طرح نور یا تاریکی و تشدید جهل جهالت و سرکوب زنان در ایران

هر موقع جمهوری اسلامی در تنگنا قرار می‌گیرد و احتمال می‌دهد اعتراضاتی در راه است بلافاصله سرکوب زنان را شدیدتر می‌کند و بهانه‌اش هم «بدحجابی» است. در حالی که هدف اصلی حکومت از سرکوب زنان، زمین‌گیر کردن خانواده و نهایتا کل جامعه است.

بهرام رحمانی
bahram.rehmani@gmail.com

طرح «نور» یا «تاریکی» و تشدید جهل جهالت و سرکوب زنان در ایران!

«مهستی گنجوی» ­زنی استثنایی در تاریخ ادبیات ایران است. وی در نیمه­ دوم قرن پنجم هجری می‌زیست. او نخستین شاعری بود که از رهایی زن و از شورش علیه نظم مردانه سرود:

ما را به دم تیر نگه نتوان داشت    
در حجره دلگیر نگه نتوان داشت
آن را که سر زلف چو زنجیر بود
در خانه به زنجیر نگه نتوان داشت

او شاعری بود که از خرد انسانی در برابر الهیات دفاع نمود و خردورزی را در برابر دین قرار داد:

پیوسته خرابات ز رندان خوش باد
در دامن زهد زاهدان آتش باد
آن دلق دو صد پاره و آن صوف کبود
افتاده بزیر پای دردی کش باد
هم مستم و هم غلام سرمستانم
بیزار ز زهد و بنده­ رندانم
من بنده­ آن دمم که ساقی گوید
یک جام دگر بگیر و من نتوانم

آزادی زن و برابری زن و مرد و هم‌چنین مسئله حجاب اجباری زنان، قدمت طولانی در جامعه ما بوده است. بررسی وضعیت جنبش زنان و نحوه برقراری روابط بین زنان و مردان در ایران، همواره فاجعه‌بار بوده است. به‌سادگی این سئوال را پیش می‌آید که آیا تنظیم و تدوین و تصویب و اجرای قوانین و اجرای آن‌ها در کشور ما، گامی به جلو است یا برعکس، گامی به عقب تلقی می‏شود؟ آیا تاکنون نهضت تساوی‌خواهی، در فرهنگ ما جایگاه ماندگاری پیدا کرده است؟ آیا در حال حاضر، همه زنان در ایران خواستار تساوی حقوق با مردان هستند یا هدف دیگری را دنبال می‏کنند؟ این همه زن سرتاپا سیاه‌پوش و سرکوبگر در گشت ارشاد و در میان نیروهای مردسالار حکومتی چه جایگاهی دارند؟ آیا اصولا پیمودن راه برای دست‏یابی به تساوی میان مردان و زنان در کشور ما لازم و در عین حال ساده بوده است؟ آیا چند درصد از مردان در ایران، معتقدند که تساوی‌خواهی بین زنان و مردان، یک حق مسلم است و به نفع همه جامعه است؟ چرا هنگامی که گشت ارشاد در خیابان‌ها، گیسوی زنان و حتی دختربچه‌های زیر ۱۸ سال را می‌‌گیرند و آن‌ها را به شیوه خشن و وحشیانه روی آسفالت می‌کشند تا به درون ون گشت ارشاد بیندازد چرا مردها تماشاگر هستند؟ آیا ایستادن و تماشاکردن به سرکوب سیستماتیک زنان در خیابان‌ها، تایید همه جنایات جمهوری اسلامی علیه بشریت نیست؟ آیا ۴۵ سال قوانین مردسالار و مذهبی زن‌ستیز و آزادی‌ستیز، هنوز برای آگاهی عمومی زنان و مردان جامعه ما کم است؟

ادامه … :

نسخه‌ی کامل پی‌دی‌اف