برگزاری این مراسم فرصتی است تا برخی از شرکت کنندگان در این جشن با اوضاع کشورمان آشنا شوند. جشن اومانیته در طی هشت دهه نه تنها نیروهای متعلق به جنبش چپ، بلکه بخش وسیعی از فعالان جنبش های مختلف اجتماعی از جمله جنبش زنان، فعالان حقوق بشر و روزنامه نگاران را به خود جلب کرده و به بزرگترین تجمع سیاسی فرهنگی در فرانسه تبدیل شده است. ما هشتاد سالگی این حرکت موفق و پایدار را به حزب کمونیست فرانسه و دوستداران و متحدانش تبریک می گوئیم.
اطلاعيه مشترک جریانات چپ در رابطه با هشتادمین سالگرد جشن اومانیته :
ما آزادیخواهان ایران را علیه استبداد و برای دموکراسی،به همکاری و اتحاد فرا می خوانیم!
امسال در هشتادمين سالگرد جشن اومانيته هم چون سال های پيش احزاب چپ و دمکرات، فعالين جنبش های اجتماعی و مدافعان حقوق بشر برای تبادل نظر و برقراری ارتباط های جديد گرد هم می آِيند. برگزاری هشتادمین سالگرد جشن اومانیته در فرانسه سابقه دیرینه ای دارد. “اومانیته” ارگان حزب کمونیست فرانسه از ۱٨ آوریل ۱۹۰۴ که توسط ژان ژورس تاسیس شد و نخستین بار در سال ۱۹٣۰ جشن سالروز خود را برپا نمود تا امروز، به جز مقاطع کوتاهی و در دوران جنگ جهانی دوم، جشن سالگرد تاسیس خود را به طور مرتب برگزار کرده است. در این جشن احزاب چپ و کمونیست شرکت فعالی دارند. چپ های ایران چند دهه است که در این مراسم مشارکت می کنند. در چند سال اخیر سه سازمان چپ ایرانی نیز، غرفه ای برپا می کنند. در “اومانیته” امسال، سه سازمان: فدائیان خلق ایران(اکثریت)، شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران، و اتحاد فدائیان خلق ایران با همکاری “کنشگران چپ” غرفه مشترکی برگزار می کنند. برگزاری این مراسم فرصتی است تا برخی از شرکت کنندگان در این جشن با اوضاع کشورمان آشنا شوند. جشن اومانیته در طی هشت دهه نه تنها نیروهای متعلق به جنبش چپ، بلکه بخش وسیعی از فعالان جنبش های مختلف اجتماعی از جمله جنبش زنان، فعالان حقوق بشر و روزنامه نگاران را به خود جلب کرده و به بزرگترین تجمع سیاسی فرهنگی در فرانسه تبدیل شده است. ما هشتاد سالگی این حرکت موفق و پایدار را به حزب کمونیست فرانسه و دوستداران و متحدانش تبریک می گوئیم.
پس از يک دوره ميدان داری نيروهای راست در بخش بزرگی از کشورهای اروپايی، در سال های گذشته ما شاهد موفقیت های سیاسی احزاب و جنبش چپ رادیکال در کشورهای مختلف از جمله يونان، اسپانيا، ترکيه و … هستیم و می بینیم پيام ها و آموزه های مدافعان اردوی کار مورد توجه بيشتری قرار می گيرند. اين امر نه تنها نشانگر پويايی ايده های سوسياليستی در نفی نظام سرمایه داری است، بلکه بیانگر عدم موفقيت سياست های نئوليبراليستی در مهار بحران های اقتصادی و اجتماعی نیز هست. بيکاری، فقر، شکاف طبقاتی و عدم تضمين تامين اجتماعی از نمونه هایی است که سیستم سرمايه داری راه حلی برای آن ها ندارد.
ما نيروی چپ ايرانی که مشترکآ در جشن اومانيته شرکت داريم، از برآمدهای جديد نيروهای چپ در سطح جهان، خوشحاليم و با حضور در ميان ياران خود از کشورهای مختلف، پيرامون این موفقیت ها و به ویژه در رابطه با عملکرد رژيم ديکتاتوری جمهوری اسلامی و وضعيت سياسی، اقتصادی و اجتماعی در ايران به تبادل نظر با فعالان و بازديدکنندگان می پردازيم.
در ایران طی دو سال گذشته، تغییر جهتی در سیاست اتمی حکومت ایجاد شد و پس از سال ها، جمهوری اسلامی تن به عقب نشینی داد. پروژه هسته ای جمهوری اسلامی هزینه سنگینی به مردم کشور ما تحميل کرده است. در این مدت صدها میلیارد دلار تلف شده است، فرصت های طلائی برای ساختن کشور و رشد اقتصادی از دست رفته است. به اقتصاد کشور ضربه جدی وارد شده است و دامنه بيکاری، فقر و شکاف طبقاتی افزایش یافته است. مسئول اصلی اين پروژه زيانبار دستگاه حاکمه جمهوری اسلامی و در راس آن ولی فقیه و فرماندهان نظامی هستند. اکنون با توافق وین و در صورت پایبندی به آن از جانب طرفین خطر جنگ می تواند دور شود.
ما تاکید داریم که کسانی که سال ها منافع مردم و کشور ما را دستمایه سیاستهای اقتدارطلبانه و ماجراجویانه خود قرار داده و کشور را به مرحله بحرانی کنونی رسانده اند، باید افشا و طرد شوند. اهمیت افشای این نیرو که در راس نظام قرار دارد، در این است که به تجربه بعد از هر چرخش مهمی، سیاست ارعاب جامعه در دستور قرار می گیرد و حکومتیان بسته به توان خود می کوشند سرکوب را تشدید کنند. اکنون که جمهوری اسلامی در برنامه اتمی به عقب نشینی تن داده است باید با فشار و مبارزه آنها را وادار نمود که در زمینه داخلی نیز عقب نشینی کنند.
توافق وين نه تنها از ميزان سرکوب در کشور نکاسته، بلکه در مواردی بر ابعاد آن افزوده است. فشار، پيگرد و دستگيری فعالين سياسی و مدنی ادامه دارد. يورش به تجمعات کارگری و ساير گروه های اجتماعی که برای کسب حقوق معوقه و ديگر مطالبات صنفی خود دست به اعتراض می زنند افزايش يافته و کوچکترين حرکت اعتراضی ولو در چهارجوب قوانين موجود با خشونت رژيم مواجه می شود. همچنين فشار بر روزنامه نگاران، فعالين حقوق زنان، فعالان حقوق بشر و فعالان سياسی ـ مدنی به ویژه در ميان اقوام و مليت ها تشديد شده است. اعدامها همچنان ادامه دارد و در مقاطعی نیز نسبت به گذشته افزایش یافته است. تنها در سال ۲۰۱۴ بر اساس اعلامیه سازمان عفو بین الملل ۷۴۳ نفر در ایران اعدام شده اند. از آخرین نمونه های اعدام در شهریور امسال، به جوخه مرگ سپردن بهروز آلخانی به همراه ۵ تن دیگر در زندان ارومیه بود.
زنان در کشور ما تحت سلطه جمهوری اسلامی، موقعیت دردناکی دارند. بیش از سه دهه است که این حکومت به نام دفاع از دین، سرکوب زنان را مشروعیت بخشیده و در پرتو قوانین مردسالار، ابتدائی ترین حقوق انسانی زنان را لگد مال کرده است. جمهوری اسلامی هر زمان قصد ارعاب مردم را داشته است، در ابتدا زنان را به عنوان اولین قربانی انتخاب نموده و با بهانه های واهی بدحجابی و….. به آزار و تحقیر آنان پرداخته تا وحشت و ترور را به جامعه تزریق نماید. کوچکترین فعالیت مدنی زنان با واکنش های خشن مواجه می شود. از نمونه های شناخته شده آن بهاره هدایت و نرگس محمدی هستند. خانم محمدی اکنون در اعتراض به رفتار حکومت در زندان دست به اعتصاب غذا زده است و سلامتش در خطر است.
بخش وسیعی از هموطنان ما در مناطق ملی نیز از حقوق نیم بند و تبعیض آمیز در قانون اساسی محرومند. سرکوب و اعدام در این مناطق بیداد می کند. در کمتر ماهی است که تعدادی از هموطنان ما در مناطق ملی به وِیژه هموطنان عرب، بلوچ، کرد، به جوخه مرگ سپرده نشوند. تحرک و تحريکات اخير در کردستان و دستگيری فعالان در اين مناطق نگرانی همگان را برانگيخته است. رژيم ايران بعد از توافق وين به ترور و بمب گذاری در مقر سازمان های سياسی کرد در اقليم کردستان عراق دست زد. جمهوری اسلامی توسط نفوذی های خود در جمعه شب ۱۶ مرداد ماه اقدام به ترور معاون دبیر کل حزب کومه له کردستان ایران، رضا کعبی نمود که به شکست انجامید و همچنین با کار گذاشتن پنج بمب قوی در مقر حزب کومله کردستان ايران که محل زندگی خانوادەها و محل کار ده ها تن از کادرها و پیشمرگ های کومله است قصد داشت به کشتار جدیدی دست بزند و جان ده ها انسان را بگيرد.
جمهوری اسلامی طی سی و شش سال حاکمیت استبدادی و دینی همواره نشان داده است که مانع اصلی آزادی، دموکراسی، پیشرفت و عدالت اجتماعی در ایران بوده است. ما نیروهای چپ دمکرات و سوسیالیستی ایرانی هدف خود را بر رفع این مانع از طریق مبارزه ی مسالمت آمیز به دست مردم و گسترش جنبش همگانی برای استقرار یک جمهوری دموکراتیک مبتنی بر جدايی دولت و دين در ایران قرار داده ایم.
ما نيروهای چپ ايرانی از همه جریانات چپ و دموکرات و نهادهای دموکراتیک در کشورهای مختلف می خواهيم که از راه های ممکن و با ابتکارات خود، حکومت ايران را به رعايت حقوق بشر و پايان دادن به پيگرد و دستگيری فعالان اجتماعی، آزادی زندانيان سياسی و توقف اعدام ها زیر فشار بگذارند. ما از همه هموطنان خود دعوت می کنیم که با شرکت در مراسم اومانیته امسال و بازدید از غرفه ما، به سهم خود مبارزات مردم ایران را علیه استبداد حاکم و در راه آزادی و دموکراسی، برابری و عدالت اجتماعی، صلح و دوستی و همبستگی جهانی، تقویت کنند
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران-فرانسه
سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) -فرانسه
شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران- فرانسه
جمعی از کنشگران چپ ایران- فرانسه
