در جنبش مقاومت خلق کُرد بسياری از رفقای فدائی، چه در ميدانهای نبرد با نيروهای ارتجاع و پاسداران حکومت جهل و سياسی، و چه در شکنجهگاهها و ميادين اعدام رژيم جنايتکار اسلامی جان باختند. اين مبارزان راه رهائی در دفاع از حقوق عادلانه جنبش ملی – دموکراتيک درکردستان، از گذاشتن جان عزيز خود دريغ ننمودند. مردم قهرمانی که اين فرزندان دلاور را در دامان خويش پرورش داده بود از هيچ فرصتی برای ادای احترام و ارج گذاری به مبارزه آنها نيز دريغ نکرده است. نمونه برادران مرادی از جمله اين مبارزان هستند.
به مناسبت سی و هشتمين سالروز فقدان پيشمرگه فدائی، علی اکبر مرادی
ياد برادران و دو فرزند دلاور خلق کُرد، علیاکبر و علیاشرف مرادی زنده و جاويد است
زنده ياد ياد علیاکبر مرادی
رفيق اکبر همراه با زنده ياد بهروز سليمانی از سازماندهندگان مبارزات عادلانه خلق کرد عليه رژيم خمينی در کردستان بود در سال ١٣٦٣ دستگير و پس از تحمل شديدترين شکنجه های قرون وسطائی که با عزم و اراده آهنين خويش تحمل نمود در شانزدهم مهرماه ١٣٦٦ در اصفهان اعدام شد و سپس در شهر سنندج دفن شد.
نحوه تيرباران چنين گواهی می دهد که اعتصاب زندان اصفهان صورت گرفته باشد چرا که يک تير از پشت سر به وی شليک شده بود جنازه رفيق اکبر تحويل خانواده داده شد و قبل از صدور اعلاميه از طرف واحد سازمان در سنندج، اما مردم مبارز سنندج تجليل شايسته ای از اين فرزند دلاور خويش به عمل آوردند.
زنده ياد علیاشرف مرادی
رفیق علی اشرف در تاريخ ١٣۶۸/۱۲/۲۸ در شهر قروه از توابع سنندج اعدام شد و در قبرستان بهائیان که بعنوان “لعنت آباد” از آن نام میبرند دفن شده است.
*
نامه يکی ديگر از براداران مرادی، عباس مرادی که در سنندج زندانی بود به رفيق علیاکبر به همراه پاسخ او به برادرش در زير درج شده است :
*
نشريه “فدائی” ارگان سازمان فدائيان خلق ايران، شماره ٤٢، آذرماه ١٣٦٦ حاوی اطلاعيه های مربوط به اعدام رفيق علیاکبر مرادی (صفحات ٤ و ٥)
