دوستان گرامی
بمناسبت برگزاری پنجمین گردهمایی سراسری جنبش جمهوریخواهان دموکراتیک و لائیک ایران، تلاش های جمعی تا کنونی و اراده اتان را بر ادامه مبارزه علیه نظام جمهوری اسلامی در راه رسیدن به جمهوری ای دموکراتیک بر پایه جدایی دولت و دین، و بسوی تامین عدالت، صلح و همزیستی مردم کشورمان ارج می نهیم.
کشور ما در شرائط دشواری قرار دارد. فقر و بیکاری بر زندگی بخش بزرگی از مردم حاکم شده است. اقتصاد کشور در بحرانی بی سابقه به سر می برد. تحریم های اقتصادی بین المللی نیز مزید بر علت شده اند. کارخانه ها یکی پس از دیگری بسته می شوند. ارتش بیکاران هر روز گسترده تر می شود. با توجه به گرانی سرسام آور مایحتاج عمومی، دستمزدها دیگر کفاف حداقل زندگی را نمی دهند. بی ارزش شدن ریال در برابر ارزهای خارجی، ابعاد و گستره فقر در کشور را به بیشترین حد خود طی سی چهار سال گذشته رسانده است. فساد و دزدی و چپاول منابع ملی و ثروتهای عمومی به اوج خود رسیده است. اوضاع سیاسی و اقتصادی دشوار، ماجراجوئی و تشنج افرینی در مناسبات خارجی کشورو بن بستهای متعدد، باند های درون حکومت را به جان هم انداخته است. در چنین شرایطی، دستگاه ولایت فقیه سیاست سرکوب را تشدید نموده و به خیال خود می خواهد از این طریق امکان تداوم حکومت خود را تضمین نماید.
در جمهوری اسلامی، حق حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش سلب گشته است. هیچ راه قانونی باقی نیست تا مردم با رای آزادانه خود، اعمال اراده کنند. بسیج و خیزش و جنبش اعتراضی مردم بدون وجود سازمانها و اتحادهای سیاسی امکان پذیر نیست. تاریخ مبارزات سیاسی در جامعه ایران، نشانگر اتحادهایی بوده که بنیاد بسیج مردم در مقاطع مهم را ساختهاند. تحولات سیاسی واجتماعی در جامعه ما از یکسو، و استبداد و بحرانی که نتیجه حاکمیت دینی است از سوی دیگر، حضور احزاب و سازمان های سیاسی را بعنوان بنیاد جدید بسیج مبارزاتی مردم، مبرم و حیاتی گردانده است.
همانطوری که میدانیم جنبش سیاسی کشورمان، احزاب و سازمانهای سیاسی و نیروهای مخالف رژیم اسلامی، با برخورداری از تجارب، ارزشها و روشهای خود، از دست مایههای لازم برخوردارند. بعلاوه، گسترش دامنه دموکراسیخواهی و فرهنگ مشارکت و رقابت نیز زمینه مناسبی گشته است تا احترام به غیر و همزیستی و همپذیری را تقویت نماید. این داده ها، ظرفیت مناسبی را فراهم ساخته تا نیروهای مخالف رژیم اسلامی بتوانند در خدمت به بسیج و خیزش مردم برای آزادی و دموکراسی قرار گیرند. اما، این سازمان ها و احزاب سیاسی اپوزیسیون با سرکوب شدید به خارج از کشور رانده شده و بدین طریق استبداد دینی و حاکمیت ستم بر عمر خود می افزاید. گسست میان مردم و اپوزیسیون جمهوریخواه، آزادیخواه و طرفدار جدائی دین از حکومت، یکی از موانع اساسی است که نباید کم اهمیت تلقی شود و راه و چاره واقع بینانه میطلبد.
بدون تردید، شرایطی فراهم خواهد شد که بتوان بر این گسست غلبه کرد. ولی موفقیت اپوزیسیون در استفاده مفید و مردمی از شرایط فراروی و امکانات آتی در صورتی مقدور است که آمادگیهای لازم از قبل فراهم گردد. بعبارت دیگر جز براي استراتژيهاي خوب تدارک شده، شانسي وجود نخواهد داشت. یکی از زمینه های مهم در این آماده سازی، دیالوگ، همکاری، اتحاد عمل، همگرایی و ائتلاف در میان اپوزیسیون، و بخصوص میان نیروهای دموکرات جمهوریخواه طرفدار جدایی دین از حکومت میباشد.
موفقیت در اتحاد عمل موثر روشن وشفاف ضد رژیم اسلامی میان جمهوریخواهان طرفدار دموکراسی و جدائی دین از حکومت، شرایط را برای اتحاد عمل و گفتگو میان بلوکهای دارای ماهیتهای متنوع و دارای اشتراکات فراهم میسازد. اتحاد عمل هائی که چهره هر کس را کدرنخواهند ساخت. اگر چنین سیاستی درست طرح و پیش برده شود، وزن نیروهای سیاسی معترض، مبارز و مستقل در معادلات و منازعات با جمهوری اسلامی برجسته می شود. با برآمد چنین نیرویی است که خواست ما در زمینه عدم دخالت خارجی در سرنوشت کشورمان، نیروی مادی پیدا میکند و از عرصه گفتار به حوزه عمل منتقل می شود. برای تغییر اوضاع پراکنده کنونی نیروهای معترض و مخالف جمهوری اسلامی، موانع بزرگی داریم اولین گام برای رفع موانع، گفتگو و اتحاد عمل میان جمهوریخواهان دمکرات و خواهان جدائی حکومت و دین است، با تاکید بر گذر از جمهوری اسلامی، با طرح مطالبات مردم، حضور مشترکشان، و توسعه همکاریهای فعال سیاسی میان آنها.
میدانیم که در حال حاضر به دلیل اختلافات سیاسی میان برخی از نیروهای جمهوریخواه دمکرات و خواهان جدائی دین از حکومت، ائتلاف سیاسی در بین آنها با موانعی روبرو است. راهجوئی این موانع و تقویت همپذیری و همکاری، بخشی از تلاش برای ایجاد بلوک جمهوریخواهان دمکرات مخالف جمهوری اسلامی و خواستار ابطال قانون اساسی آن و ایجاد رژیم دموکراتیک مبتنی بر جدائی دین و حکومت و رفع تبعیضات می باشد. پیداست که وظایف مهمی در مقابل جمهوریخواهان قرار دارد. زمینه تحقق این وظایف وجود دارد، چون اشتراکات فراوانی میان جمهوریخواهان برای رهایی کشور و مردم گرد آمده است. اما این نیز روشن است که وقت تنگ است و زمان زیادی باقی نمانده است. باید در راه رسیدن به بلوک جمهوری خواهان دمکرات و سکولار-لائیک با تمام نیرو تلاش کنیم.
بار دیگر برای این گردهمایی و برای همدلی و انسجام اراده در «جنبش جمهوریخواهان دموکراتیک و لائیک ایران» صمیمانه موفقیت آرزو میکنیم.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
25 اردیبهشت 1392 – 15 مه 2013