ده تن از نظامیان بازنشسته کلمبیائی روز سه‌شنبه 26 آوريل در اعتراف بی‌سابقه‌ای در مقابل خانواده‌های قربانیان، علناً مسئولیت خود در قبال اعدام بیش از صد غیرنظامی در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ در کلمبیا را به عهده گرفتند.
اين قربانيان توسط ارتش به‌عنوان چریک‌های کشته شده در عملیات معرفی می شدند.
این اعترافات در طول یک جلسه استماع تاریخی که توسط حوزه قضایی ویژه برای صلح (JEP) در همان منطقه قتل عام، در بخش نورته د سانتاندر (شمال)، هم مرز با ونزوئلا، سازمان داده شده بود، صورت گرفت.
یک ژنرال، چهار سرهنگ، پنج درجه دار، همگی بازنشسته و یک غیرنظامی به مشارکت خود در آدم ربایی خودسرانه و قتل 120 جوان در شهر اوکانا (100000 نفر) اعتراف کردند تا سپس آنها را به عنوان اعضای چریک های چپ افراطی معرفی کنند.
روز سه‌شنبه، حدود پنجاه نفر از بستگان قربانیان برای این جلسه دو روزه در سالن تئاتر دانشگاه Ocaña حضور یافتند، جایی که، به گفته قاضی کاتالینا دیاز، از آنها خواسته می‌شود «به روشنی وقايع را توضیح دهند، به سؤالات پاسخ دهند و مهمتر از همه مسئولیت خود به‌طور مستقيم در این وقايع را روشن کنند.
این استماع علنی در قالب کاتارسیس گامی مهم در آشکار ساختن دادگاه ویژه JEP است، دادگاه ویژه ای که حاصل توافقنامه صلح تاریخی امضا شده در سال 2016 با چریک های مارکسیست نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا (FARC)، از بزرگترین دادگاه هاست. رسوایی در تاریخ اخیر ارتش کلمبیا که به “اثبات غلط” معروف است.
همسران، مادران و خواهران قربانیان اغلب در حالی که اشک می ریختند، با نظاميان بازنشسته، از جمله سرتیپ پائولینو کورونادو، بالاترین مقامی که حضور داشت، روبرو شدند.
JEP در ویدئویی که در مقابل دادگاه متشکل از پنج قاضی نشان داده شد، يکی از قاضيان توضیح داد: “پس از سال ها سکوت و ترس، سرانجام ساعت حقیقت به پایان دهه ها معافیت از مجازات رسید.”
سرجوخه سابق نستور گوتیرز، اولین نفر از نظاميان بود که صحبت کرد، گفت: “من مسئولیت خود را به عنوان یکی از مسببين این جنایات جنگی می شناسم و می پذیرم.”
او با اشاره به “فشار فرماندهی عالی” و “طلاب نتایج” اعتراف کرد: “ما مردم بی گناه را به قتل رساندیم (…) من می خواهم تأکید کنم: کسانی که ما به قتل رساندیم دهقانان ساده بودند.
متهم دیگر، سرهنگ روبن کاسترو، به وجود یک “باند جنایتکار” در میان افرادش را “که تنها با هدف افزایش” تلفات ایجاد شده بودند، اعتراف کرد. او به خاطر تقاضای قتل «انسانهای خوب» طلب بخشش کرد.
قاضی دیاز که ریاست جلسه را بر عهده داشت در بيانات خود از جمله اشاره کرد : متهمان به طور متناوب شرایطی را ترسيم می کردند که در آن مردانی را که عمدتاً بین 25 تا 35 سال سن داشتند از ميان دهقانان یا جوانانی که بيکار بودند با وعده کار ربوده می شدند و سپس در مزرعه ای نزدیک یا اطراف پادگان Ocaña “اعدام” می شدند. رویه ای که انگیزه آن «سیاست ارتش برای افزايش تعداد اجساد» با هدف کسب “نتایج عالی” در مبارزه با چریک ها بود. قاضی توضیح داد که در ازای آن، سربازان پاداش، مجوزهای گوناگون و مدال دریافت می کردند و يا با ارتقا درجه تشويق می شدند.
Eduvina Becerra، همسر یکی از کشاورزان کشته شده، گفت: “از شما می خواهم که از بستگان ما اعاده حيثيت کنید. آنها دهقانانی بودند که صادقانه کار می کردند، نه جانی یا چریک.
ساندرا باربوسا، خواهر یکی دیگر از قربانیان، گفت: “ارتش ما را فریب داد، آنها برادران، پسران ما را کشتند.”
بر اساس JEP، حدود 6400 غیرنظامی بین سال های 2002 تا 2008 در این کشور در ازای منافع مادی برای ارتش اعدام شدند. تا امروز حدود بیست نفر از نظاميان مسئولیت این جنایات را پذیرفته اند.
فرماندهی عالی نظامی و رئیس جمهور پیشین جناح راست، آلوارو اوریبه (2002-2008)، که در آن زمان در راس کشور قرار داشت، همیشه اين موارد را نه سیستماتیک بلکه “موارد پراکنده و یا خودسرانه” صحبت می کنند.
JEP مسئول قضاوت بدترین جنایات که بیش از نیم قرن به طول انجامید و نه میلیون کشته، مفقود، ربوده، مثله شده و آواره برجای گذاشت، می باشد.
