روحانی باعوام فریبی تمام، از شعاری که در جریان جنبش اعتراضی دی‌ماه از جانب برخی از تظاهرکنندگان داده شد، سوءاستفاده کرده است. شعار «رفراندم جمهوری اسلامی » ناظر بر تعیین تکلیف با حکومت اسلامی است و نه برای تعیین تکلیف بین جناح‌های رژیم. پیشنهاد همه‌پرسی روحانی، اگر بخواهد برگزار شود، که چنین نخواهد شد، هدفش را نجات رژیم از بن بست اختلافات درونی قرار داده است.
اطلاعيه کميته مرکزی سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران :
پیشنهاد عوامفریبانه همه پرسی حسن روحانی توهمی بیش نیست!
در آستانه چهل سالگی رژیم اسلامی، حکومت در بحران عمیقی فرورفته است. ساختار پیچیده و تعدد مراکز قدرت الیگارشی حاکم امکان اجماع دستاندرکاران حکومت برای توافق بر روی یک سیاست مشخص جهت خروج از بحران را تقریبا ناممکن کرده است ضمن آن که بحران سازی به منظور تشدید اختناق از شگردهای شناخته شده حکومت است، وصرفا در شرائطی که رژیم با خطر سقوط مواجه باشد است که توافق امکان پذیر می‌شود. و تنها در این زمان است که حکومت می‌پذیرد که «جام زهری» بنوشد. در حال حاضر هنوز برای همه جناح‌ها این خطر جدی نشده است، ولی بحران همه جانبه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی رو به شدت دارد. در چنین شرائطی است که حسن روحانی در سخنان خود در میدان آزادی و در سالگرد انقلاب ۱٣۵۷، برپایه ی اصل ۵۹ قانون اساسی خواهان انجام همه پرسی می‌شود. وی در سخنان خود می‌گوید :«قانون اساسي بن‌بست‌ها را برداشته و ظرفيت بزرگي دارد و اگر در موضوعي با هم بحث داريم، بايد به اصل ٥٩ مراجعه کنيم که طبق آن بايد به آراي مردم مراجعه کرد….اگر جناح‌ها اختلافي دارند، صندوق آرا را بياوريم و هرچه مردم گفتند، عمل کنيم……».
روحانی باعوام فریبی تمام، از شعاری که در جریان جنبش اعتراضی دی‌ماه از جانب برخی از تظاهرکنندگان داده شد، سوءاستفاده کرده است. شعار «رفراندم جمهوری اسلامی » ناظر بر تعیین تکلیف با حکومت اسلامی است و نه برای تعیین تکلیف بین جناح‌های رژیم. پیشنهاد همه‌پرسی روحانی، اگر بخواهد برگزار شود، که چنین نخواهد شد، هدفش را نجات رژیم از بن بست اختلافات درونی قرار داده است.
در حال حاضر در زمینه‌های حساسی چون سیاست خارجی، قدرت‌نمائی و موشک پراکنی، ماجراجوئی‌ها و دخالت در درگیری‌های منطقه‌ای از یک سو و چگونگی حل مشکلات اقتصادی از طریق جلب وام و سرمایه‌های خارجی از سوی دیگر، بین جناح‌های رژیم اختلافات جدی وجود دارد و علیرغم تلاش‌های بسیار در سال‌های اخیر، جناح غالب در حکومت، حاضر به تغییر سیاست، که به معنی «نرمش قهرمانانه» دیگری و پذیرش پیامد آن و مهمتر از همه، از دست دادن بخشی از منافع مالی است، نبوده و نخواهد بود. بطور مثال تلاش‌های اخیر دولت برای کوتاه کردن دست سپاه، وزارت دفاع، بنیادها و امثالهم از « فعالیتهای اقتصادی غیرمرتبط » با دیوار سخت مخالفت نظامیان و شریکان و حامیان آنها روبرو شده است. دولت بر این نظر است که برای جلب سرمایه‌های خارجی باید بخشهای اصلی اقتصاد را از دست نظامیان خارج کرده و در اختیار بخش خصوصی قرار دهد و این دقیقا همان سیاستی است که فرماندهان سپاه، که از زمان احمدی نژاد به «سهم شیر» خود از حکومت رسیدند، حاضر به پذیرش آن نیستند. بحران اقتصادی سیاسی جامعه که به اختلافات بین جناح‌ها دامن زده است، از طریق همه‌پرسی حل نخواهد شد و اگر هم احیانا جناح‌های رقیب نهایتا به سازش برسند،نه با توسل به همه‌پرسئ بلکه به شیوه رایج رژیم اسلامی یعنی پشت پرده و بدون اطلاع مردم خواهد بود. روحانی خود خوب به این مسئله واقف است و انتظار هم ندارد که همه پرسی برگزار شود. این تنها وسیله‌ای است تبلیغاتی برای برپاکردن هیاهو و فشار به جناح مقابل و طرحی دیگر برای فریب افکار عمومی. از این رو نیز آنچه روحانی از آن سخن می‌گوید اساسا متفاوت است از شعار مردم معترض برای تعیین تکلیف یکباره با کلیت جمهوری اسلامی.همه‌پرسی یکی از راهکارهای دمکراتیک برای جلب آرای آزاد مردم در جهت تامین مشارکت مستقیم آنها در تصمیم گیریهای مهم و اساسی درباره سرنوشت و آینده جامعه است، اما باید توجه داشت که برگزار کننده همه‌پرسی دولتها هستند و تنها در جامعه‌ای دمکراتیک می‌توان انتظار برگزاری یک رفراندم دمکراتیک را داشت. این انتظار که در حکومت جمهوری اسلامی امکان برگزاری رفراندم وجود داشته باشد توهمی بیش نیست و این حکومت هرگز به برگزاری آن تن نخواهد داد، مگر در شرائطی که در آستانه سقوط باشد و در چنین شرائطی هم مردم نه پای صندوق، بلکه در خیابان‌ها رای خود را اعلام کرده و می‌کنند.
سازمان ما بر این باور است که جمهوری اسلامی حکومتی است دیکتاتوری خودکامه، فاسد، نالایق و اصلاح ناپذیر که با راهکارهای دمکراتیک اداره جامعه اساسا بیگانه است. رژیم در سراشیب اضمحلال است و عمده کردن شعارهائی از نوع «رفراندم» تنها در خدمت توهم آفرینی بین مردم و سایه افکندن بر شرائط کنونی است. استقرار آزادی، دمکراسی، جدائی دین از دولت و عدالت اجتماعی در ایران تنها از مسیر برچیدن بساط این حکومت می‌گذرد و لازمه آن همکاری و همبستگی تمام مبارزین و آزادیخواهان در راه احقاق حقوق مردم، پشتیبانی از جنبشهای اجتماعی ومدنی و سازمانگری مبارزات آزادیخواهانه و رهائی بخش کارگران و زحمتکشان است.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
24بهمن 1396- 13 فوریه 2018
