یک چپ متحد می تواند توازن جدیدی را در سپهر اتحاد ها و ائتلاف ها در میان نیروهای جمهوریخواه دمکرات ایران دامن زده، ثقل جدیدی را ایجاد نماید و هدف ایجاد یک جامعه آزاد را با شعار جدائی دین از حکومت، جمهوری دمکراتیک، رفع هر گونه تبعیض بر اساس جنسیت، مذهب، عقیده ، ملیت و مبتنی بر حقوق بشر به خواست اکثریت مردم تبدیل کند و بدیل واقعی برای شرائط امروز ارائه دهد
پیام کميته مرکزی سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران به کنگره سیزدهم سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) :
رفقای گرامی
تلاش های مشترک ما برای شکل دادن به یک تشکل بزرگ چپ در مرحله عمل قرار دارد و راه برای رسیدن به هدفی که سال هاست درباره آن بحث می کنیم، هموار شده است.
همه ما به این حقیقت اذعان داریم که جامعه ما امروز بیش از هر زمان دیگری به یک چپ تاثیر گذار در صحنه سیاسی کشور نیازمند است. ایران ما امروز بیش از همیشه آبستن حوادث غیر قابل پیش بینی است. حکومت جمهوری اسلامی با بستن همه منافذ تنفس جامعه، تشدید بحران اقتصادی و اجتماعی، ادامه سیاست خارجی تنش زا، کشور را به مرحله خطرناکی سوق داده است. در نتیجه بیش از سی سال حاکمیت جمهوری اسلامی شکاف طبقانی عمیق تر و نابسامانی های اجتماعی گسترده تر شده است. فقر، اعتیاد و بیکاری تا اعماق جامعه گسترش یافته است و زندگی اکثریتی عظیم را در معرض خطر قرار داده است. اکنون دیگر کاملا آشکار و عیان است که بخش مهم و بیشتری از مردم ایران زیر خط فقر زندگی می کنند. دستمزها و حقوق ماهیانه کارگران و کارمندان از جمله معلمان، دانشگاهیان و کارکنان دولت دیگر کفاف زندگی روزمره خود و خانواده شان را نمی دهد.
امروز در جامعه مساله “نان” بیش از همیشه به مشکل فقدان آزادی ها و حقوق اولیه انسانی گره خورده است. ترکیب این دو قادر است تنش ها در جامعه را به خیزش های غیر قابل پیش بینی سوق دهد. حکومت جمهوری اسلامی هم به این واقعیت اگاه است. به همین دلیل مدت هاست که از «فتنه اقتصادی» که در راه است، دم می زند و با اعزام یگان های سرکوب به میادین و خیابان ها در صدد است به شیوه خود، علاج واقعه را قبل از وقوع کند. از سوی دیگر، بخش مهمی از نیروهائی که تا دیروز مسیر تغییرات را عمدتا از طریق تاثیرگذاری بر شکاف های درون حکومت و در چارچوب همین نظام پی می گرفتند، با سرکوب خشن جنبش اعتراضی بعد از انتخابات خرداد ۱۳۸۸ امید به موفقیت از این طریق را از دست داده اند و به دنبال آلترناتیو ها و چشم اندازهای دیگری هستند. ما که همواره بر گذر از نظام حاکم به عنوان عمده ترین مانع تحول دمکراتیک جامعه تاکید کرده ایم، می توانیم و باید پیشتاز گشودن چنین چشم اندازهایی باشیم.
نیروئی که می تواند با شعار نان و آزادی جامعه را در جهت یک تغییر واقعی رهنمون شود، یا حداقل این خواست بخش اعظم نیروی کار و زحمت را عملی کند، نیروی چپ دمکرات و آزادیخواه ایران است. شکل دادن به یک چپ متحد و موثر در سیاست ایران، جدا از تلاش برای گشودن چشم انداز رسیدن به عدالت اجتماعی و سوسیالیسم، نیاز روز جنبش های اجتماعی کارگران، زنان و جوانان و ملیت های ایران، مدافعان محیط زیست و فعالان حقوق بشر، در یک کلام جامعه مدنی ایران نیز هست.
اهمیت یک چپ متحد تنها در بازتاب خواست و اراده نیروی اجتماعی چپ و جنبش های مدنی مطالبه محور نیست. یک چپ متحد می تواند توازن جدیدی را در سپهر اتحاد ها و ائتلاف ها در میان نیروهای جمهوریخواه دمکرات ایران دامن زده، ثقل جدیدی را ایجاد نماید و هدف ایجاد یک جامعه آزاد را با شعار جدائی دین از حکومت، جمهوری دمکراتیک، رفع هر گونه تبعیض بر اساس جنسیت، مذهب، عقیده ، ملیت و مبتنی بر حقوق بشر به خواست اکثریت مردم تبدیل کند و بدیل واقعی برای شرائط امروز ارائه دهد. اهمیت و ضرورت شکل دادن به یک ائتلاف از نیروهائی که به جدائی دین از حکومت در یک جمهوری متکی به آرای مردم باور دارند، بیش از هر زمانی به چشم می خورد. میل به رهائی از شر استبداد حاکم و نیاز به استقرار دموکراسی در ایران ممکن است به کمرنگ کردن توجه به جمهوری و یا بی توجهی به جدائی دین از حکومت بیانجامد، که در هر دو حالت نیروی چپ بیشترین آسیب را متحمل خواهد شد و باید با چنین گرایشاتی که روند استقرار دمکراسی در ایران را منحرف می کنند، خط و مرز روشن داشت.
رفقای عزیز
امروز چهارمین بار است که وحدت چپ و تاکید بر ضرورت آن موضوع اصلی پیام ما به کنگره شماست. سال های زیادی را در جهت رسیدن به توافقاتی که لازمه گام های عملی آغاز پروسه برای وحدت بود، پشت سر گذاشته ایم و چه بسا فرصت های زیادی را هم از دست داده ایم. اما روند وحدت نباید به سرنوشت سال های صحبت بر سر آن دچار شود. برای آن که وحدت عملی شود لازمه اش وجود اراده جمعی ما و همه سازمان ها و فعالان دخیل در این وحدت و جدیت در پیشبرد آن در یک مهلت زمانی منطقی است.
سازمان های ما و فعالان مستقل لازم نیست حتما در تمامی اجزاء و زمینه های سیاسی، تشکیلاتی و برنامه ای به توافق برسند تا وحدت کنند. همان طور که نه در سازمان شما و نه در سازمان ما و نه در دیگر جریانات چنین امری محال است و اعضا در عین اختلاف در این یا آن عرصه سیاسی و برنامه ای در چارچوب یک توافق عمومی در کنار هم فعالیت می کنند. آن چه که برای تسریع وحدت ضروری است، حل همه معضلات نظری و برنامه ای چپ نیست، بلکه توافق بر سر محورها و مولفه های مشترکی است که ایجاد سازمان آینده را ممکن کنند، تا در عین پیشبرد یک پروژه و خط مشی سیاسی معین و مشترک، نیروی ما را در پاسخ به معضلات برنامه ای، سیاسی و تشکیلاتی چپ متحد نمایند. نیروی متحد ما در مواجهه با معضلات پیش روی چپ و در پیگیری اهداف و برنامه عمل آن به مراتب تواناتر از تشکیلات های کنونی هر کدام از ما و تحرک آن به مراتب کاراتر از نشست و برخاست های کنونی ما در چارچوب ۳ جریان و فعالان منفرد است. تردید نباید داشت که سازمان واحد آینده با داشتن سیاستی روشن و ضوابطی دموکراتیک و برپایه جهت گیری نظری مشترک، توان زیادی برای برخورد با مسائل نظری و برنامه ای خواهد داشت.
ما باید هنر استفاده از امکانات و توان موجود چپ را بیاموزیم و راه غلبه بر پراکندگی نیروی عظیم چپ ایران و استفاده از توان بالقوه آن در جهت تحولات پیش روی کشورمان را باز کنیم. چپ متحد خود پاسخ بسیاری از سوالات امروز نیروی چپ برای «چه باید کرد؟» آن، و پادزهری برای پراکندگی ها و شکست های تاکنونی آن است.
برای کنگره سیزدهم شما آرزوی موفقیت می کنیم. امیدواریم که تصمیمات شما در این کنگره بتواند راه شکل دهی به تشکل بزرگ چپ را هموارتر نماید.
کمیته مرکزی اتحاد فدائیان خلق ایران
۲۹ فروردین ۱۳۹۲ – ۱۸ آوریل ۲۰۱۳
