نیکسون معاون وقت رئیس جمهور آمریکا و از حامیان اصلی کودتا، در صحن دانشگاه تهران به قتل رسیدند. تظاهرات دانشجویان در ۱۶ آذر آن سال در اعتراض به مداخلات امپریالیسم آمریکا در امور داخلی ایران و نقض حاکمیت سیاسی کشور و علیه دیکتاتوری شاه و برای برقراری حاکمیت ملی شکل گرفت و رژیم برآمده از کودتا را آماج تهاجم خود قرارداد. جانباختگان فاجعه خونین دانشگاه تهران پیشگامان جنبش دانشجویی کشورمان بودند که برای همیشه‌‌ی تاریخ ماندگار شدند. از آن روز، ۱۶ آذر به مشعل فروزان جنبش پیشرو دانشجویی و پرچم خونین دانشجویان مبارز تبدیل شد تا بعدترها به ابتکار کنفدراسیون دانشجویان خارج از کشور، این روز به نام «روز دانشجو» نام گذاری شود. پس از گذشت هفت دهه از آن واقعه همچنان؛ استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی محوری‌‌ترین خواست جنبش دانشجویی می‌‌باشد. در این سالها جنبش دانشجویی از متشکل‌‌ترین و مؤثرترین نیروهای اپوزیسیون دموکراتیک کشورمان در مبارزه علیه حکومت پهلوی و حامیانش، و علیه حکومت سیاه جمهوری اسلامی بوده است.

     برآمد پرشور دانشجویان مبارز در سیاه‌‌ترین سالهای حکومت پهلوی که نقش بارزی در مبارزات سیاسی دهه‌‌ی ۳۰ و ۴۰ کشورمان داشتند، با شکل گیری سازمانهای سیاسی جدید پررنگ‌‌تر شد. به نحوی که اکثر ارگان‌‌های رهبری و بیشتر کادرهای تأثیرگذار دو سازمان چریکی و سیاسی آن سالها، فدائیان خلق و مجاهدین خلق را دانشجویان تشکیل می‌‌دادند. پس از انقلاب ۵۷ نیز دانشجویان همچنان در مرکز ثقل مبارزات اجتماعی قرار داشتند، تا اینکه با راه‌‌اندازی انقلاب فرهنگی و تعطیلی چندین ساله‌‌ی دانشگاهها توسط رژیم جمهوری اسلامی، و بدنبال آن تصفیه و اخراج فله‌‌ای دانشجویان مبارز و آزادیخواه و دستگیری و به بند کشیدن و اعدامهای گسترده آنها، که از فردای انقلاب شروع شده بود و تا تابستان ۶۷ در قتل عام‌‌های فاجعه ملی ادامه داشت، جنبش دانشجویی برای سالهایی طولانی به محاق رفت. جنبش دانشجویی در زیر خاکستر سرکوبهای دهه‌‌ی شصت دفن بود تا اینکه در سال ۷۸ به ناگاه با فواران خشم خفته‌‌ی دانشجویان مواجه شدیم. هرچند جنبش دانشجویی در تیر ۷۸ بطور گسترده و بی-رحمانه‌‌ای سرکوب شد ولی نوزایی جنبش دانشجویی که از زیر خاکستر دهه ۶۰ بیرون جهیده بود در هر حرکت اجتماعی مهر خود را نقش می‌‌زد. این روند تا اعتراضات سال ۸۸ ادامه داشت، ولی سرکوب اعتراضات آن سال و سرکوب‌‌های سازمان یافته و بگیر و ببندهای گسترده در ادامه‌‌ی آن موجب شد جنبش دانشجویی برای چندین سال نقشی کم‌‌رنگ و حضوری ضعیف در عرصه‌‌ اعتراضات اجتماعی ایفاء نماید. تعطیلی دانشگاهها در جریان اپیدمی کووید ۱٩ این روند نزولی را هرچه بیشتر تشدید می‌‌نمود.

     با بازگشایی مجدد دانشگاهها بار دیگر دانشجویان از پیشروان جنبش‌‌های اعتراضی بودند. در جریان خیزش اخیر که با شعار «زن، زندگی، آزادی» تشخص یافته است، مجدداً حضور پرنقش و گسترده دانشجویان را شاهد هستیم. در سه ماه اخیر و در اکثر شهرها، نه تنها شاهد حضور گسترده دانشجویان را بوده‌‌ایم بلکه عموماً اعتراضات مردمی توسط فعالین دانشجویی سازماندهی و هدایت می‌‌شوند، دانشجویان همراه سایر جوانان و حتی دانش‌‌آموزان نیروی عمده این اعتراضات هستند. بطوریکه در شهرهایی که اعتراضات مردمی با افت مواجه گشته حضور دانشجویان همچنان بارز است. حضور گسترده همراه با خلاقیت و ابتکارات منحصر بفرد دانشجویان نشان از پختگی و پویایی رفقای جوان و آگاه‌‌مان دارد. ارائه شعارهای مبتکرانه و خلاق در مواجه با هر موقعیتی، کاربست روشها و راه‌‌کارهای بدیع در مواجه با موقعیت‌‌های پیش‌‌بینی نشده، امیدواری به ارتقای نقش جنبش دانشجویی در میان جنبش-های اجتماعی را بیشتر و بیشتر کرده است. از این رو تلاش برای تأثیرگذاری بر جنبش دانشجویی از جانب دوست و دشمن و حتی جمهوری اسلامی و چه بسا انحراف آن از مسیر انقلابی و ترقیخواهانه‌‌اش در دستور کار قرار دارد. ما مطمئنیم شما دانشجویان آگاه و پیشرو از این چالش تاریخی سربلند و موفق بیرون خواهید آمد. سابقه تاریخی جنبش دانشجوی آکنده از راهکارهای بدیع و منحصر بفرد بوده است. اگر در انسداد سیاسی دهه‌‌ی ۳۰ و ۴۰ و در دوران قدر قدرتی شاه، دانشجویان در خلق راه‌‌کاری جدید و نوین در تاریخ مبارزات مردم ایران و آغاز جنبش چریکی که در زمان خود گامی شجاعانه و به پیش بود، یقیناً امروز نیز خواهند توانست راه-کارهایی را ارائه نمایند که از توان درک نیروهای محافظه‌‌کار خارج است. ارائه و همه‌‌گیر کردن شعار «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه، چه رهبر» در برابر آلترناتیو تراشی نیروهای راست و امپریالیستی نشانه‌‌ای از این پختگی و خلاقیت شما عزیزان داشت.

     رفقای دانشجو؛ آنچه در شرایط امروزی جنبش‌‌های اجتماعی و تحولات آتی کشور را به مخاطره انداخته است، فقدان برنامه، نبود تشکیلات و رهبری در جنبش‌‌های اجتماعی و حرکت‌‌های اعتراضی است. رسانه‌‌های امپریالیستی که تا دیروز در بکار بردن لفظ انقلاب لکنت زبان داشتند و از شنیدنش کهیر می‌‌زدند، امروز به تکرار از انقلاب سخن می‌‌رانند، ولی فراموش نمی‌‌کنند با آوردن دهها متخصص و کارشناس تلقین کنند که انقلاب آتی مردم ایران نیازی به رهبری و ستاد فرماندهی ندارد. آنها از مردم می‌‌خواهند گله‌‌وار به خیابان بیایند و گوشت دم‌‌توپ تحولات اجتماعی باشند، ولی از تشکل و همگرایی سخنی نگویند. چرا که آنها بیش از همه از وجود تشکیلات قوی و دموکراتیک در هراسند. آنها از سازماندهی شبکه‌‌ای سخن می‌‌گویند و از عدم نیاز به تشکیلات منسجم. آنها رهبران در آب نمک خوابیده‌‌ای دارند که در موقع لازم به کمک دهها رسانه‌‌ی پرزرق وبرق‌‌شان رو خواهند کرد و امیدوارند به کمک همین رسانه‌‌ها بتوانند آنها را بقدرت رسانده و هدایت و رهبری جنبش‌‌های اجتماعی و انقلاب آتی مردم ایران را خود بدست گیرند.

     رفقای دانشجو؛ با آلترناتیو سازی امپریالیستی مبارزه کنید و برای شکل‌‌گیری تشکلهای منسجم، قوی با رهبری دمکراتیک و متکی به خرد جمعی، همراه  با کارگران و زحمتکشان و نیروهای آزادیخواه و مترقی تلاش کنید. شما دانشجویان آگاه و پیشرو میتوانید در برداشتن گامهای اساسی مشارکت کنید و خود بخشی از راه حل باشید. یقین بدانید که اقدام انقلابی شما در همبستگی با کارگران و زحمتکشان و روشنفکران آزادیخواه کشورمان همچون اقدام جوانان و دانشجویان دهه‌‌ی ۴۰ راه رهایی را خواهد گشود و انبوه توده‌‌های مردم در این پیکار در کنار شما خواهند بود.

• از تجارب نسل‌‌های گذشته در مبارزه بصورت خلاق و متناسب با شرایط امروز بهره ببرید.
• از هر فرصت‌‌هایی برای بازخوانی تجربه‌‌ی چند ماهه اخیر بهره ببرید و با دیدی انتقادی راه‌‌کارهای جدید را بکار ببندید.
• با آلترناتیوسازی ضدانقلابی به مبارزه برخیزید.
• از سوء تلقینات نئولیبرالیستی در اجتناب از تشکل‌‌‌‌‌یابی و تشکیلات‌‌سازی دوری و عاملین آنرا افشاء نمایید.

جمعی از فدائیان خلق ایران (داخل کشور)

۱۶ آذر ۱۴۰۱