اعتراضات سراسری

ديدگاه در واقع در ایران نیز مانند بسیاری از سایر جوامع، هنوز ایده های انقلابگرایانه در میان کارگران و زخمتکشان برای ایجاد دگرگونی بنیادی در ساختار و موازین سرمایه داری در راستای نظامی دیگر (سوسیالیسم)، [ادامه]

این اعتراض‌ها و تجمعات در سال ۱۴۰۳ به اعتراض و اعتصابی تبدیل شد که در صد سال تاریخ پرستاری ایران بی سابقه  بود. اعتراض از کرج آغاز و به بیش از ۵۰ شهر ایران کشیده [ادامه]

در ساختار حاکم، که سیاستها و تصمیمات اصلی به وسیله یک نفر، ولی فقیه، اتخاذ می شود که مرتبأ هم بر دامنه اقتدار فردی خود می افزاید، اما هیچ گونه مسئولیتی را در مورد نتایج آن سیاستها نمی پذیرد و در برابر هیچ کس هم پاسخگو نیست و خود این واقعیت هم یکی از اسباب تناقضات و بحران های سیاسی مزمن رژیم بوده و هست، از دست امثال پزشکیان هم کاری ساخته نیست، جز اینکه مجری فرامین و «رهنمودهای رهبری» باشد. [ادامه]

خیابان‌ها اگر‌چه دیگر شاهد خیزش انقلابی نبود اما مقاومت مردمی ادامه پیدا کرد، در کوردستان با اعتصابات، در بلوچستان با جمعه‌های اعتراضی، در تهران و سایر شهرها با کنار زدن حجاب اجباری و خانواده جانباختگان [ادامه]

شجاعت فیلم‌سازان، ورزشکاران، هنرمندان، نویسندگان و دیگر گروه‌های اجتماعی که صدای اعتراض خود را بلند کرده‌اند، همچنان تهدیدی بزرگ برای رژیمی است که در تلاش برای ایجاد تفرقه و نفرت بین ماست. اما ما باید [ادامه]

ما احزاب درون «همبستگی فراگیر برای آزادی و برابری در ایران» و «کنگره مليتهای ايران فدرال » همه مبارزین راه آزادی، دمکراسی  و جدائی دین  و دولت را فرا می‌خوانیم تا در هر کجا که [ادامه]

امروز دیگر نمی‌توان میان برابری‌طلبی زنان و دیگر خواسته‌های ستم‌ستیزانه مرزی آشکار گذاشت. جنبش ۱۴۰۱ جمع پراکنده‌ی آزادی‌خواهان را گرد هم آورد و نشان داد که کوشش‌های آنان زمانی پایه‌های استبداد را می‌لرزاند که به [ادامه]

 ما تشکلات سیاسی فعال در همبستگی فراگیر و کنگره ملیتها بر این باوریم که ادامه حیات جمهوری اسلامی و استمرار مناسبات عقب مانده کنونی، پی آمدهای فاجعه باری برای نسلهای آینده ایران بدنبال خواهد داشت. [ادامه]

پرستاران با این اعتراض سراسری نشان داده اند توان سازماندهی و سازمانیابی موثر را دارند. حرکتی با بدنه اجتماعی قوی در تمامی بیمارستانها و مراکز درمانی و با تکیه به مطالبات صنفی و اجتماعی که [ادامه]

ديدگاه این فرزندان زحمتکش و مسئولیت‌پذیر میهن مان ساعت‌های متوالی از بیماران مراقبت می‌کردند و گاهی از فرط خستگی بی‌هوش می‌شدند. حتی تا چندین هفته در بیمارستان می‌ماندند و خانواده های خود‌را ملاقات نمی‌کردند. اما [ادامه]