باید با صراحت و محکمی هرچه پرتوانتر به همگان توضیح داد که یک انقلاب مردمی و تودهای، چگونه با اقدام مسلحانه و با تهاجم به ماشین دولت بورژوازی و حتی با شعار سراسری و همهگیر آحاد جامعه: «زیر بار ستم نمیکینم زندگی، جان فدا میکنیم درره آزادگی» اینگونه به رژیم بردگی، قرون وسطایی، عصر شترچرانی، شلاق و سنگسار، حجاب اجباری و به نوعی بندگی مطلق انسان در برابرنمایندگان خدا و حکومت صاحب زمان در روی زمین انجامید، از بد عهدی ما نبود، بلکه از ماهیت نظامی بود که تودهی برآمده از انقلاب براو باور داشت؛ باوری که در دل چند دهه حاکمیت سیاه اسلامی، امروز فرو ریخته است، باید پذیرفت که این ناهمسانی آشکار و پیامد ناگزیر آن در زهدان انقلاب ایران شکل گرفت.
چهل و پنجمین سال انقلاب بهمن ۱۳۵۷
جامعه را به سمتی کشاندند که «مردم ایران، مرگ را نفس میکشند»!
برای جامعه ما روشن است که جرم ناکرده کارگر شریفِ زندانِ لاکانِ رشت، شریفه محمدی این است که در مقام زن در برابر حکومت ضد زن استبداد اسلامی، مطالبهگری میکند! امیرجواهری لنگرودی به صف شویم [ادامه]
نسیم بهاری آکنده از عطر فرح بخش فریادهای آزادیخواهی مردمان در سراسر ایران و صدای پای بهار در آمیخته است با ضرب آهنگ پای زنان و مردان دلیر و شجاعی که طی ماههای اخیر در [ادامه]
چهار شنبه ۲۹ نوامبر ۲۰۲۳ – ۷ تا ۱۰ شب به وقت اروپای مرکزی مهرداد وهابی: رژیم انباشت تحت سرمایه داری سیاسی اسلامی لینک برای ورود به اتاق در زوم (zoom) :https://us02web.zoom.us/j/81389751446?pwd=UGxhRFhMZWs2dEZ4eXVtUWxEcFBDUT09