کانون مدافعان حقوق کارگر در دو بيانيه جداگانه به افشای دستگيريهای زنجيره ای اول ماه مه و وضعيت عليرضا ثقفی عضو کانون نويسندگان و فعال کارگری، پرداخته است :
تکرار دستگیری های زنجیره ای اول ماه می
همانند سال های گذشته با نزدیک شدن اول ماه می نیروهای امنیتی برای ایجاد رعب و وحشت دست به دستگیری های زنجیره ای در گوشه و کنار کشور می زنند تا بلکه نیروهای اجتماعی از برگزاری برنامه های اول ماه می و روز معلم پرهیز کنند.
امروز بعد از ظهر در پارکی در کرج نیروهای لباس شخصی بعد از چند ساعت تعقیب چند فعال اجتماعی و کارگری را دستگیر کرده اند و بعد از دستگیری به همراه تعدادی از آنها به خانه هایشان می روند برای بازرسی و با برخورد نامناسب و تحقیر آمیز با فرد بازداشت شده در مقابل خانواده و سرقت وسایل فرد از خانه اش. بدون کوچکترین توضیحی همانند باندهای پارامیلیتاری امریکای جنوبی ، خانواده وحشت زده را در یک شرایط بسیار بدی رها می کنند.
۱- این موضوع که چرا اول دستگیر می کنند و سپس به خانه فرد حمله می برند تا بلکه سندی پیدا کنند برای برائت از کارشان موضوعی است که از قبل از سال ۱۳۶۰ شروع شده و بخشی از فرهنگ نیروی سرکوب در جامعه ایران می باشد.
۲- اینکه بعضی از این افراد را بعد از چند ساعت آزاد می کنند و تعدادی را نگه می دارند از سنت تفرقه بیانداز و حکومت کن نیروهای امنیتی می آید که می خواهند فعالین را به هم بدبین کنند و در این رهگذر در راستای بی اعتمادی عمومی استفاده کنند و نشان دهند که تبحر دارند برای خنثی کردن نیروی مخالف و بی اعتمادی نیروهای اجتماعی به یکدیگر
۳- در جامعه ای که بر اساس آمار قوه قضاییه سالانه تا یک و نیم میلیون پرونده قضای برای مردم تشکیل می شود نشان از این دارند که از نگاه نیروهای امنیتی بخش اعظم مردم ایران پرونده دارند و در هر بزنگاهی از این پرونده ها استفاده می کنند علیه مردم تحت ستم. این پرونده سازی ها بیشتر برای به سکوت کشاندن مبارزین است و اگر سکوت نکنند فعالین اجتماعی ، کارگری و سیاسی را به زندان می برند. حال اذیت و آزار وثیقه گذار امری پیچیده تری است که اغلب مردم با آن بخوبی آشنایی دارند.
۴- در چنین شرایطی بسیار مهم است قبل از هرگونه پخش خبری که نیروهای امنیتی بتوانند علیه آن از فعالین اجتماعی سوء استفاده کنند باید دوری جست و بجای شک کردن به یکدیگر به نیرویی باید شک کرد که با علم به اینکه در بسیاری از کشورهای منطقه لشگرهای نظامی دارد چرا از جمع شدن چند نفر اینگونه هراس دارد؟ انگشت شک را باید به طرف نیروی امنیتی برد.
۵- در هر صورت باید به نیروی اجتماعی موجود اعتماد داشت و مطمئن بود که روح عمومی جامعه ایران درست حرکت کرده است که بعد از چهار دهه هیچگونه سیاست رعب و وحشت کارساز نبوده و همچنان نیروهای اجتماعی برای ساختن دنیایی انسانی زحمت می کشند و به طبقه کارگر اعتقاد دارند و هر نیروی سرکوب را به هیچ می گیرند و در راه مبارزه برای آینده بهتر حرکت می کنند.
با آرزوی آزادی تمامی زندانیان از زندان و بزرگداشت اول ماه می حتی در زندان برای تمامی زحمتکشان ایران
۲۶ فروردین ۱۴۰۱
کانون مدافعان حقوق کارگر
گزارش پزشکی قانونی در رابطه با خطر جانی علیرضا ثقفی
امروز یکشنبه مسئولین زندان کچویی کرج، علیرضا ثقفی را به پزشکی قانونی بررسي وضعيت جسمي شان بردند.
طبق گزارش پزشکی قانونی حال ایشان بسیار وخیم است و باید سریع به بیمارستان منتقل شود. اما متاسفانه ایشان را بجای انتقال به بیمارستان به زندان منتقل کرده اند و گفته اند که علیرضا ثقفی را به بیمارستان انتقال داده می شود که تا این لحظه هنوز ایشان در زندان هستند.
کانون مدافعان حقوق کارگر خواهان انتقال هر چه سریعتر علیرضا ثقفی به بیمارستان است و ایشان باید تحت معالجه پزشکی قرار گیرد و تمامی مخارج بیمارستان ایشان را قوه قضاییه بپردازد. جای علیرضا ثقفی و هیچ فعال اجتماعی، سیاسی و کارگری زندان نیست و باید آزاد شوند
۲۷ فروردین ۱۴۰۱ کانون مدافعان حقوق کارگر
روز قبل، اطلاعيه در اين رابطه به صورت زير صادر شده بود :
ممانعت بهداری زندان کچویی از فرستادن علیرضا ثقفی به بیمارستان
در سه روز گذشته در چندین نوبت فشار خون علیرضا ثقفی تا حد ۲۲ درجه بوده است که بهداری زندان کچویی در حد بسیار محدودی با ایشان رفتار می کند و با دادن چند قرص معمولی ایشان را به بند زندان می فرستد. حتي رئیس زندان شخصا خودش در دیدار با علیرضا ثقفی تایید می کند که ایشان وضعیت جسمی اش بسیار وخیم است و نیاز دارد که به بیمارستان فرستاده شود.
بهداری های زندان های ایران از زمان شجاع‌الدین شیخ‌الاسلام‌زاده تا به امروز بطور مستقیم خود عاملی هستند برای اذیت و آزار که به شکنجه های سیاه معروف هستند و با جلوگیری از فرستادن زندانی به بیمارستان و ندادن داروی زندانیان در از بین بردن فعالین سیاسی، کارگری، اجتماعی و مدنی در تمامی دوران های این حاکمیت در کنار بازجویان و شرایط بد زندان نقش ضد انسانی خود را به نمایش گذاشته اند که نمونه های آن بسیار فراوان هستند از زنده یاددان زهرا کاظمی، هدا صابر،ستار بهشتی، شاهرخ زمانی تا آبتین بکتاش و اخيرا مهدي صالحي در اصفهان می‌توان نام برد.
علیرضا ثقفی دبیر کانون مدافعان حقوق کارگر فردی شناخته شده در مبارزات کارگری جهانی از امریکای لاتین، آفریقا تا آسیا یکی از دلایل زندانی بودن اش بخاطر شرکت در نشست سالانه ۱۳۸۷ سازمان جهانی به نمایندگی از طرف کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری است و ایشان در شرایط ضد انسانی در زندان بسر ببرد و زندانی بودن ایشان بخاطر دفاع و مبارزه برای طبقه کارگر ایران و جهان است و در چند هفته گذشته بسیاری از نهادها و کنفدراسیون های کارگری جهانی از جمله کانون نویسندگان ایران، کانون صنفی معلمان ایران (تهران) کنفدراسیون های کارگری ترکیه، فرانسه، کنفدراسیون مواد غذایی ، کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری مورد حمایت قرار گرفته.
کانون مدافعان حقوق کارگر اعلام می کند که بهداری زندان کچویی کرج مسئول هر اتفاقی است که برای علیرضا ثقفی بیفتد و تمامی ارکان نظام باید جوابگو باشند و در نشست امسال سازمان جهانی کار جنبش صنفی جهانی کارگران با همفکری با هم بار دیگر به نقش ضد کارگری حکومت می پردازند و شرایط ضد کارگری حکومت ایران را رسواتر خواهند کرد.
۲۶ فروردین ۱۴۰۱
کانون مدافعان حقوق کارگر
