پس از صدر نشينی “اجتماع ملی” در فرانسه برای انتخابات پارلمان اروپا (که منجر به انحلال پارلمان فرانسه بنا به تصميم رئيس جمهور فرانسه شد) و همچنين دور اول انتخابات پيش از موعد پارلمان فرانسه، در روزهای اخير نشانه هائی دال بر کاهش شانس پيروزی راست افراطی “اجتماع ملی” در دور دوم انتخابات به چشم می خورد که از طرف موسسات نظر سنجی ارائه می شدند.
به دنبال مشارکت وسيع توده های مردم فرانسه (بی نظير طی ٤٣ سال گذشته) موفقيت “جبهه نوين مردمی” که بلافاصله و پس از نتايج انتخابات پارلمان اروپا تشکيل شد و همچنين در مجموع، موفقيت نيروهای “جمهوريخواهی” محرز شده است.
پس از اعلام انحلال مجلس ملی توسط امانوئل ماکرون و مواجهه با خطر فاشیستی، نیروهای چپ: حزب کمونیست فرانسه، فرانسه نافرمان، اکولوژیست ها و حزب سوسیالیست، اراده خود را “برای تشکیل یک جبهه مردمی” و پشتیبانی از نامزد واحد در هر حوزه انتخاباتی به نمايش گذاشتند.
روز یکشنبه ۱۷ تیر / ۷ ژوئیه، شهروندان فرانسوی برای رأی دادن در دور دوم انتخابات پارلمانی به پای صندوق‌ها رفتند. این انتخابات پیش‌بینی‌نشده در پی تصمیم نابهنگام رئیس‌جمهور امانوئل ماکرون برگزار شد که خود و جناحش را در بن‌بست سیاسی دید و طبق اختیارات قانونی‌اش، مجلس قبلی را منحل کرد.
در دور اول انتخابات، تکلیف ۷۶ کرسی از مجموع ۵۷۷ کرسی مجلس ملی روشن شده بود. اینک در دور دوم، سرنوشت ۵۰۱ کرسی باقیمانده نیز بايد تعیین می‌شد.
نخست بر اساس نتایجی که در ساعت هشت شب به وقت محلی منتشر شد، اتحاد چپ بین ۱۷۰ تا ۱۹۲ کرسی و طرفداران رئیس‌جمهوری ۱۵۰ تا ۱۷۰ کرسی را بايستی صاحب می شدند. بر خلاف همه پیش‌بینی‌ها راست افراطی با ۱۳۰ تا ۱۵۲ کرسی در رتبۀ سوم قرار می‌گرفت.
نظرسنجی‌های اولیه قاطعانه نشان می‌دادند که ائتلاف «جبهه مردمی جدید» از جناح چپ که در هماهنگی با نيروهای ميانه و به ويژه ائتلاف رئيس جمهور امانول مکرون تلاش بسياری را برای جلوگيری از پیروزی راست افراطی به عمل آوردند، پيروز اصلی باشد.
نتایج قطعی دور دوم انتخابات پارلمان فرانسه که دارای ٥٧٧ کرسی است به شرح زير می باشد (منبع وزارت کشور فرانسه) :
* جبهه نوين مردمی : ١٨٢ کرسی
اين جبهه متشکل از (فرانسه تسليم ناپذير، حزب سوسياليست فرانسه، سبزها، حزب کمونيست فرانسه، و متحدين) می باشد
* رنسانس، افق، سانتريست و متحدين (ائتلاف رئيس جمهور امانوئل ماکرون) : ١٦٨ کرسی
* اجتماع ملی (راست افراطی) و متحدين (از جمله بخشی از نيروهای راست) : ١٤٣ کرسی
* جمهوريخواهان (راست) : ٤٥ کرسی
راست (گوناگون) : ١٥ کرسی
چپ گوناگون (خارج از جبهه نوين مردمی) : ١٣ کرسی
سانتر (خارج از ائتلافهای راست و يا رئيس جمهور) : ٦ کرسی
منطقه گرا : ٤ کرسی
بدون نشان معين سياسی : ١ کرسی
در فاصله دور اول تا دوم، ائتلاف غير رسمی ولی واقعی در عمل “جمهوريخواهی” از همه نيروهائی که خواهان سد کردن راه پيروزی راست افراطی بودند، خود را در کنار کشيدن کانديداها به نفع کانديدائی که رای نخست و بيشترين را عليه کانديدای راست افراطی کسب کرده بود نشان داد که می توان گفت در کنار مشارکت و بسيج وسيع مردمی، از مهمترين عاملهای عدم دستيابی راست افراطی به موفقيتی که انتظار داشتند به شمار می آيد.
