بيانيه شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران در مورد اول ماه مه

بيانيه شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران به مناسبت اول ماه مه

اول ماه مه، روز جهانی کارگران، بر همه زحمتکشان ایران و جهان مبارک باد!

اول ماه مه روز اعلام همبستگی جهانی کارگران و نشان دادن عزم کارگران در دفاع از « حقوق و کرامت انسانی » آنان است. جهان امروز در زیر سایه سنگین سیاه پاندمی کووید ۱۹ قرار دارد و این در حالی است که جنگ و خونریزی در یمن، لیبی، سوریه و سومالی با خشونت و بی رحمی ادامه دارد، در افغانستان طالبان به قدرت بازگشته است و با جنگ در اکرائین که به کشته شدن هزاران نفر، آوارگی و بی خانمانی میلیون ها نفر و ویرانی شهرها و خانه ها روبرو است، به وخیم تر شدن زندگی کارگران و فشار روز افزون بر شانه های آنها در تامین هزینه های روزمره زندگی انجامیده است.

کارگران کشورهای دموکراتیک این روز جهانی را جشن گرفته با همکاران و خانواده های خود بازو به بازو در خیابان ها به راهپیمایی و تظاهرات مسالمت آمیز می پردازند و شادی و پایکوبی می کنند. نمایندگان سندیکاهای کارگری در میادین عمومی و در رسانه ها به سخنرانی پرداخته و خواسته های کارگران را اعلام می کنند و به دولت های خود برای نظارت به اجرای قوانین کارفرما و کارگر هشدار می دهند.

اما کارگران در کشورهای استبدادی و بلازده ای مانند ایران، نه تنها جشن و تظاهراتی نمی توانند برگزار کنند، بلکه داشتن سندیکا و تشکل کارگری مستقل و ناوابسته به دولت ضد کارگری که از ابتدایی ترین حقوق امروزی کارگران است، ممنوع می باشد. هیچ یک از سردمداران سیستم دیکتاتوری و ضد کارگری در کشور ما نه تنها به خواسته ها و ندای کارگران، اقشار دیگر، تلاشگران حقوق بشر و مدافعان حقوق کارگران کوچکترین توجهی نمی کنند، بلکه آنان را دستگیر، شکنجه و اعدام می کنند.

در حکومت اسلامی میلیون ها نفر در زیر خط فقر زندگی می کنند، بیکاری و اختلاف طبقاتی بیداد می کند، ماه ها حقوق کارگران پرداخت نمی شود. اگر کسی به این اوضاع نابسامان و فقر طاقت فرسای اعتراض کند، پاسخش اخراج، زندان، شکنجه و اعدام است. سرکوب مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه فقط یک نمونه بارز از این قبیل می باشد.
رژیم ضد کارگری ایران با ۴۳ سال سرکوب و زندان، هرگز نتوانسته است جنبش عظیم و پرتوان کارگران و زحمتکشان را بخواباند. بلکه برعکس، هر روزی که می گذرد، صف کارگران منسجم تر و متحدتر می شود. توهم کارگران نسبت به رژیم می ریزد و چشمانشان بازتر می شوند. آنان به منافع طبقاتی و دسته جمعی خود بیشتر پی می برند و به صف مخالفان و مبارزان می پیوندند.

در این چند سال گذشته، ما شاهد صفوف متحد و یکپارچه کارگران، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان، زنان و کنشگران حقوق بشری و مدنی در سراسر ایران بوده ایم.

خیزش های مردمی در دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ و جنبش معلمان و بازنشستگان در ۱۴۰۰ از آن جمله اند که همچنان ادامه دارند. به کمک رسانه های اجتماعی همه روزه دزدی ها و جنایات سرکردگان رژیم و عوامل آنان برای مردم آشکارتر می شوند. حکومت اسلامی کشور را به ورشکستگی و ویرانی کشانده است. راه حل تمام این مشکلات دست به دست هم دادن و یکی شدن و شکستن این قفل و پاره کردن زنجیر فقر و فلاکت و رها شدن از این حکومت مستبد دینی است.

ما امضا کننده گان این بیانیه، روز جهانی اول ماه مه را به کارگران ایران شادباش می گوییم. ما یاد همه آزادیخواهان و کارگران جان باخته در زندان ها و در حین کار را گرامی می داریم. ما خواستار آزادی همه زندانیان سیاسی و همه فعالان کارگری در زندان ها هستیم. ما در راه تحقق خواسته ها و آرمان های کارگران و همه زحمتکشان کشورمان، در کنار و پشتیبان آنان هستیم.

زنده باد همبستگی جهانی همه زحمتکشان
شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
ماه مه ۲۰۲۲ برابر با اردیبهشت ۱۴۰۱

امضاء:

۱ – انجمن جمهوریخواهان ایران – پاریس

۲ – انجمن جمهوری خواهان آلمان و هلند

۳ – انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران – هامبورگ

۴- انجمن فرهنگی ایران و سوئیس – ژنو

۵ – بنیاد اسماعیل خویی

۶ – نهاد «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»

۷- مادران پارک لاله – دورتموند

۸ – حامیان مادران پارک لاله – هامبورگ

۹ – حامیان مادران پارک لاله – فرزنو

۱۰- شبکه همبستگی ملی فرزنو – کالیفرنیا

۱۱- فدراسیون اروپرس

۱۲- کانون مدافعان حقوق بشر کردستان

۱۳- مادران صلح مونترال

۱۴- زنان برای آزادی و برابری پایدار

۱۵- کمیته همبستگی برای حقوق بشر درایران – نروژ

۱۶- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس

۱۷- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – هجا

۱۸- کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی

۱۹- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – شیکاگو

۲۰- همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) – مونترال

۲۱- همبستگی برای حقوق بشر درایران – کلگری