همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید، دور تازه‌ای از مقاومت و مبارزه دانشجویان در دانشگاه‌های کشور شروع شد.
دانشجویان در اعتراض به هزینه‌های تحمیلی در رابطه با سنوات تحصیلی و یا در ارتباط با دیگر مسائل صنفی، در تعدادی از دانشگاه‌های بزرگ دست به تجمع زدند.
روز 4 مهر در حدود ششصد نفر از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف در مقابل درب اصلی دانشگاه و دفتر ریاست دانشگاه دست به تجمع زدند. در همان روز و درباره همان مسئله، شماری از دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر(پلی تکنیک) نیز به تجمع و اعتراض پرداختند و بیانیه ای دراین مورد از سوی «شورای صنفی» این دانشگاه منتشر شد. حرکت اعتراضی در دانشگاه صنعتی شریف که روز بعد هم ادامه یافت، به گفته دبیر «شورای صنفی» آن مورد حمایت بیش از 1500 دانشجو قرار گرفت. پیش از اینها، تحصنی سه روزه نیز از سوی دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس در اعتراض به این گونه هزینه‌های تحمیلی صورت گرفته بود. در 28 شهریور ماه هم تعدادی از دانشجویان دانشگاه اصفهان هم در رابطه به همین مسئله در کتابخانه دانشگاه جمع شده بودند. در همین دوره گزارش‌هایی از اعتراضات دانشجویان در دانشگاه‌های شیراز و رازی کرمانشاه نیز انتشار یافته بود. در همان روز 4 مهر در حدود 200 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی که با آغاز سال تحصیلی هنوز جائی در خوابگاه‌ها نیافته بودند و سرگردان مانده‌اند، تجمع اعتراضی خود را برای دومین روز متوالی ادامه دادند.
طبق مقررات وزارت علوم سنوات در نظر گرفته شده برای دوره تحصیلی کارشناسی چهار سال (8ترم) و دوره کارشناسی ارشد دو سال (دو ترم) است که بنا به تشخیص دانشگاه‌ها می‌تواند به ترتیب دو یا یک ترم دیگر افزایش یابد. در واقعیت امر، اما هیچ دانشجوئی نمی‌تواند دوره کارشناسی را چهار ساله و کارشناسی ارشد را دو ساله به پایان رساند. گذشته از مشکلات معیشتی که گریبانگیر غالب دانشجویان است، کمبود امکانات آموزشی، عدم ارائه برخی از دروس در هر ترم، سختی دروس ، سختگیری‌های استادان و…در عمل موجب طولانی شدن سنوات تحصیلی آنان می‌شود. علاوه بر این در راستای پولی کردن هر چه بیشتر دانشگاه‌های دولتی، اغلب دانشگاه‌ها مقرراتی وضع و اجرا می‌نمایند که برای هر ترم اضافه بر «سنوات مجاز»، هزینه‌های گزافی را به عناوین گوناگون، هزینه‌های غذا و خوابگاه تا حد دو برابر و پرداخت جریمه و شهریه، را بر دانشجویان تحمیل می‌کنند. مثلا در دانشگاه صنعتی شریف دانشجوی ترم پنجم کارشناسی ارشد بایستی جریمه‌ای معادل یک میلیون توامن بپردازد تا بتواند در ترم جدید ثبت نام کند. این وضعیت بر تمام دانشگاه‌های برتر کشور که، بطور نسبی امکانات بیشتری نسبت به دیگر مراکز آموزشی دارند، حاکم است و همین خود نشان دهنده فشارها و محرومیت‌های فزاینده ایست که بر اکثریت عظیم دانشجویان تحمیل می‌شود.
آشکار است که این گونه اجحافات و باج خواهی‌ها از دانشجویان ادامه همان سیاست پولی کردن، خصوصی سازی و تجاری کردن فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی دانشگاه‌های دولتی است که به موازات سیاستهای سرکوب و خفقان و حاکم کردن فضای پادگانی بر مراکز آموزش عالی، از سالیان پیش، از جانب رژیم جمهوری اسلامی به پیش برده شده و می‌شود. به طوری که هم اکنون بخش بزرگی از دانشجویان دانشگاه‌های دولتی را کسانی تشکیل می‌دهند که با پرداخت شهریه و هزینه‌های روزافزون دیگر، امکان تحصیل در آنها را به دست آورده اند.
ما ضمن محکوم کردن سیاستهای رژیم درتحمیل فشارها، تبعیضات و محرومیت‌های شدیدتر بر دانشجویان کشور، پشتیبانی کامل خود از حرکت‌های حق طلبانه آنها را اعلام می‌کنیم. جنبش دانشجوئی ایران، برخلاف تصور سردمداران حکومتی، هیچگاه متوقف نشده و نخواهد شد. و بلکه با تداوم و گسترش مقاومت و مبارزات خود، باری دیگر نقش شایسته و موثر خود را در عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ایفاء خواهد کرد.