یدالله بلدی
برگرفته از عصرنو
زنگ آعاز سال تحصیلی با مشکلات افزون‌تر برای دانش‌اموزان وخانواده ها به‌صدا درمی‌آید
سال تحصیلی ۱۴۰۱ تا چند روز دیگر با حضور ۱۵ میلیون دانش‌آموز در یک‌صد هزار مدرسه آغاز می‌گردد، اما هر سال در آغاز سال تحصیلی دانش‌آموزان و خانواده‌ها با مشکلات افزونت‌ری نسبت به سال‌های گذشته مواجه می‌شوند، برنامه‌ریزان نظام آموزشی مانند دیگر همتایان خود در حاکمیت برنامه‌ریزی‌هایشان در راستای منافع مردم و بهبود زندگی مردم نیست، بلکه در جهت تداوم سلطه رژیم است. نظام اموزشی کشور نیز برنامه‌ای برای ایجاد ارتقای سطح آموزش و تامین فضای سالم و امکانات و تسهیلات برای دانش‌آموزان ندارد، بلکه هدف وزارت آموزش وپرورش تحمیل باورهای مذهبی و خرافات به دانش‌آموزان است.
نهاد آموزشی کشور مانند دیگر نهادهای کشور دارای نفائص و نارسائی‌هایی است که بعضی ازاین نارسائی‌ها را می‌توان درموارد زیز خلاصه کرد.
۱: “نازل بودن سطح آموزش و محتوای کتاب‌های درسی ” بیشتر کتاب‌های درسی را حداد عادل و شاگردان او تدوین می‌کننند. کتاب‌های آموزشی به‌ویژه درزمینه‌های ادبیات، هنر، فلسفه، جامعه شناسی، تعلیم و تربیت و تاریخ بیشتر شامل متون مذهبی و تحریف علم و تاریخ است و از نظر تاریخ نگاران این کتاب‌ها “خمینی” اولین کسی بود که در ایران مبارزه را علیه استبداد آغاز کرد و مبارزات قهرمانان ملی ایران مانند یعقوب لیث، بابک خرمدین، ستارخان و مصدق را نادیده می‌گیرند. افزون براین تحریفات، کتاب‌های درسی زن ستیز است و در تصاویر ابن کتاب‌ها زنان فقط مادر و خانه‌دار هستند و تصاویری از فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی آنان دیده نمی‌شود.
۲: “گران شدن هزینه های تحصیلی “در شرایطی که مردم میهن مان با تورم روز افزون دست به گریبان‌اند و برای تامین حداقل هزینه های زندگی در تلاش هستند، تهیه و خرید لوازم تحصیلی برای خانواده‌های طبقه متوسط و یا کارگران و زخمتکشان که درآمد کمتری دارند، بسیار دشوار است. ازاین‌رو ناچارند از هزینه‌های ضروری دیگر بکاهند. امسال با توجه به گرانی روزافزون، لوازم تخصیلی نیز به‌شدت افزایش یافته، به‌عنوان مثال دفتر ۵۰ برگی که بهای آن در سال گذشته ۵۰ هزار تومان بوده، امسال به ۱۲۰ هزار تومان افزایش یافته و کوله پشتی از ۵۰۰ هزار تومان به ۱ تا ۲ میلیون افزایش یافته‌است. خانواده‌هایی که توان خرید لوازم تحصیلی را ندارند، فرزندان آنان ناچار از تحصیل محروم می‌شوند
۳: “کمبود و نامناسب بودن ساختمان‌های مدارس” طبق گفته مسئولان آموزش وپرورش ۷۰ درصد مدارس نیاز به بازسازی دارند و به‌علت کمبود مدارس بعضی مدارس دو شیفته و سه شیفته هستند. در روستاهای بلوچستان کلاس‌های درس در زیر کپرها تشکیل میشود که فاقد آب آشامیدنی و سرویس بهداشتی هستند و در بیشتر روستاهای جنوب خراسان و حاشیه خلیج فارس واستان‌های لزستان، کهکیلویه، ایلام، کردستان و کرمانشاه فقط یک اتاق برای تمام کلاس‌ها وجود دارد .
۴:”گسترش اعتیاد و شرارت در مدارس” براساس کفته یکی از مسئولین آموزشی فقط در مدارس تهران ۳۰ هزار معتاد شناسایی شده اند. لمپنیزم و شرارت نیز در مدارس در حال گسترش است. در سال ۱۳۹۹ دو دانش‌آموز براثر دعوا با چاقو در صحن کشته شدند
۵ : “محرومیت از تحصیل ” حدود یک ملیون کودک و نوجوان که به خانواده های فقیر یا معتاد یا زندانی تعلق دارند، از تحصیل محروم هستند و بعصی کودکان نیز به‌خاطر تامین هزینه‌های زندگی به‌جای تحصیل در مدارس به‌دست‌فروشی یا جمع‌آوری کارتن و شیشه مشغول‌اند یا در کوره‌های آجر پزی کار می‌کنند. کودکان خیابانی وک ارتن خواب نیز بدیهی‌است که از تحصیل محروم‌اند هم‌چنین بعضی از دانش‌آموزان در حین تحصیل به‌علل گوناگون تحصیل را رها می‌کنند که بیشتر به‌علت فقر و یا اعتیاد والدین است.
۶: “تبعیض در نوع مدارس ” در ایران مدارس مختلفی وجود دارد که مهم‌ترین آنان مدارس دولتی، غیر انتفاعی و شاهد هستند که بیشتر دانش‌آموزان در این مدارس تحصیل می‌کنند.
مدارس دولتی از امکانات کمتری برخورداراند. مدارس دولتی شهریه ندارند اما در طول سال تحصیلی به بهانه‌های مختلاف و به‌عنوان کمک به بهبود وضعیت مدرسه از خانواده‌ها کمک مالی دریافت می‌کنند.
مدارس غیر انتفاعی که شهریه این مدارس از ۲ تا ۲۰ میلیون تومان است، کیفیت آموزش در این مدارس با مدارس دولتی قابل مقایسه نیست و اغلب دبیران این مدارس دارای درجه دکترا هستند. این مدارس از امکانات ورزشی و آزمابشکاهی بیشتری برخوردارند.
مدارس شاهد، این مدارس ویژه فرزندان شهدا هستند.
کیفيت آموزش در این مدارس در نتایج کنکور مشخص میشود زیرا بیشترین پذیرفته‌شدگان درکنکور را دیپلمه‌های دبیرستان‌های غیر انتفاعی و شاهد تشکیل می‌دهند
اخیرا آقای رائفی پور تئوریسین جوان و بسیجی تاسیس مدرسه “مصاف ” را اعلام کرد که هدف آن تربیت نسلی است که در زمان ظهور امام زمان در رکاب ایشان و همراه ایشان باشد.
با توجه به شرایط نگران کننده نظام آموزشی ایران که با زندگی و سرنوشت آینده ۱۵ میلیون کودک و نوجوان و جوان ایرانی سروکار دارد، مسلما در آینده شاهد وضعیت به‌مراتب نگران کننده‌تری خواهیم بود.
