درحالی که رژیم توانائی مهار بحران و جلوگیری از فروپاشی اقتصادی را ندارد، در شرایطی که امکان بروز شورش های خودانگیخته و بدون سازماندهی از هر سو وجود دارد، طبقه کارگر باید بتواند این آمادگی را بدست آورد که علاوه بر سازماندهی و سازمان یابی خود، بیشترین تلاش ها را برای برقراری پیوند با دیگر جنبش ها مانند زنان، ملیت های تحت ستم سرزمین ما، تهیدستان و بیکاران، دانشجویان و جوانان بکار بندد.
بيانيه مشترک :
خجسته باد اول ماه مه، روز اتحاد و همبستگی جهانی طبقه کارگر
روز جهانی کارگر برهمه کارگران و زحمتکشان و برهمه زنان و مردان آزادیخواه ایران مبارک باد!
در ایران اول ماه مه در شرایطی فرا می رسد که نتایج وپیامد سیاست های جمهوری اسلامی درسال گذشته بردامنه وعمق بحران همه جانبه سیاسی و اقتصادی و اجتماعی افزوده، تعرض و تهاجم رژیم و سرمایه داران به طبقه کارگر ایران بیش از پیش گسترش یافته و زندگی کارگران و زحمتکشان را برلبه پرتگاه رانده ،حیات و بقای آنان را به مخاطره انداخته است. دیکتاتوری دین و دولت همه پرده ها را فروافکنده و با اتکاء هرچه بیشتر بر زور و سرنیزه نه تنها اعتراضات کارگران را با خشونت هرچه بیشتر سرکوب کرده است، بلکه جان و نان و معیشت آنان را نیز به گروگان گرفته است.
در سالی که گذشت، همراه با تداوم و تشدید تهاجمات رژیم و سرمایه داران شریک آن به باقی مانده دستاوردها و زیستمایه کارگران و زحمتکشان، و همزمان با تشدید تاثیرات فاجعه بار تحریمهای بین المللی بر کار و زندگی توده ها، مقاومتها و مبارزات کارگران نیز به اشکال گوناگون ادامه و گسترش یافته است.
هم اینک به دلیل کاهش درآمدهای نفتی و عدم امکان انتقال ارز حاصل از فروش نفت از طریق بانک های بین المللی، تشدید تحریم ها، موضوع جایگزین کردن ارز مرجع با ارز مبادلاتی علاوه برآن که سرعت فروپاشی اقتصادی را تشدید می کند ،حتی تامین معیشت وقوت لایموت کارگران و زحمکشان را با دشواری های عدیده روبرو خواهد ساخت.
بدین ترتیب انتقال بار بحران عمیق و همه جانبه اقتصادی را بردوش کارگران وزحمتکشان بیشتر و استثمار وغارت معیشت و زندگی آنان تشدید شده و بیش از پیش آنان را بر لبه پرتگاه می راند و تعرض به حیات و بقای آنان را گسترش می دهد. بیکاری و بیکارسازی ها گسترش می یابند و صنایع بیش از پیش فرو میریزند و برنامه های ریاضتی شدت میگیرند.
در سال 91، تغییر و اصلاح «قانون کار» علیه منافع کارگران و به نفع سرمایه داران و کارفرمایان و دولت، برای بازگذاشتن دست سرمایه داران و حاکم کردن قانون جنگل دنبال شد. و پیش نویس لایحه «اصلاح قانون کار» در 14 آذر ماه 1391 برای تصویب به مجلس رژیم ارائه کرد. تغییرات و «اصلاحات» مورد نظر دولت بطور کلی و تمامأ در جهت گسترش سیاست های نئولیبرالی تجویزی بانک جهانی و صندوق بین المللی پول و تشدید استثمار کارگران، حذف و مقررات زدائی از قانون کار و بازگذاشتن دست سرمایه داران و کارفرمایان در جهت اخراج کارگران وجلوگیری از متشکل شدن آنان و پیش بردن سیاست های ضد کارگری خواهد بود. اگرچه مجلس رژیم به دلیل اختلافات میان دستجات مسلط رژیم و نگرانی آشکار از واکنش واعتراضات کارگران، تا کنون تصمیم گیری در باره آن را به تعویق انداخته است.
همچنین پیش نویس لایحه تغییر و«اصلاح» قانون تأمین اجتماعی به مجلس ارائه شده تا با حذف و متمرکز کردن بیمه و درمان و خصوصی کردن آن، هرچه بیشتر از دولت مسئولیت زدائی شود و کل هزینه درمان و دارو نیز بر گرده کارگران و زحمتکشان گذاشته شود.
شورای عالی کار رژیم در یک سناریو از پیش تعیین شده در توافق با سرمایه داران در آخرین روزهای اسفندماه، میزان ناچیزی را، که مطلقاً پاسخگو و جبران سقوط قدرت خرید کارگران نیست، به عنوان حداقل دستمزد کارگران در سال 92 اعلام کرد. تعیین حداقل دستمزدی چنین ناچیز در شرایطی که همین دستمزدهای اندک نیز پرداخت نمی شود و ماهها به تعویق می افتد ودرشرایطی که ارزش ریال بشدت سقوط کرده و یارانه ها بر چیده می شوندو با توجه به تشدید تحریم های بین المللی و حذف عملی ارز مرجع و جایگزین کردن آن با ارز مبادلاتی که در حال انجام است، به معنای آن خواهد بود که بیکاری که در حال حاضر از مرز6 میلیون گذشته است، افزایش خواهد یافت، قرارداد های سفید امضا و پیمانکاری گسترش می یابند.موقعیت زنان کارگربیش ازپیش تخریب،استثمارآنان تشدید وبدست آوردن همین دستمزد ناچیز برای آنان دشوارتر خواهد شد. بر تعداد کودکان کار و خیابان افزوده می گردد. بر تعداد قربانیان ناشی از حوادث کار به دلیل عدم رعایت استاندارد های ایمنی و حافظت کار افزوده خواهد شد و بازرسی کار فراموش و جان کارگران عملا بی ارزش می گردد.
در سالی که گذشت، مبارزه و مقاومت کارگران در هر سه عرصه بیان خواست ها و مطالبات، اشکال و شیوه های مبارزه و تشکل یابی گسترش یافت. علی رغم همه یورش ها و سیاست های ضد کارگری رژیم و سرمایه داران و علی رغم همه سرکوب ها، دستگیری، حبس، زندان و شکنجه، نقض آشکار و پنهان حقوق کارگران، مبارزه و مقاومت کارگران تداوم و گسترش یافت.
مقاومت کارگران در اشکال مختلف، با اعتصابات گسترده و طولانی مدت، اعتراض و تجمع در محل کار، در مقابل نهادهای دولتی، فرمانداری، استانداری و نهاد ریاست جمهوری و مجلس رژیم ادامه یافت.
کارگران اعتصابی، با بستن خیابان ها و ایجاد راهبندان و راهپیمائی و تهیه و تنظیم نامه های اعتراضی و طومارهای مختلف، تداوم مبارزه خود را پی گرفتند.
در سال گذشته، بیان اعتراضات و سازماندهی کارگران برای پی گیری مطالبات و خواست های آنان بوسیله تهیه و تدوین طومارهای اعتراضی نیز از سوی کارگران و فعالین کارگری بصورت متشکل تر و هماهنگ تر، استمرار مبارزه کارگران را نشان داد.
جمع آوری امضاء اعتراضی 30 هزار کارگر درچند مرحله به ناچیزبودن میزان دستمزد و برای خواست افزایش دستمزد، یکی از این اقدامات است. این روشن است که این روش توانست به گسترش مبارزه برای خواست های کارگران چه در میان خود آنان و چه در جامعه کمک کند. همچنین تجمع اعتراضی بیش از 200 کارگر سندیکای شرکت واحد در مقابل وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی رژیم و ارائه طوماری که بیش از 2000 نفر از کارگران سندیکا آن را امضاء کرده بودند، نمونه های استفاده از این شیوه مبارزه است.
علیرغم همه مبارزات، جانفشانی ها و فداکاری ها، جنبش کارگری کشورمان کماکان در شرایط تدافعی قرار دارد. اما کارگران و زحمتکشان ایران، بیش از بیش آگاهند که تا زمانی که سایه شوم حاکمیت استبداد مذهبی برجاست، تعرض علیه کار و حیات و ابتدائی ترین حقوق آنان نیز استمرار خواهد یافت و تحقق خواستهای اساسی آنان تنها با عبور از جمهوری اسلامی و استقرار نظامی دمکراتیک میسر خواهد شد.
تضادها، شکاف ها و کشمکش و درگیری در بالاترین سطوح قدرت در جمهوری اسلامی، بیان اوج حدت و شدت بحرانی است که نظام جمهوری اسلامی توان پاسخگوئی به آن را ندارد. از این رو درک موقعیت و اهمیت نقش طبقه کارگر و راهبردهای اتخاذ شده از سوی آن اهمیت حیاتی دارد. درحالی که رژیم توانائی مهار بحران و جلوگیری از فروپاشی اقتصادی را ندارد، در شرایطی که امکان بروز شورش های خودانگیخته و بدون سازماندهی از هر سو وجود دارد، طبقه کارگر باید بتواند این آمادگی را بدست آورد که علاوه بر سازماندهی و سازمان یابی خود، بیشترین تلاش ها را برای برقراری پیوند با دیگر جنبش ها مانند زنان، ملیت های تحت ستم سرزمین ما، تهیدستان و بیکاران، دانشجویان و جوانان بکار بندد.
جنبش کارگران علاوه بر گسترش مبارزه در محل کار و تولید، میتواند به سازماندهی و تشکل یابی کارگران و زحمتکشان، تهیدستان و بیکاران در محل زندگی و زیست آنان یاری رساند.
تنها با اتکاء به چنین مبارزه ای، جنبش کارگری می تواند همزمان ضمن مبارزه برای استقرار نظامی نو، با اهداف و امیال امپریالیست ها و قدرت های خارجی که می خواهند با تحریم و محاصره اقتصادی، آلترناتیوهای خود را مستقر سازند، به مبارزه برخیزد.
در سایه چنین مبارزاتی، طبقه کارگر ایران می تواند آینده و افق های روشنی را برای تحقق خواست و مطالبات طبقه کارگر و سایر مزد و حقوق بگیران رقم زند.
ما ضمن حمایت و پشتیبانی گسترده و همه جانبه، از مبارزات کارگران و مزد و حقوق بگیران ایران، صمیمانه ترین درودهای خود را به همه مبارزان راه آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم، تقدیم می کنیم.
ما ضمن ارج گذاری بر تلاش های جنبش طبقه کارگر ایران در برقراری و استحکام پیوند میان جنبش کارگری و دیگر جنبش های ترقیخواه ایرانی، همچنین خواستار سمت گیری و تلاش وهمراهی و همگامی اپوزیسیون چپ و دموکرات در این راستا می باشیم.
پیروز باد مبارزات طبقه کارگر ایران برای آزادی، دموکراسی و سوسیالیسم
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
سازمان فدائیان خلق ایران-اکثریت
کمیته هماهنگی شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران
11اردیبهشت 1392- اول ماه مه 2013
