رامشتاین را «آمریکای کوچک» می‌نامند چرا که این پایگاه نظامی در واقع یک شهر کوچک در خاک آلمان است. ۵۰هزار آمریکایی در این پایگاه نظامی زندگی می‌کنند. اینها در خاک آلمان از مصونیت قضایی برخوردار هستند. قتل‌های بدون محاکمه در منطقه خاورمیانه و آفریقا از پایگاه رامشتاین در آلمان هدایت می‌شود. براساس گزارش دفتر روزنامه‌نگاری تحقیقی مستقر در لندن، بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ بیش از ۱۳هزار حمله پهپادی در افغانستان انجام شده است. تعداد قربانیان بیش از ۴هزار تن تخمین زده می‌شود
در ۷ سپتامبر ۲۰۱۳، یک پهپاد آمریکایی، یک کامیون را در استان کنر در شرق افغانستان هدف قرار داد. از ۱۵ سرنشین کامیون تنها عایشه زنده ماند. این دختر ۴ ساله علاوه بر خانواده‌اش، صورتش را نیز از دست داد. صورت پاره پاره شده‌ای که به‌دشواری قابل ترمیم بود. او برای همیشه بینایی خود را از دست داد.
آنها که چهره عایشه و خانواده‌اش را از او ربودند، هزاران مایل دورتر در یک پایگاه هوایی نظامی در آمریکا نشسته بودند. آنها روی مانیتور چه می‌دیدند؟ عایشه و خانواده‌اش مسلح بودند؟
رامشتاین، یک «آمریکای کوچک» در خاک کشور آلمان است.
این پایگاه هوایی آمریکایی که بزرگ‌ترین پایگاه هوایی آمریکا در فراسوی مرزهای ایالات متحده است، در ایالت «راینلند فالز»Rheinland-Pfalz، در جنوب غربی آلمان قرار دارد.
گفتنی است که بخش عمده‌ای از نیروهای نظامی آمریکا در اروپا نیز در آلمان مستقر هستند.
حال این پرسش به ذهن می‌رسد که به چه دلیل نیروهای نظامی آمریکا از چنین امکانات گسترده‌ای در خاک آلمان برخوردار هستند.
برای یافتن پاسخ باید کمی به عقب بازگردیم.
آلمان در جنگ جهانی دوم شکست خورد؛ اما تا به امروز نیز با آلمان به مانند یک کشور شکست‌خورده برخورد می‌شود.
بر طبق قراردادی که در اکتبر ۱۹۵۴ مابین آلمان و ایالات متحده آمریکا به امضاء رسید، نیروهای نظامی آمریکا می‌توانند به‌طور دائم در خاک آلمان باقی بمانند.
در مقدمه قرارداد آمده است که نیروهای نظامی امریکایی برای دفاع از «دنیای آزاد» در آلمان حضور خواهند داشت. (۱)
جنگ سرد هم به پایان رسید، اما این قرارداد همچنان به قوت خود باقی ماند.
رامشتاین را «آمریکای کوچک» می‌نامند چرا که این پایگاه نظامی در واقع یک شهر کوچک در خاک آلمان است.
۵۰هزار آمریکایی (پرسنل نظامی به‌همراه خانواده‌های خود) در این پایگاه نظامی زندگی می‌کنند.
این پایگاه هوایی با برخورداری از امکانات ویژه خود مانند مراکز درمانی، مدارس، مراکز پست، پلیس، فروشگاه‌ها، مراکز تفریحی و ورزشی و سایر امکانات شهری، در واقع یک شهر امریکایی است که با شهرهای دیگر آلمان همسایه است.
نیروهای نظامی آمریکا و بستگان آنها در این «آمریکای کوچک» واقع در خاک آلمان، با دلار آمریکا خرید می‌کنند. (۲)
نکته قابل توجه آنست که به‌رغم آنکه رامشتاین در خاک آلمان قرار دارد، اما مسئولین محلی و مقامات قضایی آلمانی حق ندارند که بدون اجازه قبلی وارد رامشتاین شوند.
علاوه بر این، نیروهای نظامی آمریکایی و خانواده‌های آنها از مصونیت قضایی در خاک آلمان برخوردار هستند. ازین رو اگر مرتکب خلاف یا جرمی شوند، مراجع قضایی آلمان حق ندارند که فرد مجرم را طبق قانون آلمان مورد بازخواست قرار دهند. (۳)، (۴)، (۵)
رامشتاین: نماد زندگی و امید؟
در خبرها می‌خواندیم که هواپیماهای حامل فراریان از افغانستان در پایگاه هوایی رامشتاین در خاک آلمان بر زمین می‌نشینند. (۶)
از روز ۲۰ اوت سالجاری عملیات انتقال به رامشتاین آغاز شد.
وزرای خارجه آلمان و آمریکا (هایکو ماس و آنتونی بلینکن) در پایگاه رامشتاین با یکدیگر دیدار داشتند و به گزارش یک رسانه آلمانی زبان، وزیر خارجه آلمان در سخنرانی خود به «تونی» در «آمریکایی‌ترین بخش آلمان» خوشامد گفت. (۷)
تیتر نخست رسانه‌ها حاکی از آن بود که اندکی پس از فرود یک هواپیما در رامشتاین، یک نوزاد در هواپیما به‌دنیا آمد. نام رامشتاین به این ترتیب با زایش و امید همراه گشت.
اما آیا به‌راستی رامشتاین برای مردم افغانستان نماد زندگی و امید است؟
مشارکت در قتل‌های بدون محاکمه
ادوارد اسنودن در اوایل ژوئن ۲۰۱۳ فاش کرد که ارتباطات راه دور و به‌ویژه اینترنت، توسط سازمان‌های اطلاعاتی ایالات متحده در مقیاس گسترده‌ای در سطح جهان رصد می‌شود.
اسنودن در گفت‌وگو با نشریه اشپیگل به این واقعیت اشاره کرد که سازمان‌های اطلاعاتی ایالات متحده و آلمان در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر هستند. (۸)
در پی این افشاگری‌ها، در مارس ۲۰۱۴، یک کمیته تحقیقاتی توسط فراکسیون‌های احزاب مختلف در پارلمان آلمان تشکیل شد و در روز ۱۵ اکتبر ۲۰۱۵ Brandon Bryant یک کمک خلبان سابق هواپیماهای بدون سرنشین (پهپاد) آمریکا در برابر کمیته تحقیق پارلمان آلمان شهادت داد. (۹)
برایانت در برابر کمیته تحقیق پارلمان آلمان توضیح داد که در سن ۱۹ سالگی وارد ارتش آمریکا می‌شود و پس از گذراندن یک دوره کوتاه آموزشی، در پایگاه‌های هوایی نوادا و نیو‌مکزیکوی آمریکا وظیفه کنترل دوربین پهپاد جنگی و شناسایی هدف را برعهده می‌گیرد.
او در کنار خلبانی می‌نشست که پهپاد جنگی را به پرواز در می‌آورد و به هدف شلیک می‌کرد.
برایانت در برابر کمیته تحقیق پارلمان آلمان شهادت داد که فرمانده مافوق به وی گفته است که «شغل» او، کشتن انسان‌ها خواهد بود. برایانت در سال ۲۰۱۱ به کار خود خاتمه داد و از آن پس به افشاگری پرداخت.
برایانت در برابر کمیته تحقیق پارلمان آلمان شهادت داد که پیش از انجام هر حمله‌ای با پایگاه رامشتاین در خاک آلمان تماس می‌گرفت.
وی براین نکته تأکید کرد که حملات پهپادی آمریکا در خاورمیانه و شمال آفریقا از طریق پایگاه رامشتاین در خاک آلمان هدایت می‌شود.
پهپادی که در منطقه خاورمیانه به پرواز در آمده است می‌باید توسط خلبان به‌سوی هدف هدایت شود. اما به‌دلیل انحنای زمین و فاصله بسیار زیاد آمریکا از خاورمیانه، خلبان پهپاد نمی‌تواند پهپاد را با سرعت لازم به‌طور مستقیم از آمریکا هدایت کند.
در اینجاست که پایگاه رامشتاین در آلمان نقشی کلیدی بازی می‌کند.
رامشتاین نقش یک ایستگاه رله ماهواره‌ای را بر عهده می‌گیرد و داده‌های دریافتی از ماهواره‌ها را به خلبان پهپاد در امریکا منتقل می‌کند.
از طریق رله سیگنال ماهواره‌ها، خلبان پهپاد در آمریکا، هدف خود را در خاورمیانه شناسایی می‌کند و پهپادی که برای نمونه در افغانستان یا پاکستان به پرواز درآمده است با موشک به‌سمت هدف شلیک می‌کند.
بدین ترتیب قتل‌های بدون محاکمه در منطقه خاورمیانه و آفریقا از پایگاه رامشتاین در آلمان هدایت می‌شود.
ازین رو، رامشتاین آلمان را چشم و گوش پهپادهای جنگی آمریکا نیز می‌نامند، چرا که قتل‌های بدون محاکمه در خاورمیانه بدون نقش کلیدی رامشتاین نمی‌توانست به مرحله عمل درآید.
خلبان و کمک خلبان در پایگاهی در آمریکا نشسته‌اند و با فشار یک دکمه یا یک کلیک توسط ماوس، به‌سوی هدفی شلیک می‌کنند که گاه ۶ تا ۸هزار کیلومتر با آن فاصله دارند. (۱۰)
برایانت در برابر کمیته تحقیق پارلمان آلمان شهادت داد که به عنوان کمک خلبان در پایگاه نوادای آمریکا، در جریان انجام حملات پهپادی بر فراز عراق، افغانستان، پاکستان، سومالی و یمن شرکت داشته است.
بنا به گفته وی، پسران بالای دوازده سال در این مناطق عملیاتی به عنوانی هدفی مشروع در نظر گرفته می‌شدند.چرا که این کودکان در آینده می‌توانستند تبدیل به تروریست شوند
برایانت در برابر کمیته تحقیق پارلمان آلمان همچنین به این نکته اشاره کرد که تلفن همراه نیز منبع مهمی برای ردگیری است. چنانچه سرویس‌های اطلاعاتی خارجی از‌جمله منابع اطلاعاتی آلمان، شماره‌ای را در اختیار سیا و ارتش آمریکا قرار دهند، این شماره می‌تواند به شناسایی موقعیت فردی که باید کشته شود کمک کند. برایانت به ذکر یک نمونه نیز پرداخت.
دولت نیوزلند شماره تلفن دو تن از اتباع خود را که به خاورمیانه سفر کرده بودند در اختیار نیروی هوایی ایالات متحده قرار می‌دهد. آمریکایی‌ها این دو تن را مشکوک تشخیص می‌دهند و به قتل می‌رسانند. بعدها مشخص می‌شود که قربانیان حمله هوایی آموزگار بودند و ارتباطی با نیروهای شبه نظامی نداشتند.
مرگ با فشار دادن یک دکمه
گاه در گزارش‌های خبری دیده می‌شد که تابوت سربازانی که در منطقه خاورمیانه کشته شده‌اند به آمریکا و کشورهای عضو ناتو بازگردانده می‌شود. دیدن این تصاویر حساسیت اجتماعی را برمی‌انگیخت. مردم می‌پرسیدند که ما در خاورمیانه چه می‌کنیم؟ سربازان ما در راه رسیدن به کدام هدف کشته می‌شوند؟
در جریان عملیات پهپادی، خلبان در پایگاهی در آمریکا نشسته است و با کمک سیگنال‌های ارسالی رامشتاین در آلمان به‌سمت هدف شلیک می‌کند. در بسیاری از موارد نیز این کودکان و مردم غیر نظامی در مناطق روستایی و دور‌افتاده خاورمیانه هستند که مورد هدف قرار می‌گیرند. خلبانی که هزاران کیلومتر با صحنه کشتار فاصله دارد خراشی نیز برنمی‌دارد؛ ازین رو تابوتی به آمریکا برگردانده نمی‌شود تا حساسیت جامعه را برانگیزد.
ترور مردم غیر نظامی در مناطق روستایی و دور‌افتاده نیز همانند عملیات تروریستی در اروپا، تیتر نخست روزنامه‌های اصلی را به خود اختصاص نمی‌دهد.
ازین رو یک خبرنگار با تبار افغانستانی به‌نام «عمران فیروز» ــ Emran Feroz ــ بارها و بارها به روستاها و مناطق دور‌افتاده افغانستان سفر کرد تا با شاهدان و بستگان قربانیان حملات پهپادی گفت‌وگو کند. وی با انتشار ۲ کتاب به زبان آلمانی (۱۱) و (۱۲)، نتیجه مشاهدات و تجربه‌های خود را به‌طور مستند به اطلاع افکار عمومی رساند. گفتنی است که کتاب‌های وی پیش از خروج امریکا از افغانستان منتشر شده است.
بنابه گفته عمران فیروز از زمان آغاز «جنگ علیه ترور» در سال ۲۰۰۱، حملات پهپادهای جنگی ایالات متحده بخشی از زندگی روزمره بسیاری از مردم از افغانستان تا یمن بوده است.
نیروهای نظامی ناتو که به‌مدت بیست سال در افغانستان جنگیده‌اند، به‌عنوان «خوب‌ها» معرفی می‌شدند. گفته می‌شد که همه آنها اعم از نیروهای نظامی آمریکا، بریتانیا یا آلمان در هندوکش مستقر شدند تا صلح و آزادی و دموکراسی را به ارمغان بیاورند. چنانچه فردی این روایت را زیر سئوال می‌برد به تابو‌شکنی و غرب‌ستیزی متهم می‌شد.
در گزارش‌های خبری رسانه‌های اصلی دیده می‌شد که سیاستمداران غربی از اردوگاه‌های نظامی ناتو در افغانستان بازدید می‌کنند و شجاعت سربازان خود را مورد ستایش قرار می‌دهند. چرا که مردم باید به این نتیجه می‌رسیدند که در پیش گرفتن رویکرد نواستعماری و لشکر‌کشی سربازانشان به کشورهای دیگر امری ضروری است.
ایالات متحده حتی بازیگران مشهور هالیوود را به منطقه جنگی می‌فرستاد و سربازان خود را سرگرم می‌کرد. با به‌کارگیری این شیوه‌ها شهروندان ایالات متحده باید به این نتیجه می‌رسیدند که همه چیز مطلوب و به‌سامان است و جنگی مشروع برای درهم‌شکستن «آخرین سنگر بربریت» در جریان است.
عمران فیروز بر این نکته تأکید دارد که جنایات جنگی نیروهای نظامی ناتو در افغانستان، آگاهانه و عامدانه نادیده گرفته شد. چنانچه موردی نیز از پرده برون می‌افتاد، امری استثنایی جلوه داده می‌شد.
فیروز در زمانی که هنوز آمریکا از افغانستان خارج نشده بود در آخرین کتابش تأکید کرده است که پس از بیست سال اشغال، دیگر نمی‌توان روی فجایع سرپوش گذاشت و همه چیز را زیبا جلوه داد.به گفته فیروز، بسیاری از مردم افغانستان این نیروها را اشغالگرانی می‌دانستند که در کشور آنها مرتکب جنایت جنگی شده‌اند. نیروهای نظامی ناتو، مردم افغانستان را انسان‌هایی برابر با خود نمی‌دانستند. از نظر آنها، این مردم موجوداتی وحشی بودند که می‌توانستند به‌راحتی به آنان شلیک کنند.
معافیت جنایتکاران جنگی ناتو از مجازات
به گفته عمران فیروز، سیاستمداران غربی به‌رغم آشکار شدن جنایات جنگی همچنان نیروهای نظامی خود را مورد حمایت قرار می‌دادند و در نقش یک قدرت نواستعماری در کابل یا بغداد ظاهر می‌شدند.
یک نمونه از رویکرد نواستعماری، توافق‌نامه امنیتی دوجانبه‌ای است که بین ناتو و دولت افغانستان در سال ۲۰۱۴ به‌تصویب رسید.
دستگاه قضایی افغانستان به‌موجب این معاهده از این قدرت و اختیار برخوردار نبود که جنایت‌های جنگی نیروهای ناتو را مورد پیگرد قرار دهد.
حامد کرزای، رئیس‌جمهور وقت افغانستان،از امضای این توافق‌نامه خودداری کرد.
در واشنگتن، لندن و برلین، سیاستمداران با عصبانیت واکنش نشان دادند. چرا که مردی که خودشان به قدرت رسانده بودند با این توافق‌نامه مخالفت می‌کرد.
ازین رو فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر امورخارجه وقت آلمان و رئیس‌جمهور کنونی، به کابل سفر کرد تا برای کرزای روشن کند که معافیت سربازان ناتو از مجازات، نه‌تنها مطلوب، بلکه ضروری است.
در‌واقع، این توافق‌نامه که توسط اشرف غنی، جانشین کرزای به امضاء رسید یک معاهده نواستعماری بود که معافیت سربازان ناتو از مجازات را تضمین می‌کرد.
براساس این توافق‌نامه نواستعماری، صلاحیت پیگرد جنایات جنگی به اشغالگران آمریکایی و متحدین غربی آنها واگذار شد.
ناگفته پیداست که امضای چنین توافق‌نامه‌ای از یک‌سو به‌معنای بی‌مجازات ماندن جنایات جنگی نیروهای ناتو بود و از سوی دیگر، به‌معنای صدور مجوز برای تداوم حملات پهپادی به افغانستان.
گفتنی است که پیش ازین سفیر آمریکا در افغانستان، Ryan Grocker در ماه مه ۲۰۱۲ اعلام کرده بود که حملات پهپادی برای ایالات متحده به‌منزله «حق دفاع از خود» است.
گفته سفیر آمریکا در‌واقع به این معنا بود که دولت وی برای انجام حملات پهپادی نیازی به کسب اجازه از دولت افغانستان ندارد. (۱۳)
برنده جایزه صلح نوبل یا برنده جایزه جنگ پهپادی
باراک اوباما برنامه حملات پهپادی را از جورج دبلیو بوش تحویل گرفت و میزان عملیات پهپادی را به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای افزایش داد.
هدف عملیات پهپادی در زمان ریاست‌جمهوری جرج دبلیو بوش به‌طور عمده رهبران شناخته شده‌ای personalitystrikes بودند که تهدیدی قریب‌الوقوع به‌شمار می‌رفتند.
اما در زمان ریاست‌جمهوری اوباما گروه‌هایی مورد هدف قرار می‌گرفتند که هویت آنان مشخص نبود، signaturestrikes، اما به لحاظ ظاهری مشکوک به‌نظر می‌رسیدند.
گروهی از مردان جوان با موهای بلند، ریش و دستاری بر سر می‌توانستند به‌عنوان تروریست احتمالی مورد هدف قرار گیرند. (۱۴)
اوباما از سال ۲۰۰۹ استفاده از پهپادهای جنگی را به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای افزایش داد و عملیات پهپادی را به‌عنوان ابزاری برای محافظت از جان سربازان خود توجیه کرد.
اما در آن زمان حتی وزیر دفاع وقت آلمان، Thomas de Maizière از حزب دمکرات مسیحی، عملیات پهپادی را به‌عنوان «خطای استراتژیکی» ارزیابی کرد و حملات پهپادی را «اعدام فرا قانونی» نامید. (۱۵)
تنها در سال ۲۰۰۹، یعنی در یک سال از دوران ریاست‌جمهوری اوباما، تعداد حملات پهپادی، بیشتر از تعداد حملات پهپادی در دوران هشت ساله ریاست‌جمهوری جرج دبلیو بوش بود.
در این سال، ۵۴۹ تن در پاکستان، افغانستان و یمن توسط هواپیماهای بدون سرنشین جنگی آمریکایی کشته شدند.
گفتنی است که اوباما در همین سال جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
برخی از منتقدین، حتی یکی از مسئولین سابق اطلاعاتی ایالات متحده مانند Dennis C. Blair افزایش حملات پهپادی و در نتیجه افزایش قربانیان غیرنظامی را با برنامه فونیکس (عملیات مخفیانه سیا در طول جنگ ویتنام) مقایسه کردند.
هزاران ویتنامی در نتیجه این عملیات به قتل رسیدند. (۱۶)
جنگ علیه ترور، یا ترور غیرنظامیان؟
مقامات نظامی ایالات متحده ادعا می‌کردند که پهپادها سیستم‌های تسلیحاتی دقیقی هستند که فقط تروریست‌ها را می‌کشند. اما واقعیت با این ادعا، زمین تا آسمان تفاوت دارد.
در بسیاری از موارد این مردم غیرنظامی هستند که مورد هدف قرار می‌گیرند.
خلبان پهپاد در نوادا یا نیومکزیکو، در اطاقی تاریک مقابل مونیتور می‌نشیند و افراد را در آن سوی کره خاکی مورد هدف قرار می‌دهد.
قربانی ترور، اعم از کشاورز، دامدار، راننده، زن و کودک، چهره و نامی ندارد. نام او در تیتر نخست اخبار بین‌المللی دیده نمی‌شود.
سازمان غیر دولتی «Reprieve» در سال ۲۰۱۴ گزارشی در ارتباط با عملیات پهپادی آمریکا منتشر کرد.
نتیجه گزارش به قرار زیر بود: برای کشتن ۴۱ «هدف» در لیست کشتار رئیس‌جمهور ایالات متحده، در مجموع ۱۱۴۷ تن کشته شدند. (۱۷)
براساس گزارش دفتر روزنامه‌نگاری تحقیقی مستقر در لندن، Bureau of Investigative Journalism (BIJ) بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ بیش از ۱۳هزار حمله پهپادی در افغانستان انجام شده است.
تعداد قربانیان بیش از ۴هزار تن تخمین زده می‌شود.
تنها در پنج سال گذشته، حدود ۱۶۰۰ کودک در جریان حملات هوایی کشته شده‌اند.
در کشورهای دیگر نیز مردم غیرنظامی مورد هدف قرار گرفته‌اند. برای نمونه در پاکستان، تنها چهار در صد از قربانیان حملات پهپادی با القاعده در ارتباط بوده‌اند. (۱۸)
وب‌سایت اینترسپت، The Intercept در سال ۲۰۱۵ به افشاگری پیرامون قربانیان غیرنظامی حملات پهپادی ایالات متحده پرداخت.
این وب‌سایت اسنادی را از یک فرد وابسته به دستگاه‌های امنیتی ایالات متحده که نامش فاش نشده، دریافت کرده بود. به گواهی این اسناد، اکثر قربانیان حملات پهپادی در فاصله سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ در افغانستان، افرادی نبوده‌اند که نام آنها در «فهرست مرگ» قرار گرفته بود.
در این گزارش به چند نمونه از عملیات پهپادی در افغانستان اشاره شده است.
یک نمونه شاخص، «عملیات هی‌میکر» است که در فاصله زمانی ژانویه ۲۰۱۲ تا فوریه ۲۰۱۳، به کشته شدن ۲۰۰ تن منجر شد.
از این تعداد تنها در مورد ۳۵ تن از آنان این احتمال داده می‌شد که در عملیات تروریستی شرکت کرده‌اند؛ یعنی کمتر از ۱۸ درصد کشته‌شدگان.
در گزارش منتشر‌شده توسط اینترسپت آمده است که در اسناد ارگان‌های مسئول آمریکایی از همه کشته‌شدگان حملات پهپادی به‌عنوان «دشمنانی که در نبرد کشته شده‌اند» نام برده می‌شود. (۱۹) و (۲۰)
حملات پهپادی آمریکا در ۷ اکتبر ۲۰۰۱ در افغانستان، همزمان با عملیات «Enduring Freedom» و «جنگ علیه ترور» آغاز شد.
در آن روز، خلبانان پهپاد آمریکایی، خانه‌ای در قندهار، در جنوب افغانستان را زیر نظر داشتند. هدف این عملیات، ملا محمد عمر، رهبر وقت و بنیانگذار طالبان بود.
در اطراف خانه‌ای که احتمال داده می‌شد که ملا عمر آنجا باشد، افرادی دیده می‌شدند. جریان عملیات توسط پنتاگون و سیا به‌صورت زنده دنبال می‌شد. به‌ناگاه موشکی شلیک شد و تکه‌های بدن افرادی که در اطراف خانه بودند به هوا پرتاپ شد.
مشخص نشد که کشته‌شدگان چه کسانی بودند. اما آنچه مشخص شد این بود که هدف مورد نظر، یعنی بنیانگذار طالبان فرار کرد و یک دهه بعد در سال ۲۰۱۱ به مرگ طبیعی از دنیا رفت. (۲۱)
در اوایل سال ۲۰۱۲، تحقیقات نیویورک تایمز نشان داد که دولت ایالات متحده چگونه با قربانیان حملات پهپادی برخورد می‌کند. علاوه بر اینکه تحقیقات محلی برای شناسایی قربانیان انجام نمی‌گرفت، مشخص شد که هر مردی که به سن خدمت سربازی رسیده باشد، فی‌نفسه به‌عنوان یک «جنگجوی دشمن» در نظر گرفته می‌شود. در واقع با چنین معیاری می‌توان کشتار هزاران غیرنظامی را توجیه کرد.
گفتنی است که پلیس فدرال آمریکا، «اف بی آی» به‌تازگی پس از بازگشت دوباره طالبان اعلام کرد که مبلغ جایزه پرداختی برای دادن اطلاعات در مورد سراج‌الدین حقانی، رهبر شبکه حقانی را به ده میلیون دلار افزایش داده است. نام حقانی به‌عنوان سرپرست وزارت کشور در دولت موقت طالبان دیده می‌شد.
پیش ازین بارها پس از انجام حملات پهپادی، اعلام شده بود که حقانی به قتل رسیده است.
این پرسش بدیهی را نباید مطرح کرد؟
افرادی که به‌جای حقانی در جریان حمله‌های پهپادی کشته شدند چه کسانی بودند؟ (۲۲)
آخرین حمله پهپادی به افغانستان را هنوز به‌یاد داریم.
یک روز پیش از آنکه نیروهای نظامی آمریکا به‌طور کامل از افغانستان خارج شوند، ۱۰ عضو یک خانواده و از‌جمله ۷ کودک جان خود را در پی یک حمله پهپادی از دست دادند.
پنتاگون اعلام کرد که در «از بین بردن تهدید قریب‌الوقوع» موفق بوده‌ایم و خودروی گروه داعش را که حامل مواد منفجره بود، مورد هدف قرار دادیم و منهدم کردیم.
اما در واقع این کودکان ۲ ساله تا ۱۲ ساله بودند که مورد هدف موشک ۹ کیلوگرمی قرار گرفتند و کشته شدند.
پنتاگون حمله هواپیمای بدون سرنشین در کابل را «یک اشتباه» دانست اما اعلام کرد این حمله یک جنایت جنگی نبوده است. (۲۳)
قربانیان بی‌نام و نشان حملات پهپادی
«از بدن برادر من چیزی باقی نماند. بدن او تکه تکه شد.»
در ماه ژوئیه ۲۰۱۲ یک جوان ۲۱ ساله به‌نام صادق رحیم جان در منطقه پکتیا مورد هدف قرار می‌گیرد و بدنش تکه تکه می‌شود. برخی از رسانه‌های کابل، مانند رادیو آزادی که از طریق کنگره آمریکا حمایت مالی می‌شدند اعلام کردند که یکی از فرماندهان طالبان کشته شد. خانواده صادق از شنیدن این خبر برآشفتند، چرا که این جوان تنها نان‌آور خانواده بود و هیچگونه ارتباطی با طالبان نداشت. حتی یک روزنامه‌نگار به دیدار خانواده نرفت. بستگان صادق رحیم جان به پلیس و ارتش مراجعه کردند. می‌خواستند بدانند به چه دلیل صادق کشته شده است و چرا اکنون او را طالب می‌نامند. پرسشی که بی‌پاسخ ماند. (۲۴) و (۲۵)
در ۷ سپتامبر ۲۰۱۳، یک پهپاد آمریکایی، یک کامیون را در استان کنر در شرق افغانستان هدف قرار داد. از ۱۵ سرنشین کامیون تنها عایشه زنده ماند. این دختر ۴ ساله علاوه بر خانواده‌اش، صورتش را نیز از دست داد. صورت پاره پاره شده‌ای که به‌دشواری قابل ترمیم بود. او برای همیشه بینایی خود را از دست داد.
آنها که چهره عایشه و خانواده‌اش را از او ربودند، هزاران مایل دورتر در یک پایگاه هوایی نظامی در آمریکا نشسته بودند. آنها روی مانیتور چه می‌دیدند؟ عایشه و خانواده‌اش مسلح بودند؟
چهره پاره پاره شده عایشه، نماد جنایت امریکا در افغانستان است. (۲۶)
پدر عبدالهادی در ماه می ۲۰۱۴ در جریان حمله یک پهپاد آمریکایی درشهر خوست کشته شد.
عبدالهادی می‌گوید: «پدرم را به قتل رساندند. اما کسی به خانواده‌ام کمک نکرد. نه دولت و نه هیچ سازمان حقوق بشری.
پدر عبدالهادی ۴۵ ساله بود و به‌عنوان راننده تاکسی کار می‌کرد.
یک موشک هلفایر به خودروی وی اصابت کرد. پدر عبدالهادی و چهار مسافر تاکسی فوراً کشته شدند. همه آنها غیرنظامی بودند. (۲۷)
در اواسط سپتامبر ۲۰۱۹، در حدود ۲۰۰ نیروی کمکی در ننگرهار برای برداشت محصول استخدام شدند. نامه‌ای به فرماندار نوشته شد تا مسئولین محلی به نیروهای نظامی آمریکا اطلاع دهند که گروهی از مردم مشغول جمع‌آوری محصول هستند. هدف از اطلاع‌رسانی این بود که به اشتباه به‌عنوان نیروهای شبه‌نظامی مورد حمله واقع نشوند.
اما هنگام غروب که روستائیان از‌جمله کودکان در سرمای شب دور آتش جمع شده بودند، ناگهان موشکی آنها را مورد هدف قرار داد. حداقل ۳۰ تن از روستاییان کشته شدند.
یک سخنگوی ارتش آمریکا، کلنل Sonny Leggett در پی این فاجعه خبر داد که ما در حال پرس‌و‌جو هستیم تا دریابیم که آیا خسارت جانبی وارد شده است یا خیر.
کلنل آمریکایی، کشتن غیرنظامیان را، «خسارت جانبی» می‌نامد. (۲۸) و (۲۹)
درنوامبر ۲۰۱۹ در جریان حمله یک پهپاد امریکایی به منطقه پکیتا، هفت تن از روستائیان، از‌جمله سه زن و یک کودک جان خود را از دست دادند. این نخستین بار نبود که غیرنظامیان در این منطقه مورد هدف قرار می‌گرفتند.
کودکان وحشت‌زده بودند و می‌ترسیدند که در محوطه بیرون از خانه بازی کنند.
بنابه گفته معلم روستا، یکی از قربانیان حمله پهپادی آمریکا یک کودک ۲ ساله به‌نام «نقیب جان» بود.
محمد انور، یکی از بستگان قربانیان گفته بود: هیچکس صدای ما را نمی‌شنود. من تردید دارم که روزی قاتلین مورد محاکمه قرار گیرند. (۳۰)
از آنجایی که قربانیان هواپیماهای بدون سرنشین به‌طور معمول بی‌نام و چهره می‌مانند، عمران فیروز، روزنامه‌نگار افغانستانی، در سال ۲۰۱۳، صفحه یادبود مجازی قربانیان حملات پهپادی را راه‌اندازی کرد. (۳۱)
جرمش آن بود که اسرار هویدا می‌کرد
در ۲۷ ژوئیه ۲۰۲۱، دنیل هیل، Daniel Hale به سه سال و نه ماه زندان محکوم شد.
زمانی که سالن دادگاه را ترک می‌کرد، اکثریت قریب به اتفاق حاضران از جای برخاستند و خطاب به او گفتند: سپاسگزاریم.
حاضران از افشاگری قدردانی می‌کردند که از همه چیز خود مایه گذاشت تا برنامه قتل‌های بدون محاکمه ایالات متحده را فاش سازد.
و آگاهی عمومی را در ارتباط با قربانیان غیرنظامی جنگ‌های پهپادی ارتقاء دهد.
جرم دنیل هیل، افشای اطلاعات طبقه‌بندی شده در مورد برنامه هواپیماهای بدون سرنشین ایالات متحده و دادن این اطلاعات به روزنامه‌نگاری به‌نام جرمی اسکاهیل Jeremy Scahill بود.
براساس این اطلاعات، مجموعه‌ای از مقالات با عنوان The Drone Papers توسط سایت اینترسپت The Intercept منتشر شد.
پس از افشاگری‌های هیل، مشخص شد که طی یک دوره پنج ماهه، ۹۰ درصد از افرادی که در حملات هوایی ایالات متحده در افغانستان کشته شدند، هدف مورد نظر نبودند.
دنیل هیل در طی یک سخنرانی هفده دقیقه‌ای در دادگاه که اغلب با اشک همراه بود، در این مورد توضیح داد که چگونه وجدانش او را به این سمت سوق داد که در مورد تلفات قربانیان غیرنظامی حملات پهپادی ایالات متحده افشاگری کند.
دنیل هیل گفت که در سال ۲۰۰۹، زمانی که در معرض خطر بی‌خانمانی قرار گرفته بود، به ارتش آمریکا پیوست. او از مخالفان جنگ‌های ایالات متحده بود، اما گمان می‌کرد که باراک اوباما به این جنگ‌ها پایان خواهد داد.
در سال ۲۰۱۲، هیل در سن بیست و چهار سالگی به پایگاه نیروی هوایی بگرام در افغانستان فرستاده شد تا به‌عنوان یک تحلیلگر اطلاعاتی کار کند. بگرام بخش مهمی از «زنجیره کشتار» بود. وظیفه هیل به‌عنوان اپراتور پهپاد، شناسایی فرد مورد هدف و ردیابی موقعیت تلفن‌های همراه افراد مشکوک بود.
ردیابی مکان تلفن‌های همراه به دولت ایالات متحده امکان می‌داد تا با استفاده از پهپادهای مجهز به دوربین، بر زندگی روزمره فرد مظنون نظارت داشته باشد. هواپیماهای بدون سرنشین نه‌تنها برای نظارت، بلکه برای کشتن نیز مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
دنیل هیل شاهد فجایعی بود که او را برآن داشت تا به کارش خاتمه دهد و به افشاگری بپردازد.
او به تجربه‌های شخصی خودش اشاره می‌کند.
در یک مورد، دنیل هیل فردی را زیر نظر داشت که خودروها را جهت انجام عملیات علیه نیروهای نظامی آمریکا با بمب مجهز می‌کرد. مقامات بالا نگران فرار او به پاکستان بودند. این آخرین فرصت برای کشتن او بود. تصمیم گرفته شد که توسط پهپاد به ماشین فرد مورد نظر شلیک شود.
یک روز ابری بود. موشک به ماشین اصابت نکرد.
ماشین آسیب دید، اما راننده ماشین به حرکت خود ادامه داد.
هیل از دوربین پهپاد دید که پس از طی مسافتی راننده از ماشین بیرون پرید. اما فرد دیگری نیز بیرون آمد: یک زن.
هیل نمی‌دانست که فرد دیگری نیز همراه راننده در ماشین نشسته است.
هیل می‌دید که زن چیزی را از ماشین بیرون می‌کشد. زن و مرد دوباره سوار ماشین شدند و حرکت کردند.
چند روز بعد، هیل از طریق افراد مافوق خود مطلع شد که چه چیزی از ماشین بیرون کشیده شده بود: دو دختر ۵ و ۳ ساله.
مادر بچه‌ها این ۲ دختر را از ماشین خارج کرده بود.
کودک پنج ساله بر اثر اصابت ترکش جان خود را از دست داده بود، خواهر کوچک‌تر زنده بود، اما به میزان زیادی آب بدنش را از دست داده بود.
دنیل هیل پیش از اینکه در دادگاه محکوم شود، نامه‌ای را که با دست نوشته بود برای قاضی دادگاه ارسال کرد.او در این نامه نوشته بود:
«تفاوتی نمی‌کند. چه آن کشاورزی که در افغانستان به چشم خود دیدم که به‌طرز معجزه‌آسایی هنوز هوشیار بود و بیهوده تلاش می‌کرد تا امعاء و احشاء خود را از زمین جمع کند، یا سربازی که تابوتش در پرچم آمریکا پیچیده شده بود.
هر دو در خدمت توجیه سود سرمایه به قیمت خون هستند ــ خون شما و ما.
زمانی که به کارهایی که در جهت حمایت ازآن‌ها انجام دادم فکر می‌کنم غمگین و شرمنده می‌شوم.»
دنیل هیل به خاطره دردناکی نیز اشاره می‌کند. می‌نویسد سال‌ها پس از برگشت از افغانستان روزی دو تن از همکاران جدیدم پیشنهاد کردند تا فیلم‌هایی از آرشیو عملیات پهپادی را تماشا کنیم.
چنین مراسمی در اطراف رایانه برای تماشای به اصطلاح «پورنو از نوع جنگی» برای من تازگی نداشت. در طول ماموریتم در افغانستان همیشه در آن شرکت داشتم.
اما آن روز، وقتی که همکاران جدیدم مانند همکارانم در افغانستان، مردان را در آخرین لحظات زندگی خود مورد تمسخر قرار دادند و خندیدند، من هم نشستم و تماشا کردم؛ چیزی نگفتم؛ ولی احساس کردم قلبم تکه تکه شد. (۳۲)
رامشتاین را تعطیل کنید
فعالان جنبش صلح سال‌هاست که از طریق برپایی تظاهرات، خواستار تعطیل شدن پایگاه هوایی آمریکایی رامشتاین در خاک آلمان هستند.
کمپین «پایگاه هوایی رامشتاین را متوقف کنید» توسط فعالان جنبش صلح سازماندهی شد.
این کمپین درتلاش است تا اهمیت نقش رامشتاین در جنگ‌افروزی‌های ناتو را به اطلاع افکار عمومی‌برساند.
در وب‌سایت این کمپین از‌جمله چنین می‌خوانیم:
ناتو برخی از کشورهای خاورمیانه و از‌جمله افغانستان را در معرض فروپاشی قرار داد.
در میانه این جنون، پایگاه هوایی رامشتاین به‌عنوان یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های نظامی جهان نقش تعیین‌کننده‌ای دارد.
رامشتاین، یک ایستگاه رله ماهواره‌ای است و داده‌های دریافتی از ماهواره‌ها را به خلبان پهپاد در آمریکا منتقل می‌کند.
رامشتاین، مقر نیروی هوایی ناتو و نیروی هوایی ایالات متحده در اروپا و آفریقا است.
رامشتاین، مرکز فرماندهی سپر دفاع موشکی است و نقش هماهنگ‌کننده تسلیحات هسته‌ای اروپا را بر عهده دارد.
رامشتاین، مرکز تجمع و انتقال نیروهای نظامی و تسلیحات ارتش ایالات متحده است.
در یک کلام: نام پایگاه هوایی رامشتاین مترادف با واژه جنگ است.
باید با جنون جنگ مقابله کنیم! (۳۳)
منابع
۱ــ https://www.auswaertiges-amt.de/de/aussenpolitik/themen/internationales-recht/-/240236
۲ــ https://www.deutschlandfunk.de/ausbau-des-us-stuetzpunkts-milliarden-fuer-ramstein-100.html
۳ــ https://www.bundestag.de/resource/blob/531932/f011954610186c3edadc3cf94c6f1e86/wd-2-086-17-pdf-data.pdf
۴ــ https://www.dw.com/de/us-st%C3%BCtzpunkt-ramstein-kuschen-die-deutschen-vor-den-usa/a-48112090
۵ــ https://www.dw.com/de/kurz-erkl%C3%A4rt-us-soldaten-in-deutschland/a-53828976
۶ــ https://www.swr.de/swraktuell/rheinland-pfalz/kaiserslautern/ramstein-tausende-menschen-aus-afghanistan-gerettet-100.html
۷ــ https://www.faz.net/aktuell/politik/inland/ramstein-us-aussenminister-antony-blinken-dankt-deutschland-17527754.html
۸ــ https://www.spiegel.de/politik/ausland/interview-mit-edward-snowden-im-spiegel-nsa-und-bnd-arbeiten-zusammen-a-909800.html
۹ــ https://www.bundestag.de/webarchiv/textarchiv/2015/kw42_pa_nsa-390984
۱۰ــ https://www.youtube.com/watch?v=i91JHKuvXPc
۱۱ــ Der längste Krieg – ۲۰ Jahre War on Terror
۱۲ــ Tod per Knopfdruck: Das wahre Ausmaß des US-Drohnen-Terrors
۱۳ــ http://ag-friedensforschung.de/regionen/Afghanistan/drohnen.html
۱۴ــ https://www.zeit.de/politik/ausland/2013-01/USA-drohnen-obama-justiz
۱۵ــ https://www.sueddeutsche.de/politik/usa-cia-drohnen-1.4358435
۱۶ــ https://www.tagesspiegel.de/kultur/literatur/amerikas-anti-terror-politik-der-praesident-der-drohnen/10016612.html
۱۷ــ https://www.dw.com/de/drohnenangriffe-nicht-genug-transparenz/a-19459499
۱۸ــ https://www.fr.de/politik/9-11-september-2001-drohnen-krieg-terror-afghanistan-al-kaida-bin-laden-fbi-90974084.html
۱۹ــ https://www.spiegel.de/politik/ausland/geheime-dokumente-ueber-us-drohneneinsaetze-auf-der-watchlist-des-todes-a-1058060.html
۲۰ــ https://www.dw.com/fa-ir/%D8%A7%D9%81%D8%B4%D8%A7%DA%AF%D8%B1%DB%8C-%D9%88-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D9%82%D8%A7%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%81%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D8%AA-%D8%A7%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%A7%D8%B2-%D9%BE%D9%87%D9%BE%D8%A7%D8%AF/a-18787144
۲۱ــ https://www.amnesty.de/informieren/amnesty-journal/jemen-tod-knopfdruck
۲۲ــ https://www.fr.de/politik/9-11-september-2001-drohnen-krieg-terror-afghanistan-al-kaida-bin-laden-fbi-90974084.html.
۲۳ــ https://www.dw.com/fa-ir/%D9%BE%D9%86%D8%AA%D8%A7%DA%AF%D9%88%D9%86-%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87-%D9%BE%D9%87%D9%BE%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D8%A7%D8%A8%D9%84-%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%B6-%D9%82%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%86-%D8%AC%D9%86%DA%AF%DB%8C-%D9%86%D8%A8%D9%88%D8%AF/a-59718616
۲۴ــ Die Todesengel kommen wieder
۲۵ــ https://www.zeit.de/politik/ausland/2013-01/uno-drohnen-untersuchung
۲۶ــ https://www.amnesty.de/informieren/amnesty-journal/jemen-tod-knopfdruck
۲۷ــ https://www.deutschlandfunkkultur.de/khost-in-afghanistan-wo-der-drohnenkrieg-der-usa-im-100.html
۲۸ــ https://www.youtube.com/watch?v=Pn8iuAKtxic&t=19s
۲۹ــ https://www.reporter.lu/afghanistan-drohnenkrieg-usa-ein-krieg-ohne-verantwortung/
۳۰ــ Tod durch Drohnenangriff
۳۱ــ https://www.sn.at/politik/weltpolitik/das-stille-toeten-der-us-drohnenkrieg-und-seine-opfer-20717050
۳۲ــ Er erzählte einfach die Wahrheit über den US-Drohnenkrieg
۳۳ــ https://www.ramstein-kampagne.eu/stopp-air-base-ramstein-beschliesst-aktionswoche-2022-11-newsletter-2021