کمیسیون کارگری سازمان اتحاد فدائیان ایران
گزارش مبارزات و رویدادهای کارگری اردیبهشت ماه ۱۴۰۱
ایران تحت سلطه رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی، در اردیبهشت ماه حوادث مختلفی را از سر گذرانده است. حکومت سرمایه داری حاکم بر ایران به تنها چیزی که فکر نمی کند برآورده کردن خواست های کارگران و زحمتکشان و سایر اقشار مردمی است. این حکومت به تنها چیزی که اهمیت می دهد و برای آن سرمایه می گذارد، سازمان دهی و تجهیز یگان های ویژه و نیروهای سر کوب خود است برای ایستادن در مقابل مردم و سرکوب مبارزات کارگری و سایر جنبشهای اجتماعی. در این ماه ده ها فعال کارگری( به شمول معلمین)، فعال جنبش زنان، جنبش دانشجویی و غیره دستگیر، شکنجه و زندانی شده اند. یکی از مهمترین دستاورد های مبارزات کارگران و دیگر مزد و حقوق بگیران در این ماه، شکست سیاست های دستگیری و زندانی کردن چهره های سر شناس فعالین سیاسی اجتماعی بود. ارزیابی حکومت این بود که با دستگیری این فعالین بتواند جلوی اعتصابات و اعتراضات را بگیرد اما همان طور که دیدیم بر خلاف میل حاکمین، حرکات اعتراضی گسترده تر شد تا جائیکه ایستادگی و مقاومت مردمی حتی باعث آزادی عده ای از فرهنگیان و کارگران بازداشت شده گردید. با این وجود هنوز عده زیادی از دستگیر شدگان در زندان هستند و علاوه بر همه اینها در جریان اعتصاب یکپارچه و متّحدانه کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی، نیروی های سر کوب رژیم اقدام به دستگیری و بازداشت ده ها کارگر کرده اند.
با توجه به اعتراضات و اعتصابات گسترده در سراسر ایران باید اشاره مشخصی داشته باشیم به اعتراضات بازنشستگان، فرهنگیان، کارگران پروژه ای نفت، گاز و پتروشیمی، اعتصاب شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه و اعتراضات گسترده توده ها در خیزش گرسنگان! این حرکات اعتراضی عمدتا به خاطر افزایش دستمزد ،حق بیمه، همسان سازی حقوق، اعتراض به حذف ارز ۴۲۰۰ دلاری و گرانی چندین برابری انواع اجناس و کالاها بوده است.
کارگران بازنشسته و مستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی کشور تشکل مستقل خود را سازمان داده اند و به خاطر سطح نازل حقوق و مستمری و عدم همسان سازی هر یکشنبه در اکثر مراکز استان ها و سایر شهرها تجمع اعتراضی برگزار می کنند. فرهنگیان نیز با فراخوان شورای هماهنگی تشکل های فرهنگیان ایران در سه مرحله تجمّعات سراسری انجام دادند. مرحله اول در بیش از صد شهر و دو مرحله بعد هر کدام در بیش از چهل شهر انجام شد .در این تجمّعات ده ها معلم بازداشت و زندانی شدند.برای آزادی معلمان دستگیر شده نیز فرهنگیان در مقابل دادگستری هر شهر دست به تجمع زدند و خواهان آزادی فوری همکاران در بند خود شدند. اعتصابات کارگران پروژه ای نیز در بعضی از قسمت ها به خواسته های خود که شامل افزایش دستمزد و اجرای طرح ۲۰ روز کار ۱۰ روز مرخصی بود دست یافتند و در سایر کارگاه ها اعتصاب همچنان ادامه دارد. در اعتصاب کارگران و رانندگان شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه با وجود فشار و سرکوب و بازداشت ده ها نفر ازجمله اعضا موثر هیئت مدیره سندیکا، به خوبی نشان از نقش سازماندهی تشکل کارگری را می بینیم. و اما مهمترین مسئله اردیبهشت ماه خیزش گرسنگان درخوزستان،چهارمحال بختیاری، فارس و شهرهایی در استان های دیگر در اعتراض به گرانی کالاهای اساسی واز جمله نان بود که کل ارکان حکومت سرمایه داری ایران را نشانه گرفته بود و جالب و امیدوار کننده این که از شعار های انحرافی که معمولا یا توسط ارگانهای امنیتی رژیم ساخته می شوند و یا از سوی اپوزسیون ارتجاعی دست ساز بیگانگان مطرح می شوند، دیگر نشانی وجود نداشت. ضعف اساسی این حرکت خود جوش بودن و نداشتن تشکل و سازماندهی درونی و رهبری کننده بود و متاسفانه پراکندگی و بی عملی اپوزسیون چپ و ترقّیخواه نیز همچنان آشکارا دیده می شد. با کمال تاسف در این اعتراضات عده ای توسط نیروهای سرکوب گر رژیم کشته یا زخمی و ده ها نفر دستگیر شدند.
در اینجا نگاهی به کمیت و کیفیت اعتراضات و مبارزات کارگران و دیگر حقوق بگیران و سایر اقشار زحمتکش شهر و روستا در اردیبهشت ۱۴۰۱ می اندازیم.
مجموع حرکات اعتراضی اردیبهشت ماه، ۲۴۷ مورد بوده که از این میان، ۱۹۱ مورد مربوط به جنبش کارگری و ۵۶ مورد به اعتراضات دیگر زحمتکشان شهرو روستا مربوط بوده است.
دلایل و جزییات اعتراضات به شرح زیر است :
حقوق های معوقه ۱۴ مورد
اعتراض به خصوصی سازی ۱ مورد
مطالبات صنفی طبقاتی ۸۷ مورد(شامل بلاتکلیفی شغلی و معیشتی، همسان سازی حقوق و مزایا،بیمه،تبدیل وضعیت، امنیت شغلی، اضافه حقوق و سایر مطالبات)
اعتراض به اخراج همکاران ۵ مورد
اعتراضات حمایتی ۴۵ مورد(شامل حمایت از همکاران اخراجی ،حمایت از اعتصابات در بخش های مختلف، حمایت از دستگیر شدگان)
اعتراض به دستگیری ها و زندان ۳۳ مورد
گروگان گیری ۱ مورد(کارگر اخراجی در بنیاد مسکن ایلام که منجر به کشته و مجروح شدن عده ای از پرسنل شد)
همبستگی و حمایت جهانی ۵ مورد
اشکال اعتراضات به شرح زیر می باشد:
اعتصابات ۳۲ مورد
تجمعات اعتراضی ۷۷ مورد
اعتراضات رسانه ای ۸۲ مورد
اعتراضات عمومی توده ای : در مجموع این اعتراضات ۵۶ مورد بوده است(این اعتراضات شامل کشاورزان به خاطر بی آبی، دامداران به خاطر کمبود و گرانی علوفه، دانشجویان و استادان دانشگاه به خاطر شرایط آموزش و امکانات بد رفاهی، کامیون داران در اعتراض به نرخ پایین حمل بار و گرانی لوازم یدکی،اعضا تعاونی های مسکن که سرمایه شان به غارت رفته است ، تظاهرات و خیزش گرسنگان به خاطر گرانی مواد اصلی خوراکی در حد چندین برابر که در شهرهای زیادی اتفاق افتاد.)
برخی از حرکات مهم اعتراضی در اردیبهشت ماه را به عنوان نمونه در زیر می آوریم :
تجمّعات اعتراضی کارگران شهرداری ها در شهرهای مختلف در اعتراض به حقوق های معوقه و نداشتن بیمه- تجمع و اعتراض فرهنگیان در سراسر کشور در سه مرحله مختلف در حداقل بیش از شصت شهر کشور(در هر مرحله) برای بر قراری همسان سازی حقوق بازنشستگان ،اجرا نشدن رتبه بندی شاغلان به میزان حداقل ۸۰٪ حقوق هیئت علمی، توقف خصوصی سازی و پولی سازی در آموزش و پرورش و همچنین خواست آزادی همه همکاران زندانی – تجمع کارگران فصلی کشت و صنعت نی شکر هفت تپه به خاطر بلاتکلیفی قرار داد کاری و وعده های توخالی مدیریت- اعتصابات کارگران پروژه ای شرکت های نفت وگازو پترشیمی در شهر های مختلف محل کار برای افزایش دستمزد و اجرای طرح ۲۰ روز کار ۱۰ روز استراحت – دیدار و تجمع با خانواده های فعالین زندانی یا جلو دادگستری ها برای آزادی آنها در دفعات مختلف- تجمع کارکنان بانک های ادغامی و بانک سپه برای همسان سازی حقوق و تبعیض در پرداخت ها -تجمع کارگران سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران برای افزایش دستمزد- صدور ده ها بیانیه و اطلاعیه حمایتی از طرف تشکلهای کارگری و فرهنگی و فعالین سیاسی اجتماعی در محکوم کردن بازداشت و زندان کارگران و فرهنگیان و سایر اقشار اجتماعی-حمایت پنج تشکل سندیکایی و آموزشی از کشورهای مختلف در حمایت از خواسته های کارگران و فرهنگیان ایران و همچنین خواهان آزادی فعالین دستگیر شده بودند.
نگاهی به آمار آسیب دیدگان و جان باختگان حوادث کار و جنایت حکومت علیه کولبران و سوختبران اردیبهشت ماه ۱۴۰۱
در این ماه و بر اساس اطلاعات و آمار در دسترس، ۱۱۱ حادثه کارگاهی و ۶۵ مورد فاجعه در ارتباط با زحمتکشان کولبر در کردستان و سوختبر در سیستان و بلوچستان گزارش شده است. در بخش کارگاهی ۲۶ کارگر کشته و ۸۵ نفر مصدوم شده اند که همه این موارد یا به دلیل نبود یا کمبود وسایل و ابزار ایمنی و یا عدم رعایت مقررات ایمنی محل کار که خود حاصل نبود آموزش است، بوده است. همچنین با کمال تاسف طی این ماه ۱۸ کولبر و سوختبر کشته و ۴۷ نفر نیز مجروح شده اند. البته لازم به تذکر است که دست رسی به آمار واقعی در این شرایط بسیار سخت است. مسئله کولبر و سوختبر در قرن حاضر فاجعه ای باور نکردنی و مایه شرمساری است و جنایتی آشکار علیه بشریت است چرا که تحت حاکمیت نظام سرمایه داری بخشی از گرسنگان برای ادامه زنده ماندن و زندگی کردن ،به آن روی آورده اند، ماموران فاسد رژیم با وقاحت و سنگدلی آنان را به رگبار می بندند.
کمیسیون کارگری سازمان اتحاد فدائیان ایران
٧ خرداد ۱۴۰۱ – ٢٨ مه ٢٠٢٢
