اول ماه مه (١١ اردیبهشت)، روز مبارزه و اتحاد طبقاتی کارگران جهان خجسته باد!
کارگران و زحمتکشان در سراسر جهان در شرایطی به پیشواز روز جهانی کارگر می روند که بحرانهای متعددی در عرصه های گوناگون بین المللی، زندگی و معیشت آنان را هر چه بیشتر به مخاطره انداخته و تهاجم به حقوق آنان در ابعاد بی سابقه ای فزونی یافته است. علاوه بر بحران ناشی از پاندمی کووید ١٩ که منجر به رکود اقتصادی و تعطیلی مراکز کار و تولید شده و ابعاد بیکاری از پیش موجود را نیز به شدت بالا برد، تحریکات سیاسی و نظامی کشور های امپریالیستی و ناتو که زمینه ساز تجاوز و تهاجم نظامی روسیه به اوکراین شد، موج تازه ای از تشدید وخامت اوضاع و شرایط زیست را برای نه تنها کارگران و زحمتکشان در اوکراین و روسیه بلکه در سراسر جهان در پی داشته است. در حقیقت این طبقه کارگر جهانی و دیگر مزد و حقوق بگیران هستند که عملا بهای جنگ خانمان سوزی را که برنده اصلی آن شرکت های عظیم اسلحه سازی و کارتل های نفتی هستند، باید بپردازند. جنگی که پایان آن و نحوه خاتمه دادن به آن عملا و در لحظه کنونی بر ما روشن نیست ولی تاثیرات مخرب آن تا مدتها به شکل افزایش شدید قیمت های مایحتاج ضروری مردم ادامه خواهد داشت.
در چنین شرایطی اوضاع زندگی کارگران و زحمتکشان ایران که طی دهه های متمادی زیر سلطه جهنمی حکومت اسلامی سرمایه بسیار سخت و طاقت فرسا بوده در صورت تداوم حاکمیت شوم این رژیم، از این هم سخت تر و فلاکت بارتر خواهد شد. نرخ تورم و گرانی و اخراج و بیکاری بطور سریع بالا رفته و فقر و فاقه در میان وسیعترین اقشار جامعه گسترش خواهد یافت. در چنین شرایطی اوضاع زنان کارگر و زنان سرپرست خانواده از میانگین فلاکت عمومی هم وخیم تر می شود. بر اساس آمار های موجود حدود هشت میلیون نفر در ایران در کارگاههای کوچک با حداقل های ممکن توسط کارفرمایان خرد و متوسط ، کار سیاه می کنند و از هیچ گونه پوشش تامین اجتماعی و غیره برخوردار نیستند. بخش اعظم این کارگران را زنانی تشکیل می دهند که برای تامین نان شب کودکان خود، مجبور به تن دادن به اینگونه استثمار غیر انسانی هستند. این چنین است اوضاع زندگی اسفبار قشرهای وسیعی از طبقه کارگر ایران در آستانه ماه مه سال ١٤٠١ !
حدود ١٣٦ سال پیش کارگران آمریکایی برای کاهش ساعات طولانی کار واعتراض به استثمار وحشیانه به میدان مبارزه با سرمایه داران پا گذاشته و مورد هجوم پلیس سرکوب گر قرارگرفته ودر نتیجه شماری از آنان کشته و زخمی و برخی از دستگیر شد گان بعدا اعدام گردیدند. پس از گذشت چند سال، این روز توسط جنبش جهانی کارگری و سوسیالیستی به عنوان روز اتحاد و همبستگی کارگران در مبارزه با نظام سرمایه داری تعیین و تصویب شد. از آن زمان هر ساله این روز به عنوان نماد اتحاد و همبستگی کارگری در مبارزه با نظام سرمایه و برقراری سوسیالیسمِ، در اکثر کشور های جهان جشن گرفته میشود. در ایران و برای نخستین بار حدود یکصد سال پیش، مراسم بزرگداشت اول ماه مه بصورت مستقل توسط کارگران ایران برگزار شد. اما مدت کوتاهی پس از آن و در سال ١٣١٠ خورشیدی با تصویب قانون ضد کمونیستی همه جریانات چپ ممنوع و برگزاری اول ماه مه نیز غیر قانونی اعلام شد.
پس از سرنگونی رژیم ستم شاهی و بر سر کار آمدن حکومت اسلامی، در سال ١٣٥٨ این مراسم با شکوه هر چه تمامتر توسط کارگران، احزاب چپ و نیروهای ترقی خواه به صورت مستقل و نسبتا آزاد بر گزار شد و این آخرین باری بود که طی این چهار دهه چنین امکانی فراهم شد. از آن زمان تا کنون برگزاری مراسم اول ماه مه به سختی ونهانی و زیر خطر دستگیری و زندانی شدن فعالین کارگری برگزار شده است. بدین معنی، کارگران و زحمتکشان میهن مان زیر حاکمیت رژیم سرمایه داری تا بن دندان فاسد “جمهوری اسلامی” حتی از برگزاری مستقل و آزادانه روز جهانی کارگر محروم هستند.
همه ساله رژیم اسلامی جهت پیشگیری از برگزاری این روز بزرگ ، پیشاپیش یا در زمان برگزاری مراسم به مناسبت اول ماه مه، دست به سرکوب و دستگیری فعالین کارگری و حامیان آنان نموده و به این ترتیب و به زعم خود مانع شکل گیری اعتراضات و تجمّعات مستقل کارگری می شود. با وجود کمیت بزرگ اعتراضات و مبارزات کارگران و با وجود روند رو به جلوی این جنبش بزرگ و پویا متاسفانه هنوز شاهد آن هستیم که جنبش کارگری از حداقل تشکل مستقل و پایدار بر خوردار است و این عدم حضور تشکلات مبارزه با جمهوری اسلامی و سرمایه داران حامی آنرا با مشکل و محدودیت های خاص روبرو می کند. از این رو است که وظیفه و مسئولیت کارگران آگاه و پیشرو دو چندان می گردد و بار اصلی جهت دهی و سازماندهی مبارزات توده های میلیونی کارگران و زحمتکشان بر دوش آنان قرار می گیرد.
اول ماه مه روز جهانی کارگر نماد اتحاد و همبستگی و مبارزه کارگران وزحمتکشان جهان برای برپایی دنیایی عاری از استثمار انسان از انسان وسرشار از آزادی و عدالت است. این روز نه تنها نماد مبارزه بلکه روز جشن کارگران و نمایش قدرت و اتحاد آنان است و از این رو ما در سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران صمیمانه ترین درود ها و شادباش های خود را به کارگران ایران و همه کارگران و زحمتکشان جهان تقدیم می کنیم و از همه اعضا و هواداران سازمان می خواهیم تا در هر کجای این کره خاکی زندگی می کنند فعالانه در برگزاری هر چه با شکوه تر مراسم اول ماه مه شرکت کنند.
زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر
سرنگون باد رژیم ضد بشری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیزم
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
٥ اردیبهشت ١٤٠١ – ٢٥ آوریل ٢٠٢٢
