او بارها در خاوران مورد ضرب وشتم مزدوران قرار گرفت ولی همیشه با دامنی پر از گل جزو اولین نفراتی بود که در خاوران حاضر می شد. مادر سرحدی یکی از تلاشگران سخت کوشی بود که همراه تعداد انگشت شماری از خانواده جانباختگان، در زمستان سرد میهن مان، نهال های گلزار خاوران را با عبور از خارزار جمهوری اسلامی، آبیاری می کردند.
اطلاعيه کميته مرکزی سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران :
مادر سرحدی هم، درگذشت!
با اندوه فراوان بانو ملوک زمانی(مادر سرحدی) روز جمعه ششم اردیبهشت 1392 در تهران درگذشت.بانو ملوک زمانی، متولد سال ۱۳۱۲ و مادر فدائی خلق، منوچهر سرحدی بود. منوچهر، از کادرهای مبارز و توانمند سازمان بود که در کشتار شهریور 1367 به همراه هزاران نفر دیگر در زندان های رژیم جمهوری اسلامی، قتل عام شدند. بانو ملوک زمانی که به مادر سرحدی مشهور بود، هم در حکومت محمد رضا شاه و هم در رژیم جمهوری اسلامی، از جمله خانواده هائی بود که مبارزه علیه استبداد را در بیرون از زندان و در پشتیبانی از زندانیان سیاسی و جانباختگان راه آزادی پی می گرفت. از سال 1353 که منوچهر به دلیل فعالیت سیاسی دستگیر شد، مادر سرحدی با دیگر مادران و خانواده زندانیان سیاسی، در جلوی درب زندان قصر و اوین و کمیته مشترک ضد خرابکاری که در رژیم جمهوری اسلامی بند 3000 اوین نامیده می شد، آشنا شد. پای چپ مادر سرحدی به خاطر تزریق بدون تست پنی سیلین فلج شد و درد و رنج آن تا آخر عمر با وی همراه بود. در سال 1357 که منوچهر بهمراه دیگر مبارزان سیاسی از زندان آزاد شد، او را برای درمان به پاریس فرستاد، اما نتیجه رضایت بخش نبود و مادر تا آخر عمر با استفاده ویلچر حرکت می نمود.
منوچهر سرحدی از کادرهای فدائیان خلق ایران پیرو بیانیه 16 آذر و یکی از مسئولان تشکیلات تهران بود که در آبان ماه ۱۳۶۲ دستگیر شد. با دستگیری منوچهر، مادر سرحدی دوباره به خیل مادران و خانواده هائی پیوست که با برخی از آنان در جلو درب زندان های شاه آشنا شده بودند. شرح دردها و مشقات خانواده زندانیان سیاسی در مراجعه به زندانها و نهادهای به اصطلاح قضائی باید به شکل جداگانه پرداخته شود. پس از کشتار زندانیان سیاسی در تابستان شوم 1367 و جانباختن منوچهر، مادر سرحدی در آن روزهای سخت و سکوت، روزهائی که هر دادخواهی و حتی مراسم بزرگداشتی جرم محسوب شده و بی مجازات نمی ماند، مادر روز ۷ شهریور را به رغم تهدیدهای مقامات امنیتی جمهوری اسلامی، برای منوچهر مراسم یاد بود میگرفت و همیشه تعداد زیادی از خانواده های جانباختگان در این مراسم شرکت می کردند. به دلیل فشار و خفقان و سرکوب، تعداد این مراسم ها محدود بود وخانواده ها با خود عکسهای عزیزانشان را به مراسم می آوردند و هر مراسم به یک مراسم عمومی برای همه جانباختگان تبدیل می شد. زمانی که گالین دوپل به ایران رفت، به دلیل خفقان و فشار زیاد، به خانواده ها اجازه ملاقات داده نشد. در آن شرایط مادر سرحدی مقداری از اسناد و مدارکی را که حاوی اطلاعاتی در مورد زندانیان سیاسی و چگونگی اعدام آنها بود، با خود به محل اقامت گالیندوپل برد تا شاید به دلیل وضیعیت فیزیکی وی و استفاده از ویلچر، بتواند مدارک را بدست او برساند. اما متاسفانه خانواده ها بشدت مورد هجوم وحشیانه مزدوران رژیم قرار گرفتند و مادر سرحدی را بشدت مورد ضرب و جرح قرار دادند و مدارک را از او گرفتند و وی موفق نشد که مدارک را بدست گالیندوپل برساند.
روز جمعه اول هر ماه مراسمی در خاوران برگزار میشد و تعدادی از خانواده ها بطور مرتب در این مراسم شرکت می کردند. خانم سرحدی با وجود استفاده از ویلچر، در زمین ناهموار خاوران، اما همیشه در صف اول مادران حضور داشت. او فردی صبور و مهربان بود و نقش بسیار موثری در دادن روحیه به دیگر خانواده ها داشت. در شرایط سخت و دشوار به دیگران می اندیشید و از هیچ کمکی دریغ نداشت. وی به رغم اینکه از نظر جسمی بسیار درد میکشید، اما همیشه با روی گشاده و روحیه ای بسیار بالا، بدیگران امید میداد. او عاشقانه منوچهر را دوست میداشت و از دست دادن منوچهر ضربه دردناکی برای وی بود. مادرسرحدی تا حدی که جسم بیمارش اجازه می داد سالگرد جانبختگان را برگذار می کرد و در چند مورد نیز خانه وی مورد هجوم نیروهای سرکوبگر حکومت قرار گرفت. اما وی اعتقاد داشت که باید این مراسم ها بر گذار شوند تا گرد فراموشی بر این جنایات ننشیند. او بارها در خاوران مورد ضرب وشتم مزدوران قرار گرفت ولی همیشه با دامنی پر از گل جزو اولین نفراتی بود که در خاوران حاضر می شد. مادر سرحدی یکی از تلاشگران سخت کوشی بود که همراه تعداد انگشت شماری از خانواده جانباختگان، در زمستان سرد میهن مان، نهال های گلزار خاوران را با عبور از خارزار جمهوری اسلامی، آبیاری می کردند.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران درگذشت مادر سرحدی را به زندانیان سیاسی، به خانواده جانباختگان راه عدالت و دموکراسی و به ویژه به خانواده رفیق جانباخته، منوچهر سرحدی ، تسلیت می گوید. امیدواریم مبارزه متحدانه نیروهای آزادیخواه بتواند به آرزوی دیرینه مادر سرحدی و سایر خانواده های جانباختگان جامه عمل بپوشاند تا فرا رسیدن بهار آزادی را به یاد همه نغمه سرایان عاشق رهائی، بر ویرانه های استبداد حاکم، جشن گیریم.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
شنبه هفتم اردیبهشت 1392 برابر 27 آوریل 2013
