در روز آخر کنفرانس ، بیش از ۱۰۰ کارشناس آب از مؤسسات تحقیقاتی و گروه های جامعه مدنی از پنج قاره، طی نامه ای به دبیرکل سازمان ملل از فقدان “پاسخگو کردن شرکت کنندگان، سخت گیری و جاه طلبی” در کنفرانس انتقاد کردند. آنها استدلال کردند که کمبود دقت علمی و عدم وجود توافق نامه‌های الزام آور نمی‌تواند آینده آبی عادلانه تر، انعطاف پذیرتر و پایدارتر را که به فوریت مورد نیاز است، تضمین کند.
در آخرین روز کنفرانس بین المللی آب چه گذشت؟
در پایان اجلاس سه روزه کنفرانس آب در نیویورک تقریباً ۷۰۰ تعهد از سوی دولت ها، “ان جی او ” ها و برخی از کمپانیهای خصوصی در مورد دستور کار جدید اقدام برای آب پذیرفته شد. قرار شد که این تعهدات در گردهمایی های آتی سازمان ملل پیگری شود. همچنین قرار شد یک هیات ویژه جدید در مورد آب توسط سازمان ملل تشکیل شود.
با آنکه برگزار کنندگان در مجموع از برگزاری کنفرانس آب راضی بنظر می‌رسند، اما گفتند انتظارات بیشتری در مورد اختصاص بودجه برای تامین آب پاکیزه داشتند.
آنتونیو گوترس در سخنرانی اختتامیه گفت که سازمان ملل از تعهد کنندگان می خواهد که قولهایشان را به عمل تبدیل کنند.
این همایش با این توافق توسط شرکت کنندگان به پایان رسید که آب به عنوان یک کالای مشترک جهانی تلقی شود. و همچنین باید به موضوع آب که در ارتباط مستقیم با بجران آب، هوا، غذا، انرژی است، توجه بیشتری مبذول شود.
در روز آخر کنفرانس ، بیش از ۱۰۰ کارشناس آب از مؤسسات تحقیقاتی و گروه های جامعه مدنی از پنج قاره، طی نامه ای به دبیرکل سازمان ملل از فقدان “پاسخگو کردن شرکت کنندگان، سخت گیری و جاه طلبی” در کنفرانس انتقاد کردند. آنها استدلال کردند که کمبود دقت علمی و عدم وجود توافق نامه‌های الزام آور نمی‌تواند آینده آبی عادلانه تر، انعطاف پذیرتر و پایدارتر را که به فوریت مورد نیاز است، تضمین کند.
در این کنفرانس تقریباً ۷۰۰۰ نفر شرکت کردند، اما بخش خصوصی و کشورهای موسوم به شمال بیشتر از کارشناسان و مناطقی تحت خطر به لحاظ آبی نماینده داشتند. بسیاری به خاطر مشکلات مالی و روادید نتوانستند در کنفرانس شرکت کنند. تعداد رهبران کشورها در کنفرانس بسیار نبود و اعتراضات چندانی در بیرون محل برگزاری کنفرانس انجام نشد.
برگرفته از سايت حزب سبزهای ايران
