امیرحسین احمدیان در بامداد ۱۲ بهمن ۱۴۰۰ چشم از جهان فروبست.
امیرحسین احمدیان هنگامی که درسال ۱۳۵۲ (زمان شاه) افسر شهربانی بود و مدیریت زندان ساری را بهعهده داشت جسورانه با دو زندانی سیاسی که در زندان تحت فرمانش بودند، همراه با انبوهی اسلحه و مهمات گریخت و به سازمان «مجاهدین خلق ایران» پیوست. این فرار دلیرانه که سرشکستگی نیروهای سرکوبگر را رقم زد الهام بخش بسیاری از رزمندگان راه آزادی بود و به آنها امید و نیرو بخشید.
امیرحسین احمدیان از سال ۱۳۵۷ به گروه «نبرد برای رهایی طبقه کارگر» پیوست اما دیری نپایید که ناگزیر ایران را ترک کرد و در غربت و گمنامی بسر برد.
امیرحسین احمدیان انسانی دلاور، فروتن، آراسته و بسامان و پایبند به ارزشهای انسانی بود. او همواره در راه مبارزه برای آزادی و رفاه همگانی کوشا بود و از هر تلاشی در این راه پشتیبانی میکرد.
درگذشت این یاردیرین را به بستگان و همه کوشندگان راه آزادی و عدالت اجتماعی تسلیت میگوییم و یادش را گرامی میداریم.
۱۲ بهمن ۱۴۰۰ – ۱ فوریه ۲۰۲۲
رحیم آذربایجان، ابراهیم آوخ، فریده ابلاغیان، تقی پاکایمان، رضا پایا، ناصر پایدار، فریبا ثابت، بهروز جلیلیان، ناصر جوهری، زینال حقانی، نقی حمیدیان، زکا خسروشاهی، فرامرز خوشکلام، شهریار دادور، حسن راهی، کریم روغنی، حبیب ساعی، کاظم شفیعیها، مجتبی طالقانی، شمسی عباسی، حسن عباسی، ناهید قاجار، بهرام قدیمی، نیما گلکار، محسن نجاتحسینی، صفت ویسه
و جمعی از دوستداران زنده یاد امیرحسین احمدیان