شاهرخ زمانی، یکی از فعالین پرکار کارگری، عضو «کمیته پیگیری تشکل های مستقل کارگری» و «هیات بازگشائی سندیکای کارگران و نقاشان ایران» بود. وی همچون بسیاری از فعالان سندیکاهای کارگری و دیگر جنبش های مدنی به خاطر دفاع از حقوق صنفی و اجتماعی خود به زندان افتاد و بر اثر بدرفتاری‌ها و عدم رسیدگی به نیازهای درمانی و انسانی شان در معرض مرگ قرار گرفت و نهایتا در زندان درگذشت.
اطلاعيه کميته مرکزی سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران :
مرگ شاهرخ زمانی در زندان برگ دیگری است بر کارنامه سراسر جنایت جمهوری اسلامی
شاهرخ زمانی کارگر نقاش ساختمان و فعال کارگری جمعه گذشته در زندان رجایی شهر کرج درگذشت. وی که بارها به دلیل فعالیتهای سندیکائی و دفاع از حقوق کارگران، مورد تعقیب و آزار و اذیت و بازداشت قرار گرفته بود، در خرداد سال ۱۳۹۰ در تبریز بازداشت شده بود و با توسل به اتهامات واهی نظیر «تبلیغ علیه نظام» و «تشکیل گروه به قصد بر هم زدن امنیت کشور» به ۱۱ سال زندان محکوم شده بود.
به گزارش همبندان وی، در ابتدای ورود به زندان تبریز به طور غیر قانونی وی را بیش از یک ماه در بند قرنطینه ی زندان نگه داشتند، وی در اعتراض به این عمل مجددا دست به اعتصاب غذا زد و پس از مدتی به بند مالی زندان تبریز منتتقل شد. وی در طول مدت حبس خود در این زندان بارها از بندی به بند دیگر منتقل شده و مورد آزار و اذیت قرار گرفت. در نهایت وی را به بند ۱۵ متادون که مخصوص معتادین بوده و به لحاظ بهداشتی نیز وضعیت نامساعدی دارد، منتقل کردند. در تاریخ ۷ خرداد ماه ۱۳۹۱ وی را به طور غیر قانونی و بدون حکم قاضی با دست بند و پابند از زندان تبریز خارج کرده و به زندان یزد منتقل کردند. در هفدهم مرداماه وی مجددا به زندان تبریز بازگردانده شد و در نهایت در تاریخ ۲۲ مهر ماه به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد.
شاهرخ زمانی بار دیگر در تاریخ ۱۷ شهریور ماه ۱۳۹۲ از زندان رجایی شهر کرج به تبریز منتقل شده و در شعبه‌ی ۲ دادگاه انقلاب تبریز به اتهام توهین به رهبری محاکمه و متعاقبا به تحمل ۶ ماه حبس تعزیری دیگر محکوم شد. این کارگر زندانی در روز ۲۰ اسفند ماه ۱۳۹۲ به زندان قزلحصار کرج انتقال یافت و در اعتراض به این انتقال دست به اعتصاب غذا زد. پس از اعتصاب غذا مسولان وی را مجددا در تاریخ ۲۵ فروردین ماه ۱۳۹۳ به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل کردند. بعداز ظهر روز جمعه 22 سهریور 1394 همبندان وی هنگام بازگشت به سلول با بدن سرد، کبود و دستان قفل شده اش روبرو می شوند.
شاهرخ زمانی، یکی از فعالین پرکار کارگری، عضو «کمیته پیگیری تشکل های مستقل کارگری» و «هیات بازگشائی سندیکای کارگران و نقاشان ایران» بود. وی همچون بسیاری از فعالان سندیکاهای کارگری و دیگر جنبش های مدنی به خاطر دفاع از حقوق صنفی و اجتماعی خود به زندان افتاد و بر اثر بدرفتاری‌ها و عدم رسیدگی به نیازهای درمانی و انسانی شان در معرض مرگ قرار گرفت و نهایتا در زندان درگذشت. مرگ شاهرخ زمانی در زندان، اولین نیست و تا جمهوری اسلامی باقی است، آخرین آن ها نیز نخواهد بود.
دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی با شکنجه های جسمی و روانی و جلوگیری از دسترسی زندانیان سیاسی به دارو، پزشک و معالجه، شرایط بسیار بد غذایی و بهداشتی، نبود تهویه هوای مناسب در سلول ها و انواع و اقسام فشارهای روحی، سلامت زندانیان را ذره ذره می بلعد و آنان را به سوی مرگ تدریجی می‌کشاند. مرگ شاهرخ زمانی برگ دیگری است بر کارنامه سراسر جنایت جمهوری اسلامی در کشتار انسان‌های آزاده در زندان‌های سیاسی.
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران در گذشت شاهرخ زمانی را به خانواده داغدار وی و همکاران و عموم فعالان کارگری و جنبشهای مدنی تسلیت میگوید. ما سیاستهای رژیم در فشار به زندانیان سیاسی و تبدیل زندانها به قتلگاه زندانیان سیاسی را محکوم می‌کنیم و خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی هستیم. ما خواهان پایان دادن به سیاست سرکوب، شکنجه و زندان، هستیم
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
۲4 شهریور ۱۳۹۴ – ۱5 سپتامبر ۲۰۱۵
