
بر اساس گزارشهای دو سازمان مدافع حقوق بشر، رژیم جمهوری اسلامی ایران در سال گذشته میلادی دست کم ٩٧٥ نفر را اعدام کرده است. همین منابع تصریح کردهاند که شمار اعدامها در جمهوری اسلامی بمراتب بالاتر از ارقام شناخته شده است، زیرا ٩٠ درصد اعدامها در این کشور به طور مخفیانه صورت میگیرند.
رژیم ایران حدود هزار نفر را در سال گذشته میلادی اعدام کرده است
ار اف آی: “سازمان حقوق بشر ایران” (در نروژ) و انجمن “با هم علیه مجازات اعدام” که در فرانسه مستقر است با اعلام این مطلب در گزارشهای جداگانه تصریح کردهاند که مجازات اعدام قوّیترین ابزار سرکوب سیاسی جمهوری اسلامی ایران و به ویژه دستگاه قضایی این کشور علیه مخالفان است.
آنها شمار اعدامهای سال ٢٠٢٤ در رژیم ایران را از سال ٢٠٠٨ به این سو یعنی از زمان ثبت اعدامها در این کشور بی سابقه و “شدیداً بُهتآور” دانستهاند.
محمود امیریمقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، گفته است که جمهوری اسلامی، مردم ایران را بزرگترین تهدید علیه خود میداند و به همین خاطر مجازات اعدام قوّیترین ابزار سرکوب سیاسی این حکومت علیه ملت ایران است. بر اساس آمار شناخته شدۀ اعدامها، جمهوری اسلامی روزانه دست کم بین پنج تا شش نفر را اعدام میکند. به نسبت جمعیت جمهوری اسلامی دارای بالاترین شمار اعدامها در جهان است. تنها چین با بیش از یک میلیارد و چهارصد میلیون نفر جمعیت بیش از جمهوری اسلامی ایران اعدام میکند.
به گفتۀ مدیر سازمان حقوق بشر ایران، اعدامها در ایران جزیی از جنگی است که جمهوری اسلامی علیه مردم این کشور و برای حفظ سلطۀ شکنندۀ خود به کار می برد. این سلطه به گفتۀ مدیر سازمان حقوق بشر ایران پس از خیزش “زن، زندگی، آزادی” در ایران شدیداً آسیب دیده و تضعیف شده است.
بر اساس دو گزارش منتشر شده، شکنجه و اعدام در ایران در هم آمیختهاند و بسیاری از محکومان پیش از اعدام شدن جهت اخذ اعتراف های اجباری به طور سیستماتیک شکنجه میشوند. قضات دادگاههای جمهوری اسلامی با استناد به همین اعترافات اجباری احکام اعدام علیه متهمان را صادر میکنند؛ متهمانی که اغلب از حق دفاع و داشتن وکیل مدافع محروم هستند.
سی و یک تن از اعدام شدگان سال گذشته میلادی در ایران زنان بودهاند که چهار تن از آنان در ملاء عام به دار آویخته شدند. شمار دیگری از اعدام شدگان در زمان دستگیری کودک بودهاند و پس از سپری کردن سالها حبس و رسیدن به سن “بلوغ” اعدام شدند. مهدی جهانپور از این دست کودکان محکوم شده به اعدام است. او در شانزده سالگی دستگیر و به اعدام محکوم شد و پس از گذراندن شش سال حبس در بیست و دو سالگی به دار آویخته شد.
مجازات اعدام اهرم اساسی دستگاه قضایی ایران است که پس از تأسیس جمهوری اسلامی ایران بر اجرای شریعت مبتنی است.
اغلب اعدامها در ایران مربوط به جرایمی نظیر قاچاق مواد مخدر، قتل و اتهامهای مبهم تری نظیر “افساد فی الارض” و “بغی” است که رژیم ایران با استناد به آنها مخالفان سیاسی خود را اعدام میکند.
از زمان خیزش “زن، زندگی، آزادی” جمهوری اسلامی ده تن از دستگیر شدگان این خیزش را اعدام کرده است. دو تن از این افراد در سال ٢٠٢٤ اعدام شدند و دست کم سیزده تن دیگر از آنان در انتظار اجرای احکام اعدام در زندانهای کشور هستند. شهروندان بلوچ و کرد به نسبت جمعیت بیشترین شمار محکومان به اعدام در ایران را تشکیل میدهند. پخشان عزیزی و وریشه مرادی دو فعال مدنی و مدافع حقوق زنان به دلیل فعالیتهای بشردوستانه شان اینک با خطر اعدام روبرو هستند.