در دو سه ساله گذشته و بخصوص پس از حرکت «دختران خيابان انقلاب» دستگاه‌های پلیسی – امنیتی رژیم، خشونت علیه زنان معترض به حجاب اجباری را افزایش داده و با ضرب و شتم این زنان در خیابان‌ها، آنها را دستگیر و به احکام سنگین محکوم می‌کنند. این اقدامات وحشیانه، خشن و ضدانسانی به این زنان معترض محدود نشده و شامل حال وکلای مدافع آنان نیز می‌شود. یکی از نمونه‌های بارز آن، محکومیت و زندانی کردن زن شجاع و مبارز و وکیل با وجدان و متعهد، خانم نسرین ستوده می‌باشد.
اطلاعيه سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران :
به مناسبت ٢٥ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان
امسال 60 سال از قتل «خواهران میرابل» بدست آدمکشان سرویس نظامی- امنیتی جمهوری دومنینکن در دوران دیکتاتوری «رافائل لئونیداس تروخیلو» Rafael Leonidas Trujillo در 25 نوامبر 1960 می‌گذرد.
فمینیست‌های آمریکای لاتین دراولین نشست سراسری خود در سال 1981 در بوگوتا، در گرامیداشت «خواهران میرابل»، 25 نوامبر را به عنوان روز جهانی مبارزه علیه خشونت بر زنان برگزیدند . سپس مجمع عمومی سازمان ملل در دسامبر 1999 آن را ، روز جهانی منع خشونت بر زنان اعلام نمود.
در بسیاری از کشورها، مدافعین حقوق زنان و فمینیست‌ها در این روز، همبستگی جهانی خود را در مبارزه با خشونت علیه زنان، با برپایی تظاهرات، گرد همآیی، نشست و … به نمایش گذاشته و اعتراضشان به این پدیده ضد انسانی را فریاد می‌زنند . نبرد آنها برای دستیابی به یک جامعه بشری عاری از خشونت اما، نبردی روزانه و بی وقفه می‌باشد. به همین خاطر و در پی این مبارزات پیگیرانه، در برخی از کشورها، قوانینی با هدف مقابله با خشونت بر زنان تصویب شده‌اند. این قوانین با مجازات عاملین خشونت و حمایت از قربانیان آن سعی در مهار کردن این ناهنجاری اجتماعی دارند و این خود دستاورد مهمی برای زنان این جوامع می باشد. اما از آنجا که خشونت بر زنان ریشه در سلطه جان سخت پدرسالاری بر جوامع بشری دارد و از تبعیض و نابرابری‌های عمیق و تاریخی بین مردان و زنان در عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و.. تغذیه می شود، از بین بردن کامل آن با خشکاندن این ریشه و منشاء آن میسر خواهد شد.
در آستانه روز جهانی 25 نوامبر، گزارشات و تحقیقات ارگان‌های وابسته به سازمان ملل، سازمان‌های دولتی و غیر دولتی در کشورهای مختلف نشانگر آنند که علی رغم برخی پیشرفت‌ها، خشونت بر زنان درعرصه خانواده و در سطح جامعه همچنان تداوم داشته و هر روزصدها هزار زن و دختر بچه، در سر تاسر جهان، قربانی خشونتهای فیزیکی و روانی می‌شوند.
با شیوع بیماری کووید 19 و قرنطینه شده میلیون‌ها انسان در بهار گذشته، خشونت خانگی بر زنان به طرز هولناکی افزایش پیدا کرد. ابعاد این خشونت‌ها در کشورهایی که دادن آمار زنان قربانی در دوران قرنطینه در آنها امکان پذیراست ، آنچنان بالا و نگران کننده بود که سازمان ملل طی اطلاعیه‌هایی پیرامون این پدیده هشدار داده و آن را « شعله وحشتناک خشونت خانگی » عنوان کرد.
در کشور ایران هرچند اکثریت مردم مورد خشونتهای گوناگون دستگاه سرکوب رژیم قرارگرفته و می‌گیرند اما زنان به طرز ویژه‌ای از همان اولین روزهای استقرار حکومت اسلامی، آماج خشونتهای عریان این نظام ضد بشری بوده‌اند. این حاکمیت توتالیترو مذهبی با تصویب قوانین ارتجاعی و زن‌ستیز، نه تنها تبعیض و خشونتهای موجود در بطن جامعه را افزایش داده ، بلکه با عادی سازی خشونت باعث نهادینه شدن آن در سطوح مختلف شده است. این قوانین برگرفته از شریعت، با فرودست شمردن زنان، آنان را درتمامی عرصه‌های زندگی ( در خانه و اجتماع ) در معرض اشکال گوناگون خشونت قرار داده است و زخم‌های عمیقی بر جسم و جان میلیون‌ها زن در ایران فرود آورده‌اند.
در این میان، زنان ملیت‌های بلوچ، کرد، ترک ، عرب و… علاوه بر تبعیض‌ها و خشنونت‌های ثبت شده در قوانین، مشمول تبعیضات، نابرابری‌ها و خشونتهائی هستند که حکومت اسلامی بر علیه ملیت‌های ساکن ایران اعمال می‌کند و از این رو مورد تبعیض‌های مضاعف نیز قرار گرفته و می گیرند.
هرچند در ایران آمار رسمی از زنان قربانی خشونت وجود ندارد و کسانی که در صدد تهیه آن هستند خود در خطر خشونت، دستگیری، زندان و محکومیت قرار دارند اما هراز گاهی برخی از مسئولین دولتی، با دادن ارقامی در رابطه با خشونت خانوادگی و نه البته «حکومتی»، اعتراف می‌کنند که تعداد زنان قربانی بخصوص در برخی از مناطق و استانهای ایران، رشد نگران کننده‌ای داشته است.
در دو سه ساله گذشته و بخصوص پس از حرکت «دختران خيابان انقلاب» دستگاه‌های پلیسی – امنیتی رژیم، خشونت علیه زنان معترض به حجاب اجباری را افزایش داده و با ضرب و شتم این زنان در خیابان‌ها، آنها را دستگیر و به احکام سنگین محکوم می‌کنند. این اقدامات وحشیانه، خشن و ضدانسانی به این زنان معترض محدود نشده و شامل حال وکلای مدافع آنان نیز می‌شود. یکی از نمونه‌های بارز آن، محکومیت و زندانی کردن زن شجاع و مبارز و وکیل با وجدان و متعهد، خانم نسرین ستوده می‌باشد.
تن فروشی یکی دیگر از خشونتهایی‌ست که بر زنان می رود. در کشور ثروتمند ایران، در پی غارت ثروت‌های کشورتوسط حاکمان و شرکای آنان و فساد گسترده در دستگاه حکومتی، میلیون‌ها انسان زیر خط فقر زندگی می‌کنند. این فقر و تنگدستی، صدها هزار زن را به تن فروشی که یکی اشکال هولناک خشونت می‌باشد، سوق داده است و حکومت اسلامی خود نیز با ایجاد بنگاه‌های صیغه (ازدواج موقت) بخصوص در شهرهای مذهبی چون قم و مشهد، هزاران زن را با کلاه شرعی به تن فروشی وا می‌دارد.
بسیاری از زنان ایرانی هر روزه وبا شیوه‌های گوناگون علیه این خشونت‌ها مبارزه می‌کنند. اغراق نیست اگر گفته شود که آنان در زمره اولین کسانی هستند که این حاکمیت توتالیترو مذهبی را به چالش کشیده‌اند و زندان و شکنجه ، خللی در عزم راسخ آنان برای دستیابی به حقوق انسانی‌شان وارد نیاورده است. زندانیان سیاسی زن در اسارت نیز شجاعانه به مبارزات خود بر علیه ظلم، ستم و سرکوب همه مردم و بخصوص زنان ادامه می‌دهند. آنها گاها با اعتصاب غذا و رفتن تا پای مرگ، در دفاع از حقوق خود و نیز اعلام همبستگی با مبارزات مردم ابایی ندارند.
زنان با شرکت فعال درجنبش‌های اجتماعی و حضور در صف نخست اعتراضات و خیزش‌های مردمی اخیر در دی ماه 96 و آبان ماه 98 ، نشان داده‌اند که به نقش خود در تحولات اجتماعی و سیاسی در ایران واقفند. بسیاری از آنان به این آگاهی دست یافته‌اند که رهایی از خشونتهائی که مطابق قوانین مدنی و کیفری حکومت اسلامی بر آنان اعمال می شود، تنها با از میان برداشتن این رژیم ضد بشری و زن ستیز امکان پذیر خواهد بود.
ما که در راه سرنگونی حکومت اسلامی و استقرار یک نظام جمهوری دمکراتیک و لاییک مبارزه می‌کنیم، آگاهیم که خشونت بر زنان با تغییر رژیم سیاسی در ایران کاملا از بین نخواهد رفت. هم از این رو، بر این باوریم که مبارزه هر روزه، پیگیر و متداوم با «ضد فرهنگ» پدر سالاری، سنت‌های عقب مانده، تبعیض و نابرابری‌هایی که ریشه در اعماق جامعه دارند، عرصه‌های دیگری ازنبرد برای خشکاندن ریشه‌های خشونت برزنان می‌باشند.
ما قاطعانه خشونت‌هایی را که حکومت اسلامی با اتکا به قوانین ارتجاعی و انواع و اقسام دستگاه‌های سرکوب بر زنان ایران اعمال می‌کند، محکوم می‌کنیم و خود را همراه و پشتیبان تمامی کسانی می‌دانیم که علیه انواع خشونت بر زنان مبارزه می‌کنند.
سه شنبه 27 آبان 1399 / 17 نوامبر 2020
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
