چهل و چهارمین سال کشتار چهارشنبه سیاه محمره(خرمشهر)

این نیروها با هدف قرار دادن ساختمان کانون فرهنگی خلق عرب که کانون جنبش مردمی و مرکز تجمع فعالان نیروهای انقلابی ایران شده بود، و ساختمان سازمان سیاسی خلق عرب، حمله را آغاز کردند. همچنین با استفاده از انواع سلاح از جمله دوشکا و تیربار به سوی مردم که در اعتراض به این تهاجم فاشیستی به خیابان ها آمده بودند شلیک کورکورانه کردند.

بزرگداشت قربانیان کشتار چهارشنبه سیاه محمره (خرمشهر) سال ۵۸

امروز چهل و چهار سال از کشتار «چهارشنبه سیاه» در شهر محمره  (خرمشهر) می گذرد. در  9 خرداد ۵۸ نیروهای نظامی جمهوری اسلامی و شبه نظامیان فاشیست ملقب به شوونیست های نقابدار به سرکردگی دریادار احمد مدنی هجوم وسیعی را علیه مردم بی دفاع عرب آغاز کردند که در طی چند روز متوالی به شهادت بیش از دویست نفر و صدها مجروح و بازداشتی منجر گردید.

روحانیت ارتجاعی به رهبری آیت الله خمینی همراه با ناسیونالیست های شوونیست و «لیبرال های اسلامی» از همان روز نخست به قدرت رسیدن، سیاست وراهبرد سرکوب وخشونت علیه خلق های ایران، سازمان های سیاسی انقلابی، جنبش کارگری و طبقات زحمتکش را در پیش گرفتند.

رژیم برای سرکوب جنبش خلق عرب، و همچنین شکستن وحدت مبارزاتی بین مردم عرب و سایر سازمان ها انقلابی ایران و جنبش کارگری، که آنرا بمثابه تهدیدی به منافع و قدرت خود در منطقه می دید، تمام قدرت و نیروهای نظامی خود را در منطقه اهواز بویژه در شهر محمره که به پایگاه جنبش مردمی عرب تبدیل شده بود، بسیج کرد.

این نیروها با هدف قرار دادن ساختمان کانون فرهنگی خلق عرب که کانون جنبش مردمی و مرکز تجمع فعالان نیروهای انقلابی ایران شده بود، و ساختمان سازمان سیاسی خلق عرب، حمله را آغاز کردند. همچنین با استفاده از انواع سلاح از جمله دوشکا و تیربار به سوی مردم که در اعتراض به این تهاجم فاشیستی به خیابان ها آمده بودند شلیک کورکورانه کردند. در این میان عده ای از مردم به دفاع از خود با سلاح سبک با نیروهای متجاوز فاشیست درگیر شدند. از سوی دیگر توده های خشمگین به موسسات دولتی و ساختمان های تجاری متعلق به سرمایه داران حامی رژیم حمله و آنها را به آتش کشیدند.

این قتل عام نقطه عطف و آغاز مرحله مهم جدیدی در تاریخ جنبش خلق عرب به شمار می رود که پیامدها و تبعات آن بر جنبش و مبارزات مردمی در طول چندین دهه تا به امروز  قابل مشاهده می باشد. از مهم ترین اثرات این حمله، واداشتن بسیاری از فعالان و سازمان های اهوازی به سمت اتخاذ راهبرد خشونت و مبارزه مسلحانه در برابر خشونت و فاشیسم رژیم بوده است. زیرا رژیم هیچ فضایی برای گفتمان و فعالیت سیاسی باقی نگذاشته بود و دیگر امکان احقاق حقوق و رسیدن به مطالبات مردم در سایه رژیم ددمنش و سرکوبگر جمهوری اسلامی وجود نداشته است.

برای ریشه یابی این وقایع لازم است با شرایط و وضعیت سیاسی حاکم بر ایران در دوره پس از انقلاب بطور عام و اقلیم و شهر محمره (خرمشهر) بطور خاص، و همچنین ماهیت نظام جدید و اهداف آن آشنا شویم. استراتژی نظام برای حمایت از منافع طبقه سرمایه دار وسلطه روحانیت، بر پایه سرکوب جنبش های ملی بویژه در اقلیم اهواز و کردستان، و سازمان های انقلابی مانند چریکهای فدایی خلق، مجاهدین خلق و دیگر نیروهای چپ ایران و همچنین جنبش کارگری استوار بود.

از زمان وقوع آن کشتار و  گذشت چهار دهه از تأسیس جمهوری اسلامی، نظام همچنان مرتکب اعمال قتل، شکنجه و اعدام در سراسر ایران می شود. نظام همان استراتژی، رویکرد فاشیستی و سیاست سرکوبگرانه را علیه همه مردم و ملیت های ایران دنبال می کند.

اما همه اینها عزم و اراده توده های مردم را سست نکرده است. مردم ایران با گرایش های مختلف سیاسی، احزاب و تشکل ها و جریان ها همچنان به مبارزه خود علیه نظام ولایت فقیه ادامه می دهند. خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» به پیشتازی زنان قهرمان کشور که پس از قتل ژینا مهسا امینی آغاز شد و در آن همه اقشار جامعه مشارکت داشته اند یکی از سلسله قیام های مردمی است که دیر یا زود منجر به ایجاد تغییرات انقلابی خواهد شد.

در قبال سیاست‌ سرکوب، کشتار و جنایت های نظام استبدادی و تئوکراتیک جمهوری اسلامی در طول ده های گذشته، تنها راه رهایی، همبستگی و اتحاد مبارزاتی بین همه مردم و ملیتهای ایران با هدف ایجاد یک نظام دموکراتیک مبتنی بر آزادی، برابری، عدالت اجتماعی، و احترام به مبانی حقوق بشر می باشد.

یاد شهیدان جاودانه باد

درود بر مبارزات مردم ایران برای آزادی

جمعی از فعالان مترقی عرب اهواز (عاتق)

۹ خرداد ۱۴۰۲ –  ۳۰ می ۲۰۲۳

^{برگرفته از : عصرنو}