به یاد خانم فروغ تاجبخش/مادر لطفی، نمادی از مادران دادخواه خاوران

مادر لطفی همیشه می گفت که تمامی اعدام شدگان فرزندان او هستند و خود را عضوی از خانواده بزرگی می دانست که پاسداران جهل و جنایت،  فرزندان ، همسران ، خواهران و برادرانشان را به جرم دفاع از آزادی و برابری به خاک و خون کشیده اند. عشق و مهری که در نگاه و رفتار او با دوستان و رفقا می طراوید ، در خاطره و یاد دوستان و آشنایانی که حتی فقط یکبار اورا د یده اند، برای همیشه حک شده و بجای ماندیست. 

اطلاعيه سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران :

به یاد خانم فروغ تاجبخش (مادر لطفی )، نمادی از مادران دادخواه خاوران

غروب یکشنبه 21 بهمن 1397، خانم فروغ تاجبخش (مادر لطفی) آزاده زن مبارز و خستگی ناپذیر ، یار و یاور مهربان خانواده ها و بازماندگان «خاوران»  در آستانه 90 سالگی چشم بر جهان فرو بست.

بدنبال دستگیری فرندش انوشیروان لطفی درآغاز دهه پنجاه، سالهایی از زندگی مادر لطفی در رفت و آمد به  زندان های رژیم استبداد سلطنتی گذشت.

انوشیروان لطفی که به فداییان خلق پیوسته بوده مجددا در سال 1362 دستگیر شد و این بار مادر لطفی در جستجوی انوشیروان ، روزها ، ماهها و سالهای سختی را در پشت در زندانهای استبداد مذهبی  تاب آورد. انوشیروان لطفی در خرداد ماه 1367 به جوخه اعدام سپرده شد.

از این تاریخ به بعد، خاک سخت گورستان خاوران که قبل از تابستان 1367 نیز یکی از مکانهای دفن اعدام شدگان کمونیست و چپ بود، محلی بود که مادر لطفی در جستجوی پیکر فرزندش با چنگ هایش می کاوید. همان مکانی که چند ماه بعد پیکر صدها زندایی سیاسی را در گورهای دسته جمعی آن دفن کردند.

مادر لطفی طی بیش از30 سال همراه و درکنار مادران،  همسران و فرزندان اعدام شدگان  ، یکی از کسانی بود که پیگیر، ثابت قدم و دلیرانه کوشید که مراسم سالگرد کشتارهای  1367 هر ساله بر خاک در «خون  خاوران» برگزار شود.  هر ساله در آستانه بهار و فرارسیدن نوروز نیز، با وجود اندوه بیکران و غم سنگینی  که اعدام فرزند دلبندش انوش بر جان و قلبش افکنده بود، خاک خاوران را همصدا با دیگر خانواده ها گل افشان و سرود باران می کرد.

  مادر لطفی، طی تمامی این سالها درد مشترک خود واین خانواده ها را فریاد زده و با شهامت و شجاعتی تحسین برانگیز یکی از کوشندگان خستگی ناپذیر دادخواهی بود.

 علاوه بر رابطه مهربانانه و همبستگی عمیق با سایر مادران خاوران، یکی از توانایی های مادر لطفی، ایجاد ارتباط صمیمانه با نسل جوان بود.

خانه مادر لطفی، آشیانه و سرایی گرم و پذیرای مراسم گوناگون، از سالگرد انوش، بزرگداشت بیژن جزنی گرفته تا مراسم 8 مارس روز جهانی مبارزات زنان و … بود.

مادر لطفی همیشه می گفت که تمامی اعدام شدگان فرزندان او هستند و خود را عضوی از خانواده بزرگی می دانست که پاسداران جهل و جنایت،  فرزندان ، همسران ، خواهران و برادرانشان را به جرم دفاع از آزادی و برابری به خاک و خون کشیده اند. عشق و مهری که در نگاه و رفتار او با دوستان و رفقا می طراوید ، در خاطره و یاد دوستان و آشنایانی که حتی فقط یکبار اورا د یده اند، برای همیشه حک شده و بجای ماندیست. 

ما با پاسداشت آرمانهاى انسانى مادر لطفی، یاد این بانوى ارجمند را زنده نگه می‌داریم. جنبش داد خواهى که مادر لطفی و دیگر مادران اعدام شده گان بیدادگاه های این حکومت ددمنش، بر پا کردند، همچنان تا تحقق آرزوهاى مادر، پابرجا خواهد بود . بکوشیم تا آزادى و عدالت، آن گونه که این مادران درد کشیده آرزو میکردند برای همه فرزندان این مرز و بوم تحقق یابد.

سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران

۲۲ بهمن ۱٣۹۷ –  ۱۱ فوريه ۲۰۱۹