می داند که بدون این “نرمش قهرمانانه” امکان تداوم حکومت با اختلال جدی روبرو می شد. و بر این امر هم آگاه است که این چرخش ضربه ایست به پایگاه اصلی خود او. از این رو میکوشد تا ضمن تاکید بر تداوم چرخش، با سخنرانی های تند علیه غرب و اسرائیل و «استکبار»، مخالفین تندرو و پایگاه خود را راضی کرده و آرام نگهدارد، ضمن آن که در صورت لزوم زمینه تغییر چرخش را هم آماده کرده است
اعلاميه کميته مرکزی سازمان اتحاد فدائيان خلق ايران :
پيرامون توافق بر سر “برنامه هسته ای” در ژنو!
امروز اعلام شد که جمهوری اسلامی با کشورهای 1+5 در دور سوم مذاکرات خود در ژنو به توافق رسیده است. جمهوری اسلامی پذیرفته است طی شش ماه آینده غنی سازی بالای 5 درصد را متوقف کند. ذخایر اورانیوم بین 5 تا 20 درصد را خنثی کند، بخشی از سانیریفوژ های مستقر در نطنز و فردو را غیر فعال کند. تولید سانتزیفوژهای جدید را محدود و از گسترش تاسیسات اتمی صرف نظر کند. فعالیت در تاسیسات اراک تعلیق نموده و امکان بازدید روزانه از نظنز، فردو و دیگر تاسیسات را فراهم کند. در مقابل نمایندگان 5 به علاوه یک متعهد شده اند که تا شش ماه آینده تحریم های جدیدی را اعمال نکنند. صادرات نفت ایران را به سطحی پایین تر از میزان فعلی کاهش ندهند. بخشی از درآمدهای نفتی را برای برای پرداخت شهریه های دانشجویی آزاد نمایند. تحریم خودرو سازی ایران، هم چنین محصولات پتروشیمی و خرید و فروش طلا و دیگر فلزات قیمتی را تعلیق کنند. بازرسی ایمنی هواپیماهای ایرانی و خرید مواد غذایی، دارویی و تسهیلات پزشکی را تسهیل نمایند.
پیش از این در بیانیه کمیته مرکزی «در مورد سمت گیری مثبت در حل بحران اتمی …»گفتیم که شواهد نشاندهنده این است که طرفین برای رسیدن به یک توافق عزمشان جدی است. هم کشورهای غربی و آمریکا سیاست ناموفقی در خاورمیانه پیش برده و در موقعیت ضعیفی قرار دارند و هم جمهوری اسلامی در نتیجه سیاستهای نادرست اقتصادی و اجتماعی، فساد، دزدی و تحریم ها تاب و توان ادامه سیاست های ماجرجویانه خود را از دست داده است. هر دو طرف نیازمند یک توافق برای بازیابی خود هستند. در این میان بیش از غرب، جمهوری اسلامی زیر فشار بوده و امروز نیز هست. رژیم جمهوری اسلامی با سیاست های کشور ویران کن سال های گذشته، به ویژه در دوره احمدی نژاد، به شدت با مشکلات و تناقضات اساسی روبرو ست. فشار بحران اقتصادی و تشدید آن بر اثر تحریم ها تغییر سیاست را به رژیم جمهوری اسلامی و به ویژه رهبر آن تحمیل کرده است.
تغییر سیاست برای جمهوری اسلامی آسان نبود و کم هزینه نخواهد بود. سالها بر طبل دشمنی و تحریک علیه غرب کوبیدن، نیروی معینی را تقویت و ذهنیت خاصی را پرورش می دهد و به هویتی تبدیل می شود. تغییر سیاست این نیروها را دچار بحران میکند. افزون بر این، در جریان تحریم ها، بخش قابل توجهی از نیروهای طرفدار تحریم در سپاه و بسیج و مراکز امنیتی نظامی، توانستند بازار قاچاق را در دست بگیرند و از این طریق ثروتهای افسانه ای بیاندوزند. تغییر سیاست یعنی تعطیل کردن بازار این نیرو و در نتیجه بحرانی کردن آن. بحران این نیرو روی جناح در قدرت و شخص خامنه ای تاثیر گذاشته و او را با تزلزل و تناقض روبرو می کند. از سوئی رهبر جمهوری اسلامی در این تغییر سیاست، دریافته است برگ برنده آن در دست رقبای حکومتی او، رفسنجانی و خاتمی قرار دارد و او نمی تواند برنده و قهرمان این چرخش، که نرمش نامیده شده است، معرفی شود، از سوی دیگر می داند که بدون این “نرمش قهرمانانه” امکان تداوم حکومت با اختلال جدی روبرو می شد. و بر این امر هم آگاه است که این چرخش ضربه ایست به پایگاه اصلی خود او. از این رو میکوشد تا ضمن تاکید بر تداوم چرخش، با سخنرانی های تند علیه غرب و اسرائیل و «استکبار»، مخالفین تندرو و پایگاه خود را راضی کرده و آرام نگهدارد، ضمن آن که در صورت لزوم زمینه تغییر چرخش را هم آماده کرده است. ما تاکید داریم که کسانی که سال ها منافع مردم و کشور ما را دستمایه سیاستهای اقتدارطلبانه و ماجراجویانه خود قرار داده و کشور را به مرحله بحرانی کنونی رسانده اند، باید افشا شوند. نباید پرچمداران ماجراجوئی ها، به قهرمانان نرمش بدل شوند. اهمیت افشای این نیرو که در راس نظام قرار دارد، در این است که معمولا بعد از هر چرخش مهمی، سیاست ارعاب جامعه در دستور قرار می گیرد و بسته به توان خود می کوشند سرکوب را تشدید کنند. اکنون که حکومت در برنامه اتمی سیاستش چرخیده و به توافق تن داده است باید با فشار و مبارزه آنها را وادار نمود که در زمینه داخل نیز عقب نشینی کنند. شرایط برای فشار و مبارزه مهیاست. تغییر سیاست در بالا تزلزل ایجاد می کند و حکومت و راس آن نمی توانند چون گذشته با قدرت جامعه را در تنگنا بگذارند. شرایط برای تهاجم گسترده و خفه کردن جامعه آماده نیست. اما این شرایط توسط نیروهای آزادیخواه و جامعه مدنی تقویت و یا تضعیف می شود. درک این شرایط و اتخاذ سیاست برای عقب نشاندن استبداد امروز می تواند پیروزی های بیشتری برای مردم رقم زند. یکی از شعارهائی که در این شرایط دامن زدن بدان اهمیت دارد آزادی زندانیان سیاسی است. زندانیان سیاسی همواره با آزادی معنا شده و در کشوری که زندانی سیاسی وجود داشته باشد صحبت از آزادی بی معناست.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران توافق بر سر برنامه اتمی را به سود مردم ایران می داند و از آن استقبال می کند. اگر چه این توافقات بسیار محدود بوده و با لغو کامل تحریمها و کاهش فشار آن بر دوش مردم فاصله دارد و خطر تشدید اختلافات و لغو آنها وجود دارد، اما این را گام نخست در چرخش سیاستهای خارجی حکومت ارزیابی کرده و خواهان ادامه این سیاست، توقف کامل سیاستهای ماجراجویانه اتمی و دستیابی به توافق نهائی و لغو کامل تحریمها است.
ما همزمان از همه جریانات سیاسی و مدافعان حقوق بشر می خواهیم که توافق روی برنامه هسته ای را، به نیرو برای مبارزه متحدانه علیه استبداد حاکم و آزادی زندانیان سیاسی بدل کنند! ما نسبت به تشدید نقض حقوق بشر در ایران، خصوصا در این مقطع که نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی می تواند با سکوت کشورهای غربی مواجه شود، هشدار می دهیم و از همه نیروهائی که آزادی را پاس می دارند می خواهیم به سهم خود مبارزه و فشار را علیه استبداد تشدید کنند.
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
سوم آذر ماه 1382 برابر 24 نوامبر 2013
